دکتر رسول کدخدایی با بیان این که این پژوهشکده در کنار پژوهش‌های کاربردی خود در اواخر سال گذشته یک تفاهم‌نامه سه جانبه میان این پژوهشکده، وزارت علوم و مرکز اطلاع‌رسانی و تحقیقات اتاق اسلامی منعقد کرده تا مرکز تحقیقات غذای حلال شکل گیرد.
وی اظهار کرد: ساز و کار راه‌اندازی این مرکز از سال 93 آغاز شده است اما شکل‌گیری رسمی آن نیازمند ردیف مستقل و حمایت مجلس است و در واقع برای عملیاتی شدن این مرکز در حال حاضر دانش و نیروی انسانی وجود دارد و ما نیازمند زیرساخت‌های لازم هستیم.
وی با بیان این که در کشور ما هیچ قانونی به طور جد مربوط به غذای حلال وجود ندارد، گفت: این در حالی است که بازار غذای حلال در دنیا چند ده میلیون دلار است و این بازار در دست غیر مسلمان‌هاست.
کدخدایی با بیان این که کشور تایلند با چهار تا شش درصد جمعیت مسلمان به شدت وارد بازار محصولات حلال شده است، تصریح کرد: سوالی که در اینجا مطرح است این است که ما چه سهمی از بازار حلال دنیا را در کشور خود دارا هستیم؟
وی متذکر شد: گاهی افزوده‌های غذایی و داروهایی که به کشور ما وارد می‌شوند، حلال نیستند و ما به این موضوع بی‌توجه هستیم. به عنوان نمونه آنزیمی که در پنیرسازی مورد استفاده قرار می‌گیرد در محیط‌هایی که از مواد خوک گرفته شده کشت می‌شود.
رییس پژوهشکده علوم و صنایع غذایی در ادامه سخنانش به موضوع پژوهش اشاره و با بیان این که اجرای پژوهش در کشور ما ضمانت اجرایی ندارد و از آن استفاده ابزاری می‌شود، گفت: طبق قانون تا پایان برنامه پنجم توسعه باید یک تا سه درصد بودجه عمومی کشور صرف پژوهش گردد این در حالیست که در بهترین حالت هم اکنون 0.6 تا 0.7 درصد بودجه کشور صرف پژوهش می‌گردد. همچنین امسال مجلس حتی بحث 1 تا 3 درصد را نیز کمرنگ‌تر آورده است که با این شرایط پژوهش در کشور چالش‌های آن بیشتر می‌شود.
وی با بیان این که متاسفانه در کشور پژوهش متولی دلسوزی ندارد، تصریح کرد: کفه اعتبارات وزارت علوم به سمت آموزش سنگین‌ترست و ضمانت اجرایی در این موضوع وجود ندارد به عنوان نمونه آیا تا کنون مجلس آمده است که وضعیت پژوهش را در کشور رصد کند.
کدخدایی در ادامه سخنانش با تاکید بر موضوع امنیت غذایی و استراتژیک خواندن این بحث گفت: خودکفایی ما در بعضی محصولات و کالاهایی اساسی در کشور پایین است به عنوان نمونه در بحث دانه‌های روغنی ضریب خودکفایی ما 7 درصد است و در واقع بالای 90 درصد روغن خود را وارد می‌کنیم.
وی افزود: همچنین ما نیازمند 12 تا 14 میلیون تن گندم هستیم در حالی که نصف آن را از خارج از کشور وارد می‌کنیم. همچنین در بحث قند و شکر نیز 50 درصد قند و شکر ما وارداتی است.
کدخدایی در ادامه به اقلیم گسترده و خاک حاصلخیز کشور اشاره کرد و گفت: ما در این بحث نیازمند آمایش سرزمین هستیم و در این حوزه باید برنامه‌ریزی دلسوزانه‌ای برای کشور صورت گیرد.
وی به موضوع ضایعات غذایی در کشور اشاره کرد و گفت: ضایعات غذایی نیز در کشور ما بیداد می‌کند به نحوی که ضایعات سبزی و میوه در کشور ما به 50 درصد می‌رسد و همچنین ضایعات گندم و خشکبار ما 15 درصد است.
کدخدایی با اشاره به تقلباتی که در موضوع مواد غذایی صورت می‌گیرد، تصریح کرد: دستگاه‌های نظارتی نیز نمی‌توانند نظارت لازم را در این حوزه داشته باشند به عنوان نمونه در حال حاضر تعداد دستگاه‌های نظارتی در بحث غذا در کشور ما زیاد است و این موضوع باعث می‌شود که کارخانه‌های ما به درستی ندانند که چگونه در این حوزه فعالیت کنند.
وی همچنین با اشاره به مصرف بی‌رویه‌ی سموم و کودهای کشاورزی گفت: بی‌توجهی ما با این موضوعات باعث شده است که هزینه‌های بهداشت و درمان افزایش یافته و در ضریب هوشی فرزندان‌مان نیز اختلال ایجاد شود.
کدخدایی با اشاره به طرح شورای عالی سلامت و امنیت غذایی در برنامه چهارم توسعه و با بیان این که متولی این شورا وزارت بهداشت درنظر گرفته شد طی سوالی مطرح کرد: آیا وزارت بهداشت می‌تواند متولی سلامت و امنیت غذایی شود یا این که باید کار را به کاردان سپرد.
وی در ادامه با بیان این که امنیت غذایی حداقل ارتباط را با وزارت بهداشت دارد، گفت: کسی باید ریاست شورا را بر عهده گیرد که بیشترین ارتباط را با امنیت غذایی داشته باشد.
کدخدایی خاطرنشان کرد: به اعتقاد بنده وزارت کشاورزی و پس از آن وزارت صنعت و معدن باید مسوولیت اصلی این شورا را عهده‌دار باشند که البته ریاست این شورا می‌تواند دوره‌ای به بخش‌های مختلف واگذارشود.
رییس پژوهشکده علوم و صنایع غذایی در ادامه سخنانش با اشاره به برخی محصولات غذایی استراتژیک در کشور همچون زعفران و گیاهان دارویی گفت: در صورتی که ما بتوانیم توجه جدی به این محصولات داشته باشیم کم‌کم می‌توانیم از اقتصاد نفتی به سمت اقتصاد غیر نفتی حرکت کنیم.
وی اضافه کرد: به عنوان نمونه ما در حال حاضر در موارد ذکر شده همچون زعفران و گیاهان دارویی خام فروشی داریم. این در حالی است که این محصولات به شکل غذا و دارو و با هزینه ای چند برابر به کشور وارد می‌شود.
کدخدایی ادامه داد: به عنوان نمونه ما غذا داروی لکوپین را برای جلوگیری از سرطان پروستات به کشور وارد می‌کنیم در حالی که این ماده از تفاله‌های رب گوجه فرنگی تولید می‌شود و ما در کشور تفاله‌های رب گوجه فرنگی را خرج دام‌های خود می‌کنیم.
