زدن پنالتی به دست آمده در وقت‌های تلف شده کار هر کسی نیست، خصوصاً اگر سرنوشت تیم‌ملی در یک بازی مهم به آن بستگی داشته باشد. خطا روی کنعانی‌زادگان طوری بود که حتی داور چینی هم نتوانست آن را پنالتی نگیرد. علیرضا جهانبخش مسئولیت بزرگی را به گردن گرفت و پشت توپ ایستاد. میلیون‌ها ایرانی منتظر بودند تا آقای کاپیتان همچون همیشه توپش را به گل تبدیل کند. لژیونر تیم‌ملی هم دقیقاً خواسته هموطنانش را انجام داد و با زدن گل برتری شادی را به آن‌ها هدیه کرد. پنالتی گل شده توسط جهانبخش کار ژاپنی‌ها را یکسره کرد تا دیگر هیچ‌وقت خیال کری خواندن قبل از بازی به سرشان نزند. پیروزی شیرین دیروز را مدیون درخشش جهانبخش و هم‌تیمی‌هایش هستیم. آیاسه اوئدا هم‌تیمی جهانبخش در فاینورد هم در زمین حضور داشت، اما کاپیتان ما کجا و بازیکن ژاپن کجا.
درخشان مثل محبی
زدن گل تساوی برای تیم‌ملی اهمیت زیادی داشت. بعد از اینکه ژاپنی‌ها با یک گل از تیم ما پیش افتادند، تصور نمی‌کردند بازیکنان ایران برای جبران گل‌خورده اینگونه به دروازه‌شان حمله کنند. با اینکه انتظار نمی‌رفت بازیکن تعویضی دیدار با سوریه در مصاف با ژاپن از ابتدا در ترکیب اصلی باشد، اما امیر قلعه‌نویی این ریسک را پذیرفت و به محمد محبی این شانس را داد تا شایستگی‌هایش را ثابت کند. در نیمه‌دوم محبی به دنبال یک فرصت بود تا به همه نشان دهد توانایی ستاره شدن را دارد. پاس سردار آزمون برای او کافی بود تا گل تساوی توسط مهره محبوب ژنرال به ثمر برسد و تیم‌ملی برای عبور از ژاپن مصمم‌تر شود. اگرچه در بازی‌های قبلی تعویض‌های سرمربی انتقاد‌هایی را به همراه داشت، اما در بازی با سامورایی‌ها قلعه‌نویی نشان داد بی‌خودی و بدون برنامه هیچ بازیکنی را در ترکیب قرار نمی‌دهد. حالا محمد محبی بی‌صبرانه برای بازی بعدی لحظه‌شماری می‌کند.
