صحبتهای جدید معاون وزیر ورزش آب سردی بر پیکره مدالآوران و قهرمانان کشورمان بود تا در سال کسب سهمیه المپیک توکیو، رابطه وزارت ورزش و المپیکیها سردتر از همیشه باشد. مسئلهای که چشمانداز روشنی از حضور ورزشکاران کشورمان در المپیک توکیو پیشرویمان نمیگذارد. محمدرضا داورزنی که پیش از این هم در چند سال اخیر مواضعش بحثبرانگیز شده است، اینبار در صحبتهایی عجیب که در جمع رؤسای فدراسیونها بیان شد در واکنش به اعتراض قهرمانان المپیکی و پارالمپیکی کشورمان درباره عدم پرداخت پاداشهایشان با آسمان و ریسمان بافتن به صورت غیرمستقیم مدالآوران را پولپرست خوانده و تأکید کرده که اگر برای گرفتن پاداش مدال میگیرند، بهتر است ورزش نکنند.
او حتی پا را فراتر گذاشته و با دستمایه قرار دادن جانفشانی سربازان مدافع وطن از مرزهای کشور به قهرمانان تنه زده که آنها نیز نباید برای یک ریال بیشتر و کمتر اعتراض کنند!
واکنش تند وزارت ورزش به اعتراض قهرمانان و مدالآوران المپیکی و پارالمپیکی در شرایطی است که این قهرمانان چیزی بیشتر از حقشان نمیخواهند. آنها همان چیزی را میخواهند که در آییننامه وزارت ورزش آمده و امضای وزیر ورزش پای آن است. اگرچه شرایط سخت اقتصادی کشور، تنگناهای جدی را برای متولیان ورزش برای پرداخت پاداشها به وجود آورده، اما چنین شرایطی نباید سبب شود تا مسئولان ورزش با صحبتهایشان نمک بر زخم قهرمانان بپاشند و آنها را که حقشان را میخواهند اینگونه دلسرد کنند.
برخلاف واکنش کنایهآمیز داورزنی، ورزشکاران رشتههای منهای فوتبالی نشان دادهاند هیچگاه برای پاداش به مسابقات نرفتهاند، بهخصوص که با کمترین امکانات و توجه و در سختترین شرایط، همواره بهترین نتایج را در رقابتهای المپیک، پارالمپیک، جهانی و آسیایی گرفتهاند و با کسب مدالهای رنگارنگ بارها پرچم کشورمان را در میادین مختلف بالا بردهاند. موفقیتهایی که مدیرانی مانند داورزنی همواره با عکس یادگاریشان پای سکوها، آن را ضمیمه کارنامه مدیریتیشان کردهاند و این موفقیتها را حاصل برنامهریزی و مدیریتشان عنوان میکنند.
در چنین شرایطی کنایه توهینآمیز معاون وزیر ورزش به مدالآوران و قهرمانان کشورمان پذیرفتنی نیست و قهرمانانی که با کمترین امکانات و حداقلها، بیشترین افتخار را برای کشورمان به ارمغان آوردهاند، شایسته چنین برخوردی از سوی مسئولان وزارت ورزش نیستند. داورزنی در حالی سعی کرده با مقایسه یک مدالآور ورزشی و سربازی که از مرزهای کشور دفاع میکند، کار قهرمانان را کوچک بشمارد که مقام معظم رهبری همواره در دیدارهایشان با ورزشکاران، این قهرمانان را سربازان کشور در میادین بینالمللی ورزش نامیدهاند که برای بالا بردن پرچم ایران تلاش میکنند. همانطور که یک سرباز در مرزها از کشورمان محافظت و جانفشانی میکند، یک ورزشکار هم در میادین ورزشی از بزرگی کشورمان با کسب مدالهای رنگارنگ دفاع میکند. پس هر دوی آنها قابل احترام و ستایش هستند و نمیشود با چوب یکی، دیگری را راند.
البته ریشه چنین اظهارنظرهایی از سوی مسئولان وزارت ورزش را باید در سیطره انداختن نگاه فوتبالی این وزارتخانه در تصمیمات دید. اینکه مسعود سلطانیفر و معاونانش بیشتر از اینکه دغدغه قهرمانان و مدالآوران را داشته باشند برای فوتبال سرودست میشکنند و در اینباره از هرگونه تبعیضی هم ابا نمیکنند. محمدرضا داورزنی در حالی امروز المپیکیها و پارالمپیکیها را به زیادهخواهی و پولپرستی متهم میکند و انتظار دارد که آنها از حق خودشان بگذرند که هنوز خاطره پولپاشی وزارت ورزش برای نتایج نهچندان درخشان فوتبال در جام ملتها از خاطرهها نرفته است، جایی که داورزنی با چمدانی حاوی ۶۰۰ هزار یورو به امارات رفت و به بازیکنان تیم ملی فوتبال پاداش چندصد میلیونی داد، در حالی که آنها در نهایت دست خالی به تهران بازگشتند.
همین نگاه تبعیضآمیز و متناقض است که سبب شده قهرمانان و مدالآوران منهای فوتبالی که صددرصد موفقیتهای ورزش ایران را در میادین جهانی، المپیک و آسیایی مدیونشان هستیم، دلسرد شوند. نکته قابل تأملتر اینکه این قهرمانان با وجود کسب افتخار با کمترین امکانات وقتی برای گرفتن حقشان هم اعتراض میکنند با برخورد توهینآمیز و صحبتهای کنایهآمیز مسئولان وزارت ورزش روبهرو میشوند. در حالی معاون وزیر ورزش از مدالآوران و قهرمانان ورزش کشورمان میخواهد که مقابل ضایع شدن حقشان سکوت کنند و آنها را به پولپرستی متهم میکند که این سؤال از داورزنی مطرح میشود؛ آیا معاون وزیر ورزشی که از ورزشکاران منهای فوتبالی میخواهد با کسب مدال برای بالا بردن پرچم ایران تلاش کنند و نه برای پاداش، خود نیز حاضر است از مزایای سفرهای توریستی همراه تیمهای ورزشی و حق مأموریتهای دلاری بگذرد و جهت مهیا کردن شرایط مناسب برای افتخارآفرینی قهرمانان تلاش کند یا این نسخه را فقط برای مدالآوران و قهرمانان منهای فوتبالی میپیچد؟!