بحران شبه‌جزیره کره یکی از مسائلی است که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا از زمان روی کارآمدنش توجه خود را معطوف به آن کرده است. ترامپ هرچند در ابتدای دوره ریاست جمهوری خود، با اعزام ناو‌های هواپیمابر امریکا به اطراف شبه‌جزیره کره، مستقیماً به تهدید کره‌شمالی و حتی تهدید جدی حمله هسته‌ای به آن پرداخت، اما همزمان وارد فاز مذاکرات سیاسی با پیونگ‌یانگ شد. یکی از اقدامات مهم ترامپ در این زمینه، پیشنهاد مذاکرات مستقیم با کیم‌جونگ‌اون، رهبر کره‌شمالی به منظور حل و فصل بحران هسته‌ای و موشکی شبه‌جزیره کره بود.
اولین دیدار این دو در ۲۲ خرداد ۱۳۹۷ (۱۲ ژوئن ۲۰۱۸) در سنگاپور صورت گرفت و در پایان این دیدار ترامپ و اون سندی را امضا کردند که بر اساس آن پیونگ‌یانگ را به خلع سلاح هسته‌ای و امریکا را به ارائه تضمین‌های امنیتی برای کره‌شمالی متعهد می‌کرد. با این حال، همان‌گونه که انتظار می‌رفت، عملاً به دلیل عدم انجام تعهدات امریکا و تأکید واشنگتن بر اجرای یک‌طرفه تعهدات از سوی کره‌شمالی، روند اجرای توافق دچار مشکل شد.
دیدار دوم رؤسای امریکا و کره‌شمالی روز‌های چهار شنبه و پنج شنبه ۸ و ۹ اسفند ۱۳۹۷ (۲۷ و ۲۸ فوریه ۲۰۱۹) در هانوی پایتخت ویتنام برگزار شد. به‌رغم ادعا‌های امریکایی‌ها درباره موفقیت مذاکرات ترامپ و اون، در عمل این نشست با شکست آشکاری به پایان رسید. قبلاً قرار بود که در پایان مذاکرات این دو، بیانیه‌ای موسوم به «بیانیه هانوی» منتشر شود که طبق آن، امریکا در قبال توقف فعالیت تأسیسات هسته‌ای «یونگ بیون» کره‌شمالی، پایان رسمی جنگ کره را اعلام کند. با این حال به دلیل اختلافات دو طرف، نشست کیم‌جونگ‌اون و دونالد ترامپ در هانوی زودتر از موعد مقرر به پایان رسید. به گفته مقام‌های امریکایی فعلاً قراری برای برپایی یک نشست دیگر گذاشته نشده است. به نظر می‌رسد ترامپ تصورات ساده‌انگارانه‌ای درباره فرایند پیچیده‌ای مانند خلع سلاح هسته‌ای کره‌شمالی داشته و اکنون یکی از دستاورد‌های سیاست خارجی وی یعنی خلع سلاح هسته‌ای کره‌شمالی که بسیار هم درباره آن تبلیغ کرد، در معرض فروپاشی قرار گرفته است. در واقع به‌رغم جنجال‌های تبلیغاتی ترامپ و ادعای رسیدن به دستاورد‌های بزرگ در زمینه خلع سلاح هسته‌ای کره‌شمالی، نتیجه مذاکرات دو روزه ترامپ و کیم‌جونگ‌اون رهبر کره‌شمالی در هانوی پایتخت ویتنام، ناکامی بزرگی را برای ترامپ در عرصه سیاست خارجی رقم زد.
درخواست‌های زیاده‌طلبانه امریکا از پیونگ‌یانگ یعنی تعطیلی مراکز هسته‌ای این کشور بدون امتیاز مد نظر رهبر کره‌شمالی یعنی لغو تحریم‌های گسترده علیه این کشور را می‌توان دلیل اصلی شکست دومین دور مذاکرات سران دو کشور دانست. در واقع این نشست به دلیل فاصله و شکاف بین «آنچه ترامپ می‌خواست با آنچه کیم می‌پنداشت» به نتیجه نرسید. خلع سلاح اتمی شبه‌جزیره کره از مهم‌ترین خواسته‌های ترامپ از کیم بود، در عوض کره‌شمالی نیز به دنبال رفع تحریم‌های بین‌المللی، امضای توافقنامه نهایی صلح بر مبنای پایان جنگ کره، خروج نیروهای نظامی و تسلیحات امریکا از شبه‌جزیره کره و ایجاد کانال مستقیم دیپلماتیک برای حل و فصل مسائل بود. «ری یونگ هو» وزیر امور خارجه کره‌شمالی پنج شنبه شب در یک کنفرانس خبری گفت: دولت این کشور تنها در ازای لغو گروهی از تحریم‌ها، حاضر به توقف فعالیت‌های تأسیسات هسته‌ای اصلی خود است.
امریکا تمایل ندارد که در شرایط فعلی و بدون تعطیلی و تخریب تأسیسات هسته‌ای کره‌شمالی از تحریم‌ها بکاهد، به همین دلیل بیشترین امتیازی که ترامپ حاضر شد در این مرحله به کیم بدهد، اعلام رسمی پایان جنگ کره بود، جنگی که در سال ۱۹۵۳ با اعلام آتش‌بس و بدون امضای توافقنامه صلح پایان یافت. دولت ترامپ می‌خواهد با روشی منعطف‌تر در عرصه دیپلماسی و سخت‌تر در قلمرو اقتصادی، کره‌شمالی را وادار کند تا فهرستی از زرادخانه‌های تسلیحاتی هسته‌ای خود ارائه کرده و سپس آن‌ها را یا تحویل دهد یا به صورت قابل وارسی از بین ببرد و به شکلی غیرقابل بازگشت از مسیر تجهیز خود به زرادخانه هسته‌ای فاصله بگیرد و همزمان راستی‌آزمایی بسیار دقیقی را قبول کند. ترامپ در کنفرانس خبری خود گفت::آن‌ها خواسته‌های زیادی داشتند و به همین دلیل من تصمیم گرفتم که توافق نکنم، چون معتقدم یک توافق بد بسیار بدتر از توافق نکردن است. اگر می‌خواستم، می‌توانستم امروز یک توافق را با رهبر کره‌شمالی امضا کنم، اما حاضر نشدم یک توافق بد را امضا کنم. اما نشست هانوی نشان داد که کره‌شمالی آنقدر هم که امریکایی‌ها تصور می‌کردند ساده و خوش‌باور نیست که به صرف وعده‌های توخالی واشنگتن، از دستاورد‌ها و برگ برنده اصلی خود یعنی زرادخانه هسته‌ای دست بردارد.
