دردآور است که تبعیض‌ها و عدم توجه به ورزشکاران مدال‌آور قهرمان کار را به جایی برساند که یک پهلوان مجبور به ترک وطن و بررسی پیشنهادهای خارجی شود.
تعهد، تقید و وطن‌پرستی سعید ملایی، قهرمان جودوی کشور بر هیچ کس پوشیده نیست. همان قهرمانی که طی ماه‌های گذشته سه بار پهلوان واقعی بودن را به همه نشان داد و پای آرمان‌های نظام و انقلاب ایستاد و در شرایطی که شانس کسب مدال طلا بود در حمایت از آرمان مردم مظلوم و ستمدیده فلسطین حاضر به رویارویی با نمایندگان رژیم صهیونیستی نشد. حالا، اما تبعیض‌ها و سوءمدیریت‌های حاکم بر ورزش در ندیدن این پهلوانان و نادیده گرفتن زحمات آن‌ها کار را به جایی رسانده که امید اول جودوی ایران برای کسب مدال طلا در المپیک پیش‌رو حرف از رفتن و بررسی کردن پیشنهادهای خارجی‌اش می‌زند. سؤال اصلی و مهم که این روز‌ها باید از آقایان پرسید، این است که مگر در کل ورزش ایران چند قهرمان مانند سعید ملایی داریم که اینگونه با آن‌ها برخورد می‌کنیم؟
بدون هیچ تردیدی حضور امثال سعید ملایی در ورزش هر کشوری نعمتی بزرگ محسوب می‌شود، نعمتی که از آن برای برافراشتن پرچم‌شان استفاده می‌کنند. نعمتی که به آن رسیدگی و توجه می‌کنند و از این رسیدگی و توجه به آنچه می‌خواهند دست می‌یابند که همان برتری در میدان‌های بزرگ ورزشی است. المپیک جایی برای نشان دادن توانمندی‌هاست، جایی است برای نشان دادن استعداد‌ها و در یک کلمه جایی برای معرفی امثال سعید ملایی‌ها به عنوان جوانان شایسته و بالنده‌ای است که به نام کشور عزیزمان با افتخار در صحنه‌ها حاضر می‌شوند و افتخارآفرینی می‌کنند و موفقیت‌شان به نام نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران ثبت و ضبط می‌شود. حالا دردآور است، وقتی با چنین قهرمانی و با چنین پهلوانی اینگونه برخورد شود و اینقدر به او سخت گرفته شود که بگوید «عاشق ایران و وطنم هستم، اما شرایط سختی دارم. پرچم ایران را هم با دنیا عوض نمی‌کنم، اما مشکلات زندگی خسته‌ام کرده است.»
دردآور است که حتی سوءبرداشت از حرف‌هایش باشد و تأکید کند که بار‌ها ثابت کرده برای سرافرازی نام ایران مبارزه کرده و پای آرمان‌های نظام ایستاده است. این‌ها همه فقط یک چیز را ثابت می‌کند و آن چیزی نیست جز سوءمدیریتی که بر ورزش کشور سایه انداخته، سوءمدیریتی که باعث می‌شود امثال ملایی‌ها دیده نشوند تا اینگونه به زبان آیند.
حقیقت این است که باید قدردان زحمات آن‌ها باشیم که نیستیم. باید به درد‌ها و مشکلاتشان برسیم که نمی‌رسیم. باید این جوانان ارزشمند و بزرگ را بیشتر و بهتر ببینیم که نمی‌بینیم. باید امثال سعید ملایی را برای کشور و برای ورزش کشور حفظ کرد که اگر می‌خواهیم در دنیا سربلند باشیم و نام ایران را سرافراز کنیم، تنها و تنها به وسیله همین جوان‌های مقید و متعهد به ایران و پرچم ایران و آرمان‌های کشور است که می‌توانیم به این مهم دست پیدا کنیم.
امروز باید حرف‌های سعید ملایی را شنید، باید پای دردهایش نشست و باید کاری کرد که این پهلوان مدال‌آور با خیالی آسوده به فکر افتخارآفرینی در المپیک توکیو باشد، نه اینکه خدای ناکرده کار به جایی برسد که به پیشنهادهای خارجی فکر کند.
این وظیفه‌ای بزرگ بر دوش مسئولان ورزش کشور است که اهمال در انجام آن به هیچ وجه پذیرفتنی نیست.
