جوان آنلاین: ژیمناستیک ایران طی سال‌های گذشته روز‌های سخت و دشواری را پشت سر گذاشته است، آنچنان سخت که بدون اغراق می‌توان از آن تحت عنوان روز‌های سیاه ژیمناستیک ایران یاد کرد، آن هم در شرایطی که در مسیر پیشرفت قابل توجهی قرار داشت؛ پیشرفتی که علاوه بر نقره بازی‌های آسیایی، بعد از ۶۰ سال، ایران را صاحب سهمیه المپیک کرد؛ دشوار‌ی‌هایی که می‌شد با پادرمیانی مسئولان رده بالای ورزش حل‌وفصل شود، اما ورود آقایان مسئول به داستان ژیمناستیک نه تنها مشکلات آن را مرتفع نکرد که به آن دامن هم زد، به طوری که تا ماه‌ها ورزشکاران این رشته به دلیل لجاجت بین مسئولان از اعزام محروم بودند و شاید اگر کمیته ملی المپیک و وزارت در آخرین تصمیم‌گیری خود برای حل مشکل ورزشکاران پا پیش نگذاشته بودند، امروز نه نقره بازی‌های آسیایی را در کارنامه این رشته داشتیم و نه حتی سهمیه المپیک پاریس را.
اما حالا شاید برگزاری انتخابات این بار بتواند پایانی بر تمام حواشی این رشته باشد، البته به شرط آنکه آقایان از تجربیات تلخ گذشته درس گرفته باشند و از تکرار آن بپرهیزند که در غیر این صورت مثل گذشته آش همان آش خواهد بود و کاسه همان کاسه. در واقع امروز برای خروج از سال‌ها بلاتکلیفی و بی‌ثباتی، نیاز به تدبیر است و برگزاری انتخاباتی قانونی و به دور از هر گونه حاشیه. درست برخلاف مرتبه قبل که استارت کار با حواشی بسیار همراه بود؛ حاشیه‌هایی که متولیان ورزش جای برچیدن بساطش به آن دامن زدند تا این رشته را به سمت نابودی هدایت کنند.
در واقع آنچه باعث شد ژیمناستیک ایران روز‌های تلخی را تجربه کند، اتفاقات و اشتباهات مدیریتی بود که به حواشی معمول و اختلاف‌نظر‌ها دامن زد تا کار چنان بیخ پیدا کند که این رشته حتی سایه تعلیق را هم بالای سر خود ببیند، اما درست در چنین روز‌هایی بود که الفتی توانست در پی اولین اقدام مثبت آقایان جهت حل‌وفصل مشکلات ژیمناستیک بعد از کسب نایب قهرمانی در بازی‌های آسیایی هانگژو، سهمیه المپیک پاریس را هم برای ایران به ارمغان آورد.
داستان درست از روزی شروع شد که مهلت قانونی ریاست اینچه‌درگاهی به پایان رسید و رئیس جدید باید در مجمع انتخاباتی معرفی می‌شد، اما بعد از گذشت زمان زیادی از ثبت‌نام کاندیداها و در آستانه برگزاری انتخابات، طولانی‌شدن روند تأیید صلاحیت نفراتی، چون حامد حقدادی، زهرا اینچه‌درگاهی، حبیب نوظهوری، خسروی و مقداد قلندرپور از سوی نهاد‌های نظارتی حرف و حدیث‌های بسیاری را به وجود آورد، خصوصاً که گفته می‌شد در بین کاندیداها، حقدادی که اتفاقاً سرپرست فدراسیون هم بود، مورد تأیید و حمایت وزارت ورزش است، البته شنیده‌ها حاکی از آن بود اینچه‌درگاهی نیز یکی‌دو پرونده باز در نهاد‌های نظارتی دارد، اما پرواضح بود پرونده‌ای که به صدور حکم نرسیده، دلیل ردصلاحیت نیست و بر کسی پوشیده نبود که اگر اینچه‌درگاهی به هر دلیل اجازه حضور در مجمع را پیدا نمی‌کرد، ورزش ایران، به خصوص ژیمناستیک باید خود را مهیای واکنش تند فدراسیون جهانی می‌کرد. در واقع به نظر می‌رسید معطلی اعلام صلاحیت یا عدم‌صلاحیت برخی کاندیداها نیز به خاطر پافشاری اینچه‌درگاهی برای حضور در انتخابات