جوان آنلاین: علی محمد مصدق راد نوشت: اثر پیگمالیون (Pygmalion effect) یک پدیده روانشناختی است که در آن عملکرد فرد تحت تأثیر انتظارات دیگران از او شکل می‌گیرد. انتظارات بالا از فرد منجر به بهبود عملکرد او و انتظارات پایین از فرد، موجب بدترشدن عملکرد او می‌شود. اثر پیگمالیون از سوی روبرت روزنتال، استاد روانشناسی دانشگاه کالیفرنیا در سال ۱۹۶۸ میلادی کشف شد. او این نام (اثر پیگمالیون) را به خاطر اسطوره یونانی، پیگمالیون، مجسمه‌سازی که آنقدر عاشق مجسمه زیبای ساخته دست خود شد که مجسمه زنده شد، نامگذاری کرد. اثر پیگمالیون نوعی پیش‌گویی خودشکوفا (خود محقق) Self- fulfilling prophecies است که در آن افزایش انتظارات مدیران در مورد عملکرد کارکنان، عملکرد کارکنان را افزایش می‌دهد. به عبارتی باور‌ها و پیش‌فرض‌های افراد به رفتار آن‌ها جهت داده و مسیر رویداد‌ها را تغییر می‌دهد. کارکنان در سازمان نسبت به سطح انتظارات مدیران، واکنش‌های مستقیم نشان می‌دهند و بر مبنای این انتظارات و ذهنیت‌ها تغییر می‌کنند. مدیرانی که از کارکنان خود انتظار بیشتری دارند، آن‌ها را به دستاورد‌های بزرگ‌تری هدایت می‌کنند. انتظارات مدیر بر خودکارآمدی کارکنان در انگیزه، تلاش و عملکرد آن‌ها تأثیر می‌گذارد. مدیران برای اینکه از اثر پیگمالیون در محیط کار به خوبی استفاده کنند و بهره‌وری کارکنان و سازمان را افزایش دهند، باید:
۱. محیط کاری صمیمی، دوستانه و بدون استرسی ایجاد کنند و به کارکنان احترام بگذارند.
۲. برای کارکنان با کمک خودشان اهداف عملکردی تعیین کنند.
۳. منابع لازم را برای کارکنان فراهم کنند و آموزش‌های مورد نیاز را ارائه دهند.
۴. عملکرد کارکنان را طور مستمر پایش کنند و به آن‌ها بازخورد مثبت دهند. در این صورت عملکرد کارکنان و به دنبال آن عملکرد سازمان افزایش خواهد یافت.
