چند روز پیش روزنامه همشهری طی گزارشی از فعالیت گروه‌های مردمی آمر به معروف در مترو خبر داد و تیتر صفحه اول خود را به این موضوع اختصاص داده‌بود و عنوان «عزیزم شالت...» را برای این گزارش تیتر کرده‌بود. پس از آن موج تخریب‌ها و بی‌انصافی‌های روزنامه‌های جریان اصلاحات و اپوزیسیون علیه این گزارش و روزنامه گسیل شد و هر کدام از منظری به نقد و تخریب این مسئله پرداختند. عصر ایران هم در یک یادداشت بسیار ضعیف و دم‌دستی صرفاً با یک تیتر چالشی تحت عنوان «عزیزم ترافیک...؛ عزیزم آبگرفتگی...؛ عزیزم شهر فروشی...» به تمسخر و تخریب این حرکت پرداخت.
صرف‌نظر از مطالب دم‌دستی و پیش پا افتاده که در این یادداشت مطرح شده‌بود و بار‌ها و بار‌ها در کتب، مقالات و روزنامه‌های مختلف به این مباحث به صورت متقن پاسخ داده شده‌است، درباره اصل این حرکت‌های تخریبی یک نکته مهم وجود دارد و آن هم این است که مسئله اصلی جریان اصلاحات، اپوزیسیون و مخالفان انقلاب اسلامی و روزنامه‌ها و تریبون‌های آن‌ها به هیچ‌وجه حجاب نیست. دلیل ناراحتی و تخریب‌های این‌ها وجود آمران به معروف نسبت به بی‌حجابی در جامعه نیست. بلکه این‌ها از هر نوع کنش اصلاحی و سازنده بدنه مذهبی و حزب‌اللهی جامعه به خشم آمده و درصدد تخریب و نقد و تمسخر بر می‌آیند. این آمران به معروف که با رفتار محترمانه به بانوان بی‌حجاب و قانون‌شکن تذکر لسانی می‌دهند، حتی اگر مطابق حرف یکی از منتقدان از فردا مقابل ساختمان شهرداری تجمع کنند و به شهردار تهران بگویند عزیزم ترافیک! باز هم این جریانات تخریبگر شروع به نقد و حمله به این حرکت خواهند کرد. بار‌ها و بار‌ها به تجربه اثبات شده که این جریان‌های به ظاهر روشنفکری و اصلاح‌طلب، اما در واقع ضداصلاحات، با پرچمداری جریان مذهبی و حزب‌اللهی در عرصه مطالبه‌گری و عدالت‌خواهی و اصلاح‌طلبی مخالفت کرده و سعی در تخریب این حرکت‌های خودجوش مردمی دارند.
این در حالی است که حافظه تاریخی مردم ایران هیچ موردی از مطالبه‌گری‌های منصفانه و اخلاق‌مدار این جریان‌های مدعی اصلاح‌طلبی و عدالت‌خواهی درباره مسائل اصلی و مهم جامعه و معیشت مردم سراغ ندارد و این‌ها حتی گاهی با دشمنان خارجی این ملت برای افزایش تحریم‌ها و فشار‌ها علیه مردم و کشور ایران هم صدا شده‌اند. نمونه اخیر و پیش روی چشم همه ما نیز همین حوادث سال ۱۴۰۱ و همراهی تمام قد این جریان‌های مدعی با فتنه‌گران و دشمنان کشور و انقلاب بود. حوادثی که هدف آن نه خونخواهی مهسا امینی بود و نه لغو قانون حجاب و نه حتی براندازی جمهوری اسلامی! بلکه هدف تجزیه ایران و منافع ملی کشور بود و امروز برای همه روشن شده‌است که پشت هشتگ‌های زن، زندگی، آزادی چه طرحی برای مردم ایران نهفته بود؛ بنابراین باید به کسانی که موج تخریب‌ها علیه دغدغه‌های مردم را راه انداخته‌اند، گفت: عزیزم ایران! عزیزم مردم!
پژوهشگر مطالعات اجتماعی
سلام
