برنزی که نوشاد عالمیان با خود از جاکارتا به ارمغان آورد، مدال باارزشی بود که کم از طلا نداشت، نهفقط، چون ۵۲ سال بود که تنیس روی میز ایران موفق به کسب مدال در بازیهای آسیایی نشده بود که از آن جهت که همه قهرمانان دنیا در قاره آسیا هستند و موفقیت نوشاد عالمیان ثابت کرد که با وجود همه قهرمانان نامی، ایران هم میتواند در این رشته به مدال و موفقیت برسد، موفقیتی که البته علی قارداشی، رئیس فدراسیون تنیس روی میز تأکید میکند که که این مدال باعث غرور پینگپنگ ایران نمیشود: با توجه به حریفان قدری که در آسیا هستند، کمتر از ۵۰ درصد شانس مدال برای نوشاد قائل بودیم و به همین دلیل قولی بابت مدال ندادیم، اما با توجه به روند صعودی در سالهای اخیر، ناامید هم نبودیم و توانستیم با دست پر بازگردیم. با این حال این مدال هرگز ما را مغرور نمیکند و تلاش خود را برای کسب موفقیتها بیشتر میکنیم. اگر با نظم و انضباط و برنامه پیش برویم، کسب هر مدالی ممکن خواهد بود. با توجه به اینکه نیما عالمیان با تیمی در فرانسه و امین احمدیان نیز با یک باشگاه در اتریش قرارداد بستهاند، نوشاد هم باید به فکر لژیونر شدن باشد، چراکه نیما و امین را به عنوان حریفان اصلی تمرینیاش در کنار خود نمیبیند.