سرویس جامعه جوان آنلاین: نمایش انیمیشن کمل با موضوع تعرض به دختر نوجوان هندی در مدارس شیراز توسط سازمان بین‌المللی فیلم کودکان و نوجوانان سیفژ که تحت حمایت یونسکو و سازمان ملل متحد قرار دارد، جزو اولین سوغات‌های سند ۲۰۳۰ به آموزش و پرورش کودکان ایرانی بود!
این در حالی است که به اعتقاد کارشناسان ارائه آموزش‌های جنسی به دانش‌آموزان برای پیشگیری از ایدز و کودک‌آزاری جنسی هیچ وجه عقلانی و ضروری ندارد بلکه محتوای این آموزش‌ها محرک کنجکاوی و غریزه جنسی دانش‌آموزان است و به همین دلیل می‌تواند مضرات مهمی داشته باشد، پس باید هزینه فایده را برای آن‌ها سنجید.
علاوه بر این، در شرایط کنونی از هر ۱۰۰ هزار دانش‌آموز ایرانی، نهایتاً چهار نفر از طریق اعتیاد و رابطه جنسی به ایدز مبتلا شده‌اند، حال آیا معقول است برای جلوگیری از ابتلای این چهار نفر، ۱۰۰ هزار نفر را در معرض آسیب‌زاترین محتوا‌ها قرار بدهیم؟
آموزش کودکان یا والدین؟
در عین حال، چون اغلب تجاوزات جنسی با زور و فریب صورت می‌گیرد و کودک در آن سنین، معمولاً توان دفاع از خود و فهم فریب دیگران را ندارند، بنابراین برای جلوگیری از وقوع چنین مسائلی باید والدین کودک آموزش ببینند تا بچه‌ها اساساً در معرض کودک‌آزاری قرار نگیرند.
طبق اصول آموزشی و تربیتی اولین کسی که باید به کودک آموزش جنسی دهد، والد همجنس است؛ اگر نبود مشاور همجنس و اگر در نهایت کسی نبود مدرسه؛ در حالی که اکنون در همان ابتدا مدرسه وارد شده است. به هر رو پاشنه آشیل آشفته بازار آموزش مسائل در حیطه‌های فردی و شخصی نبود سرفصل‌های تربیت جنسی مبتنی بر مبانی اسلامی در جامعه است. مجموع این مسائل باعث شد سیاستگذاران آموزشی و تربیتی برخی ملاحظات نانوشته را کنار گذاشته و دست به کار تدوین اسناد بالادستی در این حوزه شوند.
چند بعد آموزش جنسی
آموزش جنسی در کشور ما از ابعاد مختلفی قابل بررسی است. بعد اول مبنای این آموزش‌هاست؛ دوم نحوه آموزش؛ سوم مرجع آموزش.
علاوه بر این آموزش‌های جنسی در کشور ما اولاً تابو بوده و این تابو از خارج از مرز‌های کشور شکسته شده، بنابراین الزامات ورود به آن را تدارک ندیده‌ایم. دوماً آموزش مسائل جنسی در کشور ما در قالب آموزش مهارت‌های زناشویی پیگیری می‌شود. بنابراین آموزش‌های فردی و خودمراقبتی آن هم برای افراد در سنین کودکی و نوجوانی استاندارد و مانیفستی در کشور ندارد. یعنی تمام این آموزش‌ها شامل سال‌های تأهل و بعد از ازدواج است. بنابراین برنامه‌ریزان دقیقاً نمی‌دانند باید چه چیزی را به کودکان و نوجوانان آموزش بدهند و سرفصل‌های آموزشی باید از چه آسیب‌ها و خطراتی آن‌ها را مصون کند. علاوه بر همه این‌ها آموزش‌های جنسی برای زندگی ایرانی و اسلامی در آموزه‌های دینی و مذهبی آورده شده و خارج از آن یعنی خروج پذیرفتن چارچوب‌های جدید برای زندگی که محل تردید و ملاحظه است. نرسیدن به فصل مشترک در ابعاد مختلف آموزش مسائل جنسی به ویژه به کودکان و نوجوانان آن را ناکام گذاشته است.
