شیعیان مولا علی به کدام یک از توصیه‌های ایشان بیشتر نیازمندند، در این روزگار وانفسای؟
معتقدم این سخن مولا که «برای دنیای خود چنان باش که گویی همواره در آن باقی خواهی ماند و برای آخرت خود چنان که گویی همین لحظه آن را ترک خواهی کرد»، گمشده مؤمنان و شیعیان راستین اوست.
از پیامبر رحمت نیز روایتی است که خاک روی قبر یکی از یاران را با دست صاف و مرتب می‌کرد و، چون با پرسش همراهان مواجه شد که از این رفتار پیامبر آخرت‌اندیش شگفت‌زده بودند، فرمود خداوند دوست دارد مؤمن هر کاری را که انجام می‌دهد، درست و کامل انجام دهد.
در سفری که به همراه جمعی از روزنامه‌نگاران بازدیدی از مناطق زلزله‌زده سرپل ذهاب در سال ۱۳۹۶ داشتیم، وقتی با خودرو در جاده‌ای که همه ساختمان‌ها ویران و نیمه‌ویران بود، می‌رفتیم و از جمله دیوار‌های ساختمان‌های مسکن مهر فروریخته بود، ناگهان ساختمانی سرپا و سالم دیدیم. از راننده خواستیم توقف کند. صاحب خانه را پیدا کردیم و با اینکه فرض من این بود که موج‌واره‌بودن تخریب زلزله ممکن است برخی ساختمان‌ها را تخریب نکند، پرسیدم چرا خانه شما در میان این همه ویرانه، سالم مانده است، او نه حرفی متافیزیکی زد و نه به خرافات نسبت داد. گفت من جوشکارم و جوشکاری ساختمان را خودم انجام دادم و هر نقطه جوش را با دقت و استاندارد کامل، گویی که می‌خواهم همیشه در اینجا بمانم، جوش می‌زدم.
متأسفانه برخی از مؤمنان این سخن مولا را فراموش کرده و از میان برخی روایات دیگر که بی‌توجهی به دنیا را توصیه می‌کند، برداشتی نادرست دارند که کار دنیا را نباید درست بنا کرد!
اگر نگاهی به پیرامون خود و بسیاری از ساخت‌و‌ساز‌ها و مدیریت‌ها بیندازیم، می‌بینیم که به اسم «دنیا دار فانی است»، دار دنیا را سست بنا می‌کنیم. این عین دنیا‌طلبی است، زیرا درست‌ساختن دنیا یک امر معنوی و مطابق با بقیه آموزه‌های دینی است.
در مقابل، آخرت‌طلبی دقیقاً در آن بخش دوم سخن متعالی مولاست که هر لحظه آماده کوچ به سرای باقی و ملاقات حضرت باری باش.
این بخش دوم پیوندی وثیق با بخش اول دارد. ساختن دنیا چنان که هم برای خود و هم برای آیندگان، خوب و سالم باقی بماند و منابع طبیعی و انسانی را حفظ کند و هدر ندهد، ذخیره آخرت و پشتیبان معنویت‌گرایی مؤمن است.
در خبر است که تا قرن‌ها پس از شهادت مولا علی، مردمان از چاه‌هایی که حضرت حفر و آبرسانی کرده بود، بهره می‌بردند. ما هنوز از قنات‌های چند صدساله و حتی چند هزارساله بهره می‌بریم، اما ۲۰درصد آب لوله‌کشی را به‌خاطر فرسایش لوله‌هایی که چند سال پیش ساخته‌ایم، هدر می‌دهیم!
بر هر مؤمن و شیعه مولا علی امر و واجب است که نهج‌البلاغه را بار‌ها بخواند و آن ۵۰۰ کلمه قصار آخر کتاب را هر سال مرور کند و بسیار بیندیشد که مولا از شیعیان خود چه سبکی از زندگی را مطالبه می‌کند.
همان کلمه قصار اول بسیار پرکاربرد است ولی با تأسف، بسیار بدفهمی در آن وجود دارد. مولا می‌فرماید در فتنه‌ها چونان شتر دوساله باش که نه بار می‌برد و نه شیر می‌توان از آن دوشید.
برخی گمان می‌کنند که در فتنه‌ها باید کنار ایستاد! این رفتار بیشتر به آن شتر ماده‌ای می‌ماند که از ماجرا‌ها فرار می‌کند. در فتنه‌ها نباید به فتنه‌گران فرصت داد، اما باید در خاموش‌کردن فتنه، عامل بود و نمایندگی کرد. و، اما اینکه چگونه و چطور، باید شیعه راستین علی بود و باقی تعلیمات آن حضرت را هم به‌درستی آموخت.
شیعیان علی باید در جلساتی با فرزانگان و روشن‌اندیشان، دور هم بنشینند و کلمه به کلمه سخنان مولا را برای فهم درست و درک کامل‌تر به بحث بگذارند. کاری که اروپا در آغاز تمدن جدید خود با برخی کتاب‌های فلسفی و کلامی می‌کرد که آن کتاب‌ها بعداً همگی سستی‌ها و کاستی‌های بسیارش آشکار شد.
ما ولی چنین کتاب بی‌بدیل و الهی را مهجور و محبوس در کتابخانه‌ها کرده‌ایم و نخبگان ما به‌رغم این همه ترجمه خوب موجود، باز برای ثبت ترجمه اختصاصی به نام خود که همین رفتار خارج از منش و روش مولاست، مسابقه گذاشته‌اند!
علی تنهاست! نیاز امروز جامعه و جوانان ما آن است که خود را از تنهایی و خمودی و عقب‌ماندگی مادی و معنوی با رجوع هر روزه به آن تنهای «ممسوس فی ذات الله» که مجنون و سرگشته خدا بود، از تنهایی بیرون بیاورند.
