سریال جومونگ با وجود مخاطب بالایی که داشت نتوانست ضعف فیلمسازی این سریال را بپوشاند. قهرمان این سریال حماسی ـ رزمی تلنگری به ضعف هنرمندان ایرانی وارد آورد که این تهدید در صورت تداوم جبران ناپذیر است. گفتنی است علت اصلی این مسأله به کم‌کاری فیلمسازان کشورمان در تولید آثار تاریخی بر می‌گردد.صدا و سیما و از جمله هنرمندان با ضعف در جذب مخاطب باعث تقدیم مخاطبان ایرانی به جمع مخاطبان سریال‌های خارجی شده که این تهدید قابل انکار نیست. در همین رابطه گفت‌وگویی با کارشناسان و منتقدان تلویزیونی ترتیب دادیم.
استقبال از جومونگ نشان از ضعف ماست
علیرضا سجادپور در خصوص سریال «جومونگ» اظهار داشت: کشور کره این سریال را برای بازاریابی جهانی ساخته بود و انرژی و هزینه خوبی نیز صرف این سریال کرده بود. در قصه پردازی سعی کرده بودند عنصرهای مورد توجه جامعه جهانی را مد نظر قرار دهند. وی افزود: البته به نفع خودشان هم تغییرات زیادی در سریال داده بودند. در این سریال به صورت متعدد با جنگ و کشت و کشتار مواجه بودیم. سجادپور در خصوص فرهنگ کره اذعان داشت: فرهنگ کره در مقایسه با فرهنگ ایرانی عددی محسوب نمی‌شود چه برسد به اینکه این فرهنگ به صورت جهانی مطرح شود.
اصولاً کشورهای آسیای شرقی مثل ژاپن، چین و کره، سال‌هاست که متوجه اهمیت رسانههای جهانی بویژه رسانههای تلویزیونی شده‌اند و با تولید برنامه‌های تلویزیونی جهانی سعی می‌کنند هم بازاریابی اقتصادی پیدا کنند و هم به نفوذ فرهنگی دست یابند و هویت ملی‌شان را تحکیم دهند. سجادپور تصریح کرد: هم کشور چین و هم ژاپن از این سیاست استفاده کرده به طوری که ما سریال «اوشین» را هنوز از یاد نبرده‌ایم. این کشورها تنها توانسته‌اند به وسیله سریال‌های تلویزیونی به عرضه فرهنگ‌هایشان بپردازند چون این کشورها احساس حقارت و بی‌هویتی دارند که با تولید چنین سریال‌هایی می‌خواهند در جهان خودنمایی کنند، در صورتی که این تفکر پوچ و بی‌پایه است. تهیه کننده فیلم «شکلات تلخ» در ادامه یادآور شد: چون ما کاملاً به هویت ملی‌مان مطمئن هستیم و احساس حقارت نمی‌کنیم نیازی به خودنمایی به وسیله فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی نداریم، البته این به معنای بی‌توجهی به موضوع‌های سریال‌های تلویزیونی نیست. سجادپور خاطرنشان کرد: اگر سیستم تولید فیلم و تلویزیون بعد از انقلاب با بی‌توجهی مواجه نمی‌شد چه بسا کشور ما می‌توانست با فرهنگ غنی ایرانی، بهترین فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی را به جهان عرضه کند و این فیلم‌ها پا به پای نیاز ملی و انقلابی کشور پیشرفت کنند.وی به تأثیرپذیری بی‌مورد مخاطبان این سریال اشاره کرد و افزود: مردم نباید با تماشای مشکلات داستان سریال جومونگ نگران شوند، چون این سریال‌ها برای تفریح و سرگرمی مخاطبان پخش می‌شود.
چشم تلویزیون روشن
حسین سلطان‌محمدی، منتقد سینما نیز در این خصوص گفت: سریال جومونگ جز یک اثر داستانی از اهمیت دیگری برخوردار نبود. وی افزود: فیلمسازان کشور کره، داستانی را که در اندازه یک خط بیشتر مفهوم نداشت، بال و پر دادند و با چاشنی‌های تخیلی آن را پروراندند که به صورت اثر جذابی در آید که در 81 قسمت ساخته شود و مخاطبانش را درگیر قصه داستان کند. سلطان‌محمدی در مقایسه سریال جومونگ با سریال‌های مناسبتی ایرانی خاطرنشان کرد: در سریال‌های ماه رمضان ما شاهد سریالی بودیم که در کل 20 دقیقه بود و از این 20 دقیقه، 5 دقیقه خلاصه سریال قبل را نشان می‌دهند، 5 دقیقه آگهی بازرگانی پخش می‌شود و 5 دقیقه آخر سریال نیز صرف تیتراژ آن می‌شود.
سلطان‌محمدی ادامه داد: فیلمسازان ایرانی نیز می‌توانند با توجه به این سیاست‌های فیلمسازی، داستان‌های غنی در فرهنگ ایرانی را با به تصویر کشیدن در فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی خاطره‌انگیز کنند.
وی با اشاره به سریال رستگاران تصریح کرد: این سریال نیز با وجود استقبال زیادی که داشت بسیار منفی‌گرا بود که فرقی با سریال منفی‌گرا و جنگ‌آلود جومونگ نداشت. وی افزود: این سریال به دلیل فراگیر شدن در جامعه باعث شد تا مقام معظم رهبری نیز نام این سریال را به زبان آوردند به طوری که ایشان در جلسه دیدار با شاعران نگرششان را از این سریال مطرح می‌کنند. بنابراین نوع نگاه به هنر و استفاده از آن باید مورد توجه دست‌اندرکاران و مسؤولان فرهنگی کشور قرار گیرد.
فقط فرهنگ مشترک
فرج‌الله سلحشور، نویسنده و کارگردان سریال پرمخاطب «یوسف پیامبر (ع)» با اشاره به داستان سریال جومونگ اذعان داشت: سریال جومونگ با تکیه بر داستان‌گرایی توانست مخاطبانش را جذب کند.وی افزود: یکی دیگر از دلایلی که مردم را با این سریال همراه کرده بود این بود که فرهنگ شرقی این کشور منافاتی با فرهنگ ایرانی نداشت و این همگرایی یکی از امتیازات مثبت این سریال بود، زیرا در غیر این صورت سریال جومونگ نمی‌توانست این موفقیت را کسب کند. سلحشور با اشاره به میزان موفقیت «سریال یوسف» در جذب مخاطب در مقایسه با میزان جذب مخاطبان «سریال جومونگ» اظهار داشت: سریال یوسف نیز توانست همانند سریال جومونگ مخاطبانش را تا قسمت آخر سریال همراه داشته باشد. بنابراین مردم کشور ما از آثاری استقبال می‌کنند که با اعتقادات مذهبی‌‌شان همراه بوده و منافاتی با فرهنگ ایرانی ـ اسلامی آنان نداشته باشد.
