سرویس سیاسی جوان آنلاین: برای فحول جامعه دیگر قدری آزاردهنده شده است که موضوعات برجام را پی بگیرند و هر روز تناقضات گفتاری مدعیان آن را آشکار کنند. در حال حاضر هیچ کس بیشتر از وزیر خارجه ایران اطمینان ندارد که اگر اوباما و کری دوباره به قدرت بازگردند، هرگز در روند خروج امریکا از برجام تجدید نظر نمی کنند و آن را به بهترین شکل که منافع امریکا را به دنبال داشته باشد، پی می گیرند، رفتاری کاملا فرسایشی و بدون هیچ گونه سود و فایده ای برای ایران. اما در مقام گفتار ممکن است وزیر محترم خارجه حاضر به چنین موضع گیری صریحی نباشد و باید نکات ظریف را از زیر زبان ایشان شنید نه از روی زبان. مثلا آقای ظریف اکنون –بر خلاف اوایل روی کار آمدن ترامپ- در توییت هایش چنین رویکردی را دنبال نمی کند که بگوید:«توافق با ترامپ ارزش ندارد.» بلکه به درستی می گوید:«توافق با امریکا ارزش ندارد.»
برای پرسش احتمالی منتقدان درباره اینکه اگر توافق با امریکا ارزش ندارد، چه شد که با او توافق کردید، پاسخ های متنوع نیز آماده کرده اند. از جمله اینکه توافق ما بر اساس عدم اعتماد متقابل بود و یا اینکه امام معصوم نیز توافق کرد و دشمن به هم زد. اما نکته اینجاست که با گفتن یک جمله که «توافق بر اساس عدم اعتماد بود»، نمی شود آن همه تعجیل و شور و اشتیاق و امیدواری در فرایند مذاکرات هسته ای دولت یازدهم را در لحاف فراموشی پیچید.
آقای ظریف گفته اند:«توافق با امریکا ارزش جوهر آن توافق را هم ندارد.» و آقای روحانی نیز گفته اند:«همه مشکلات ما از فشار امریکاست.» آقای ظریف این سخن را البته در واکنش به اعلام خروج امریکا از پیمان موشکی با روسیه گفته اند اما ایشان علی الاصول در این اظهار نظر به «مسئله برجام» نظر داشته اند. آقای رییس جمهور نیز وضع تحریم ها و مشکلات اقتصادی منظور نظرشان است و اشاره مصرح ایشان خروج امریکا از برجام است. هرچند از سوی دیگر دولت معتقد است هدف برجام حذف تحریم ها نبوده است. به این ترتیب اصولا نه برای شخص رییس جمهور و نه برای وزیر خارجه اهمیتی ندارد که آنچه که می گویند، سرشار از تناقض باشد.
با این حال معمولا اگر عنوان شود که شبیه به همین سخن «بی ارزش بودن توافق با امریکا» در سه سال گذشته از سوی منتقدان برجام فراوان گفته شد اما واکنش تند و تیز وزارت خارجه و شخص رییس جمهور را به دنبال داشت، منطقی ترین سخنی که از جانب دولت و مذاکره کنندگان شنیده می شود، این است که «با زمان حرکت کنید» یعنی اینکه برجام در زمان خود، یک ضرورت و آخرین راه چاره ما بود و تصمیم همه نظام بود و فواید بسیاری داشت و چنین و چنان. در جلساتی هم می گویند که منتقدان برجام خروج امریکا از برجام را پیش بینی نمی کردند و حتی خلاف آن را می گفتند اما حالا مدعی شده اند. حتی اخیرا رییس جمهور گفت که پیامبر اسلام و امام حسن صلوات الله علیهم نیز با مشرکان و معاندان، پیمان بستند اما با خروج دشمن از پیمان مواجه شدند، ما که دیگر جای خود را داریم!
این گونه سخن گفتن آشکارا به معنای پذیرفتن اشتباهات برجامی است ولیکن برای حفظ وجهه، آن را به شکل دیگری بیان می کنند. در صفحات تاریخ می گردند تا مثالی عینی برای مدعای خود یا مثال نقضی برای مدعای رقیب بیابند، حتی اگر رویه آنان این باشد که چنین مثال هایی را از رقیب، قیاس مع الفارق بدانند و آن را رد کنند. به همین خاطر است که گویی دیگر برای منتقدان از برجام حرف زدن، روزمرگی ملال آوری شده است زیرا این هم خودش نوعی تاکتیک است که با تکرار سخنان بی منطق، حوصله منتقدان را از پاسخگویی لبریز کنند و در این کار ظاهرا موفق عمل کرده اند.