بود؛ دلیلی که برخی از مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک را بر آن داشت با دعوت از اینچه‌درگاهی به کمیته‌ملی المپیک، او را به انصراف از انتخابات راضی کنند چراکه پرواضح بود، رئیس قبلی شانس بالایی برای ادامه حضورش در فدراسیون ژیمناستیک دارد، اما تلاش‌ها نتوانست اینچه‌درگاهی را به کناره‌گیری از انتخابات راضی کند و همین مسئله مهم‌ترین دلیل برای ابطال انتخاباتی بود که حقدادی توانست در غیاب رقبایی، چون اینچه‌درگاهی برنده آن باشد، البته در شرایطی که بعد از ترک جلسه از سوی اینچه‌درگاهی، ۲۴ نفر از اعضا نیز به نشانه اعتراض مجمع را ترک کردند تا صلاحیت مجمع انتخاباتی زیر سؤال رود، هرچند غیرقانونی‌بودن انتخابات و ابطال آن را مراجع ذی‌صلاح داخلی تأیید کردند، اما در واقع چاره دیگری جز این نبود چراکه بعد از اعلام ریاست حقدادی که اینچه‌درگاهی حاضر نشد پسورد ایمیل فدراسیون را در اختیار رئیس جدید بگذارد، فدراسیون جهانی نیز همچنان اینچه‌درگاهی را به عنوان رئیس می‌شناخت نه حقدادی را. از سوی دیگر، یوسف طبا، نماینده فدراسیون جهانی که در روز مجمع حضور داشت، گفته بود خوب و بد‌های جلسه را تماماً گزارش خواهد کرد.
شاید آنچه اینچه‌درگاهی را سر لج انداخت، این بود که به گفته خودش روز مجمع متوجه شد نامش روی تخته نیست و زمانی که پرس‌و‌جود کرد، گفته شد تأیید‌صلاحیت او هنوز نیامده است. در حالی که این قابل قبول نبود و بر آتش اختلافات دمید؛ آتشی که دود آن به طور مستقیم به چشم ورزشکاران رفت چراکه رئیس جدید ایمیل فدراسیون و رمز آن را نداشت و همین مسئله باعث شده بود شرایط ثبت‌نام ورزشکاران را نداشته باشد و تا ماه‌ها، ورزشکاران از حضور در مسابقات بین‌المللی محروم بودند، اما در نهایت قبل از بازی‌های آسیایی هانگژو بود که آتش این اختلافات با پادرمیانی کمیته‌ملی المپیک و وزارت ورزش و همچنین ابطال انتخابات و کناره‌گیری حقدادی از سمتی که داشت، کم شد و همین مسئله جواز حضور ملی‌پوشان ژیمناستیک در هانگژو را فراهم کرد تا بعد از سال‌ها، شاهد نایب قهرمانی ژیمناستیک ایران در بازی‌های آسیایی باشیم؛ موفقیتی که از سوی الفتی به دست آمد؛ ملی‌پوشی که چندماه بعد نیز توانست ژیمناستیک را روانه المپیک پاریس کند.
هرچند وعده‌های داده‌شده قبل از بازی‌های آسیایی آنطور که باید و شاید عملی نشد، اما به نظر می‌رسد ژیمناستیک ایران آماده خروج از بحران است چراکه دست آخر مسئولان تصمیم به برگزاری دوباره انتخابات گرفتند؛ انتخاباتی که قرار است ۲۴ اردیبهشت ماه جهت روشن‌شدن تکلیف ژیمناستیک ایران برگزار شود، هرچند به نظر می‌رسد همچنان ایرادات اساسی به روند برگزاری انتخابات ژیمناستیک وارد است؛ انتخاباتی که طبق حکم دیوان عدالت اداری ابطال شده بود و باید از نو برگزار شود، یعنی بر اساس قانون باید نام‌نویسی از متقاضیان احزار پست ریاست فدراسیون دوباره انجام شود، اما گفته می‌شود مجمع انتخاباتی جدید قرار است با همان سه فرد سابق برگزار شود و این بدون شک شکل و شمایل قانونی ندارد و باید دید آیا بار دیگر این رشته را به چالش می‌کشد یا مشکلاتش را یک‌بار برای همیشه پایان خواهد بخشید.
