جوان آنلاین: «به همان اندازه که من مادر بچه‌ها هستم خب میثم هم پدر بچه‌هاست. به همان اندازه که میثم صبح تا غروب بیرون کار می‌کند من هم داخل خانه کار می‌کنم. تازه او تمام مدت روی صندلی می‌نشیند، اما من دائم سرپا هستم. حالا حق خودم می‌دانستم برای دو ساعت در جمع دوستانم باشم و حتی وظیفه درست کردن شیر هم با میثم باشد و به دو قلو‌ها شیر بدهد. این طوری قدردان کار من هم هست و می‌داند چه قدر رسیدگی همزمان به سه بچه سخت است.»
این صحبت‌های مرضیه ۳۷ ساله با سه فرزند است که اولی چهار ساله و دو قلو‌ها شش ماهه هستند. مرضیه بعد از مدت‌ها برای دو ساعت می‌خواهد در یک میهمانی زنانه شرکت کند و بچه‌ها را به همسرش بسپارد و این را حق خود می‌داند. کار‌های خانه گاهی وقت‌ها به اندازه‌ای تکراری و دچار روزمرگی می‌شود که به چشم نمی‌آید ولی واقعاً حد و اندازه ندارد؛ پخت و پز، شستن ظروف، اتوکردن لباس، ترو تمیز کردن خانه و جارو کشیدن، نظافت حمام، سرویس بهداشتی، در و دیوار، مرتب کردن کمدها، تهیه غذا و در نهایت خرید مناسب و به اندازه و ضرورت برای تک‌تک اعضای خانواده که باید برای آن سلیقه و قیمت ا را هم در نظر داشته باشد و...
این حجم از کار نیازمند درک، توجه، همراهی و البته قدردانی است. در این میان هستند مردانی که از زنان توقع دارند طوری باشند که گویی بچه ندارند، طوری بچه‌داری کنند که انگار کار دیگری ندارند، طوری به خودشان برسند که انگار نه انگار کاری در خانه وجود دارد و بچه‌ای در کار نیست. شما کجای این زندگی ایستاده‌ای؟!
مرد باید بداند بعد از ازدواج ابتدا باید همسر خوبی باشد و بعد از آن پدر خوبی برای فرزندان. گاهی وقت‌ها حمایت و کمک کردن، برعهده گرفتن یک کار در منزل نیست بلکه تحمیل نکردن وظایف جدید و توقعات بیش از اندازه است. پایین آوردن سطح توقعات گاهی ارزنده‌ترین همراهی است که یک مرد می‌تواند در مورد همسرش داشته باشد. چه بسا توان یک زن با یک مرد به خصوص در انجام کار‌هایی که فعالیت بدنی بیشتری دارد متفاوت است. اتفاقاً شراط کاری برخی آقایان مناسب است و بعد از آمدن از سرکار نیز زمان مناسب و کافی برای کمک در امور منزل دارند.
نمی‌دانم حرف‌ها و توصیه‌های برخی گعده‌های مردانه را شنیدهاید یانه؟ آنجا که می‌گویند: «یک دروغ بگو و خلاص، بذار ازت حساب ببره، کم‌کم عادت می‌کنه، نذار از حساب کتابات سردربیاره، قهرکن باهاش، رو بهش نده، زن ذلیل بازی در نیار، محلش نذار از سرش می‌افته» و...
آن کسانی که واژه‌ای به نام زن ذلیل را جا انداختند، به کسی که در خانه به همسر و خانواده‌اش کمک می‌کند می‌گویند زن ذلیل تا شاید برای خودشان که کمکی نمی‌کنند عزت قائل شوند. مشکل شما نگاه ارباب رعیتی به زندگی است و تصور می‌کنید کسی که ارباب و پادشاه است شمایید و بر همین اساس نباید دست به سیاه و سفید بزنید، زن نیز همان رعیت و خدمتکار است که وظیفه پختن و شستن بر عهده اوست و دائماً باید به شما خدمات ارائه دهد. اینکه به همسر خود در امور منزل کمک کنید اسمش زن ذلیل بودن نیست بلکه دقیقاً عین مرد بودن است. کسی که در کار‌های خانه به همسرش کمک می‌کند ذلیل زنش نیست، بلکه همسرش برای او عزیز است. پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند: یا علی! ساعتی در خدمت عیال بودن بهتر از هزار سال عبادت است؛ و در ادامه نیز می‌فرمایند: «یا على خدمت کردن به عیال کفاره گناهان کبیره است و غضب پروردگار را فرو می‌نشاند.»
البته که باید تأکید کرد منظور از کمک فقط شستن ظرف و امور منزل نیست. منظور کمک بیشتر حتی کمک معنوی و فکری است که مرد باید ضرورت‌های زندگی یک زن را درک کند، احساسات او را بفهمد و نسبت به حال او غافل نباشد؛ و در پایان، سخنی هم با خانم‌های عزیز! نسبت به کمک کردن آقایان در منزل ایرادگیر نباشید و اجازه دهید حتی ناشیانه کمک حال شما باشد، اما به مرور برخی نکات را براساس تجربه به او متذکر شوید.
