سرویس اقتصادی جوان آنلاین: حمایت کورکورانه از تولیدکنندگانی که ظرفیت تولید خود را به حداقل رساندهاند و منابع خود را در بازارهایی، چون بانک، سکه، ارز، طلا، زمین و ساختمان یا خارج از کشور سرمایهگذاری کردهاند باید قطع شود، زیرا سیاستگذار برای تقویت تولید تسهیلات ارزان، ارز ارزان، زمین ارزان و... در اختیار تولیدکننده قرار داده است، اما این دست تولیدکنندگان منابع یارانهای را برای سرمایهگذاریهای غیرتولیدی شخصی به کار گرفتهاند.
به گزارش «جوان»، اگرچه حمایت از تولید ملی برای تقویت قدرت اقتصادی کشور لازم است، اما حمایت کورکورانه از تولیدکنندگان سوءاستفادهگری که با پوشش تولید به فعالیتهای غیرتولیدی میپردازند، نهتنها به منزله حرام کردن امکانات و بستههای حمایتی است بلکه بهرغم حمایتها دست آخر میبینیم که قیمت تمام شده کالا و خدمات تولیدی آنقدر بالاست که هم حقوق مصرفکننده داخلی تضییع میشود و هم اینکه اصلاً قدرت رقابت با کالای خارجی وجود ندارد.
شرکتهای تولید تسهیلات بانکی به معوقات بانکی
طی سالهای گذشته رئیس کل پیشین بانک مرکزی بیپرده عنوان داشت که چرا وقتی میدانیم یک واحد تولیدی تسهیلات بانکی را به تسهیلات معوق تبدیل میکند، تسهیلات را در اختیار تولید قرار دهیم و بانکها را با مشکل مواجه کنیم.
اشاره ولیالله سیف به بنگاههایی که فعالیتشان توجیه اقتصادی ندارد و تسهیلات بانکی را به بدهیهای معوق تبدیل میکنند یک نکته بسیار قابلتأمل در اقتصاد ایران است، زیرا برخی از بنگاهها در پوشش بنگاه از انواع و اقسام امکانات یارانهای، چون آب، برق، گاز، تسهیلات، ارز و زمین و ساختمان ارزان استفاده میکنند و دست آخر میبینیم که ظرفیت تولید را به حداقل کاهش دادهاند و منابع و امکانات را در حوزههای غیرتولید همانند سپردهگذاری در بانک، سکه و طلا، ارز، زمین و ساختمان و... سرمایهگذاری کردهاند.
جالب آنکه امروز در اقتصاد ایران تولیدکنندگان عموماً نوعی از تولید را برمیگزینند که از یارانههای مختلف به ویژه ارز یارانهای برخوردار شوند یا اینکه عموم دارایی تولید از محل تسهیلات بانکی و بدهی تأمین شده است؛ این دست از تولیدکنندگان در اقتصاد ایران بسیارند و جامعه تولیدی کشور نیاز به یک پالایش اساسی دارد تا سره از ناسره مشخص شود.
یکی دیگر از عجایب شرکتها در اقتصاد ایران آن است که شرکتها مجوز سرمایهگذاری در بخشهای مختلف غیرتولیدی را هم دارا میباشند یا اینکه با تأسیس شرکتهای فرعی و وابسته تو در تو منابع را در دورههای مختلف از تولید خارج کرده و در بازارهای غیرتولیدی سرمایهگذاری میکنند. این رویه عملاً ظرفیت فعالیت تولیدی کشور را به حداقل رسانده است و هر چقدر هم که بستههای حمایتی به این دست از تولیدکنندگان ارائه میشود، نتیجه چندانی در پی ندارد.
دهها سال است که فقط از طریق حوزه بانکی که عمود و ستون تأمین مالی اقتصاد ایران است، صدها هزار میلیارد تومان نقدینگی تحت عنوان تسهیلات بانکی به بخشهای تولیدی، صنایع و بنگاهها تزریق میشود، اما بهرغم پمپاژ نقدینگی به بخش تولید گاهی دیده میشود که تولید و رشد اقتصادی اتفاق نمیافتد و این فرآیند تا جایی ادامه یافته است که امروز اقتصاد ایران شاهد عبور حجم نقدینگی از تولید ناخالص داخلی است و عملاً اقتصاد به تورمهای سنگین دورقمی خورده است.
چرا با این همه حمایت تولید رشد نمیکند؟
در هر سال هزاران میلیارد تومان تسهیلات بانکی صرف تأمین مالی تولید میشود، ولی خروجی چندانی در رشد اقتصادی نمیبینیم. از این رو وقتی تولیدکنندگان مدعی هستند که چالش سرمایه در گردش و نقدینگی دارند احتمال میرود تسهیلات بانکی به حوزه نقدینگی و سرمایه در گردش برخی از تولیدکنندگان ورود نمیکند و از دروازه سرمایهگذاری به بازارهای غیرتولیدی و سفتهبازی ورود میکند که این رویه علاوه بر کاهش قدرت تولیدی کشور، اثر تورمی هم دارد، زیرا شبه پولی که در قالب تسهیلات به تولید داده میشود در نقش پول به بازار بازمیگردد و آثار تورمی خود را در اقتصاد رونمایی میکند.
در نهایت به نظر میرسد معاون اول رئیسجمهور بهعنوان فرمانده ستاد اقتصاد مقاومتی و همچنین وزرای اقتصادی و مراکز نظارتی و پژوهشی، چون مرکز پژوهش های مجلس و آیندهپژوهی سازمان برنامه و بودجه و از همه مهمتر بانک مرکزی باید به سرعت روی تولیدکننده نماها متمرکز شوند و اگر لازم است مجوز فعالیت این دست از تولیدکننده نماها لغو شود و اگر به نام تولید منابع یارانهای را در جهت دستکاری قیمت در بازارهای زمین و ساختمان، ارز، سکه، طلا، سهام و... بهکارگیری میکنند آنها را به نهادهای نظارتی معرفی کنند.