دوراهی آموزش و تربیت
از سوی دیگر ورود به مسائل جنسی جایی بین تربیت و آموزش جنسی گیر افتاده است. بنابراین این حوزه به یک دو قطبی تبدیل شده که هر قطب نظریات و طرفداران خود را دارد؛ گروه اول بیان این مسائل در چارچوب خانواده را قبول دارند و گروه دوم نهاد‌های آموزشی خارج از خانواده را متولی آموزش مسائل جنسی می‌دانند که باید تابع سرفصل‌های مصوب باشند.
مضاف بر اینکه در شرایط کنونی، با تغییرات تکنولوژیکی و دسترسی همگانی به ابزار‌های اطلاعاتی و ارتباطی نظیر شبکه‌های ماهواره‌ای، اجتماعی و موبایلی، پیام‌ها و اطلاعات جنسی به‌سرعت و با سهولت در اخــتیار تمام گروه‌های سنی قرار می‌گیرد که پیامد‌های ناگواری نظیر بلوغ زودرس و بیداری جنسی زودهنگام و ایجاد هیجانات جنسی برای کودکان و نوجوانان به دنبال دارد و گاه موجب کسب اطلاعات نادرست در این زمینه در بین نوجوانان و جوانان و ایجاد انحرافات جنسی در آنان می‌شود. ازآنجا که آموزش‌های جنسی به شکل رسمی و غیررسمی در مراکز مختلف ارائه می‌شود، لازم است در مورد مخاطبین آموزشی، محتوا‌ها و منابع آموزشی، روش‌های آموزشی، نحوه برگزاری کارگاه‌های آموزشی، نیروی انسانی جهت تدریس این آموزش‌ها، مراکز ارائه خدمات آموزشی و مجوز‌های لازم جهت برگزاری دوره‌ها و مدیریت کلاس‌های آموزشی در سطح کشور هماهنگی لازم به عمل آید. آموزش‌های جنسی باید با رعایت حیا و عفاف و با هدف تربیت جنسی متناسب با جنسیت، شرایط سنی و موقعیت فرد ارائه شود که این امر بر ضرورت سیاستگذاری جهت ساماندهی آموزش‌های جنسی تأکید می‌کند.
تربیت جنسی اسلامی یا جهانی؟!
بی‌تردید هرگونه سیاستگذاری و اقدام ملی در زمینه آموزش‌های جنسی باید با توجه به قالب‌های فرهنگی نظام و موازین شرعی انجام شود.
در این بین نخستین نهادی که مأموریت تدوین سندی برای ساماندهی تربیت و آموزش‌های جنسی در کشور را یافت، شورای فرهنگی ـ. اجتماعی زنان و خانواده بود. این سند با شش هدف از جمله تربیت جنسی نوجوانان و جوانان پیش از ازدواج بر مبنای آموزش سلامت دوران بلوغ و خویشتن‌داری جنسی تا آستانه ازدواج و ایجاد وحدت رویه بین دستگاه‌ها در برنامه‌ریزی و اجرای آموزش‌های مربوط به سلامت جنسی تدوین شد. همچنین اصول سه گانه آن هم بر رعایت عفاف و حفظ حیا و پایبندی بر هنجار‌ها و معیار‌های اسلامی در همه آموزش‌ها و مشاوره‌های جنسی تأکید دارند.
اگرچه اهداف و اصول سند مزبور توسط ۲۹ اقدام ملی پشتیبانی می‌شد، با این حال در حضور خود در صحن شورای عالی انقلاب فرهنگی نتوانست نظر اعضا را به خود جلب کند و رأی نیاورد. در نهایت نیز از سوی حجت‌الاسلام سعیدرضا عاملی دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی بررسی بیشتر این سند به کمیته‌ای که به همین منظور تشکیل شده ارجاع شد و هم اکنون در دست بررسی است.
