اگر دوستان انسان دارای وجدان انسانی و وجهه اجتماعی و تکلیفی باشند بر انسان تاثیر بسیار زیادی می‌گذارد و چون خود آنها اهل کار خیر و اقدام‌های مثبت هستند اطرافیان خود را نیز به این امر ترغیب و تشویق می‌کنند.
در جهان امروز و زندگی پردغدغه ماشینی، دوستیابی پدیده بسیار ارزشمند و حیاتی است چراکه دوستان باعث تسکین روحی و رسیدن به آرامش می‌شوند ولی برای اینکه بخواهیم دوست‌های مناسبی را انتخاب کنیم دین اسلام ره‌آوردهایی را ارائه می‌دهد.
پیامبر(ص) می‌فرمایند: مومن در کنار مومن آرامش می‌یابد چنانچه تشنه کام از آب سرد.
امام علی(ع) می‌فرمایند: همنشینی با دوست خردمند مایه زندگی و شادابی روح است.
امام علی(ع) در حدیث دیگری می‌فرمایند: در پی به دست آوردن دوست با صدق و صفا باش، آن هم نه کم بلکه بسیار، که اینگونه دوستان ذخیره دوران رفاهند، و سپر روزگار بلا.
امام صادق(ع) در حدیث دیگری می‌فرمایند: قدرت انسان با داشتن برادر و دوست افزون می‌گردد.
امام صادق(ع) همچنین می‌فرمایند: آن که نخواهد دوست زیادی داشته باشد ضرر کرده است.
از پیامبر اکرم (ص) سوال شد کدام همنشین بهتر است؟ پیامبر فرمودند: کسی که دیدار او شما را به یاد خدا بیندازد و گفتار او بر دانش ما بیفزاید و کردارش آخرت را به یادتان آورد.
امام باقر(ع) نیز می‌فرمایند: دیدار با دوستان .... مایه باروری عقل (و اطلاع یافتن از دانش و تجربه‌های آنان) است، اگرچه کم و اندک باشد.
پی‌نوشت:
بحار 74/280
غررالحکم /202
بحار 74/234
امالی صدوق /182؛ بحار 74/87
تحف‌العقول /271
بحار 78/232
امالی صدوق 2/157؛ بحار 74/186
بحار 74/353
منبع:
الحیات، محمدرضا حکیمی
