گفته میشود جمعیت کشور به روند افزایشی خود حداقل تا سی و چند سال آینده ادامه میدهد و طی سه دهه آینده جمعیت کشور به ۱۰۰ میلیون نفر میرسد. این اعلام آمار و پیشبینیها منتج از سیر تغییر و تحولات جمعیتی است که از آن به عنوان «سیل جمعیتی» یاد میکنند؛ سیلی که با توجه به ضرورتها و نیاز جامعه ایران، برنامهریزیهای کلان اقتصادی و اجتماعی را میطلبد، اما شواهد نشان میدهد نهتنها برنامهریزی و آمادگی خاصی برای افزایش ۲۰ تا ۳۰ میلیونی جمعیت ایران وجود ندارد، بلکه گهگاهی در اظهارنظر مسئولان این بیبرنامگیها گوشزد هم میشود! بر خلاف ادعاهای برخی افراد که توان ایران را تنها تولید غذا برای ۵۰ میلیون نفر میدانند، اما پیش از این رئیسجمهور تأکیداتی را در راستای برنامهریزی برای جمعیت ۱۵۰ میلیونی داشت.
پیش از این مرکز آمار ایران اعلام کرده بود که جمعیت ایران تا سال ۱۴۳۰، با محتملترین سناریو به بیش از ۱۰۱ میلیون نفر خواهد رسید، حالا محمدباقر عباسی، مدیر کل دفتر آمار و اطلاعات جمعیتی و مهاجرت سازمان ثبت احوال نیز گفته است، طی سه دهه آینده جمعیت کشور به ۱۰۰ میلیون نفر میرسد.
وی با اشاره به اینکه در مسائل جمعیتی باید صریح بود و وضعیت حال چنانکه گفته میشود، تیره و تار نیست، به موارد مهمی پیرامون موضوع شهرنشینی، تحول سبک زندگی، تحولات عمیق و گسترده در بازار کار، آمار ازدواج، پیشگیری از آسیب اجتماعی، ظرفیتسازی زیستی با تأکید بر منابع آب، مدیریت مهاجرت به داخل و خارج اشاره میکند که کمتوجهی به آنها باعث بهرهمند نشدن از ابعاد مختلف سیاستهای دقیق افزایش جمعیت میشود. همچنان شواهد نشان میدهد نهتنها برنامهریزی و آمادگی خاصی برای این موضوعات وجود ندارد، بلکه در برخی اظهارنظر مسئولان، موج ناامیدی هم دیده میشود. همین دو روز پیش بود که رئیس سازمان حفاظت محیطزیست با تأکید بر بهرهوری موجود گفت: «فقط میتوانیم برای ۵۰ میلیون جمعیت غذا تولید کنیم و باید مابقی نیاز غذایی کشور را وارد کنیم.» رئیسجمهور در سخنان خود ابتدای سال ۹۳ معتقد بود برنامهریزیهای بلندمدت باید برای یک جمعیت ۱۵۰ میلیونی در کشور در دهههای آینده انجام گیرد، اما حالا باید از مسئولان انتظار داشت تا دیر نشده، برنامهریزی نه برای ۱۵۰ میلیون، حداقل برای محتملترین حالت یعنی جمعیت ۱۰۰ میلیونی از نظر متولیان امر دور نماند!