روزگذشته معاون محیط‌زیست پایتخت خبر داد که استفاده از این فیلتر‌ها لازم‌الاجراست. ضمن اینکه سازمان بهداشت جهانی هم امسال در گزارشی عنوان کرده که نسبت فایده به هزینه نصب فیلتر دوده حداقل ۱۱ برابر است.
قانون «نصب الزامی فیلتر دوده روی خودرو‌های دیزل» قرار بود سال ۹۴ اجرایی شود، اما خودروسازان مانع آن شدند و یک‌سال وقت گرفتند تا کار‌های تحقیق و توسعه‌ای لازم را انجام دهند. این قانون در نهایت از مهر سال ۱۳۹۵ ابلاغ شد و تاکنون کجدار و مریز اجرا شده بود که فعلاً شورای شهر پایتخت مانع آن شد. جالب اینکه سازمان محیط‌زیست هنوز آزمایشگاه مرجع را برای تست خودرو‌های دیزل ندارد! برای همین اکثر خودروسازان ایرانی از شرکت‌های خارجی تأییدیه تولید می‌گیرند و هیچ تضمینی برای اینکه بعداً در تولید انبوه، تمامی الزامات را رعایت کنند وجود ندارد.
از سوی دیگر سازمان محیط‌زیست معتقد است، نقش نظارتی در نصب فیلتر دوده در اتوبوس‌های دیزلی وجود ندارد و تأکید می‌کند که مسئولیت این امر بر عهده شهرداری تهران است.
به گفته معاون مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیط‌زیست، «برخورد با دستگاه‌های متخلف در محدوده اختیارات سازمان محیط‌زیست نیست. این سازمان تنها پیگیر گزارش عملکرد دستگاه‌ها در خصوص اجرایی‌شدن قانون نصب فیلتر دوده روی خودرو‌های غیرفرسوده دیزلی است و مابقی سازمان‌ها باید به این نهاد گزارش ارائه دهند و در نهایت گزارش تهیه‌شده از سوی سازمان محیط‌زیست به هیئت‌دولت ارجاع داده می‌شود.»
معاون حمل‌و‌نقل شهرداری تهران هم در جلسه اخیر شورا با بیان اینکه تشخیص فیلتر دوده روی اتوبوس باشد یا نباشد، مسئله‌ای نیست که ما دور هم جمع شویم و در مورد آن بحث کنیم، گفت: تکلیف این مسئله را سازمان استاندارد مشخص می‌کند و این سازمان نیز مکلف کرده اتوبوس بدون فیلتر اجازه شماری‌گذاری ندارد و همچنین کامیون بدون فیلتر جاذب شماره‌گذاری نمی‌شود و می‌توانیم این موضوع را از پلیس پیگیری کنیم که آیا اتوبوس‌ها بدون فیلتر شماره‌گذاری می‌شوند یا نمی‌شوند؟
اگر عزیزی می‌گوید که این فیلتر‌ها استاندارد نیستند باید با سازمان استاندارد صحبت کرده و مصوبه هیئت‌دولت و شماره‌گذاری را درست کنند، اما فیلتر دوده هم بسیار مؤثر بوده و خوب عمل کرده است.
قانون الزامی‌شدن نصب فیلتر دوده روی وسایل نقلیه دیزل از جمله قوانینی است که بعد از فراز و نشیب‌های بسیار و تلاش‌های زیاد تعدادی از دانشگاهیان و ارائه نتایج تحقیقات میدانی در دولت یازدهم به تصویب رسید.
اما چرا وسایل نقلیه دیزل تا این حد محور توجهات قرار گرفته‌اند و حتی ماجرا به مرز وضع قانون هم کشید؟ براساس گزارش انتشار آلودگی هوای تهران از مجموع ذرات معلق تولیدی در شهر تهران، ۲۳درصد سهم کامیون‌ها، ۴ درصد سهم مینی‌بوس‌ها، ۱۲درصد سهم اتوبوس‌های شرکت‌واحد و ۱۸درصد سهم سایر اتوبوس‌هاست.
همین حساب سرانگشتی روشن می‌کند که سلامت شهروندان برای شورای شهر بیشتر از جنبه شعاری حائز اهمیت است.
