دونالد ترامپ، رئیسجمهور امریکا، نه تنها پنج ساعت زودتر نشست پایانی سران هفت کشور جهان( جی هفت) را ترک کرد بلکه وقتی به سمت سنگاپور میرفت امضای خود را از بیانیه این نشست هم پس گرفت. به نظر میرسد که او سخنان جاستین ترودو، نخستوزیر کانادا، بعد از نشست پایانی را دستاویز این کار خود کرده چون ترودو گفته بود تعرفههای جدید گمرکی امریکا علیه کانادا و اتحادیه اروپا «اهانتآمیز» است و کانادا در مقابل این عمل امریکا برنامه وضع عوارض گمرکی بر کالاهای وارداتی از امریکا را از ابتدای ماه ژوئیه اجرا میکند. ترامپ به بهانه این حرف بود که نخستوزیر کانادا را فردی ضعیف و بیصداقت خواند و امضای خود را از بیانیه پایانی پس گرفت اما واقعیت این است که او از ابتدا هم چندان با دیگر اعضای جی7 و بیانیه پایانی آنها همدل نبود تا دست از تعرفههای گمرکی خود بردارد. از طرف دیگر، او در حالی این کار را کرد که عازم سنگاپور برای دیدار با کیم جونگ اون، رهبر کرهشمالی، بود و نمیتوان گفت که او بدون توجه به این دیدار با همقطارهای غربی خود چنان معاملهای کرده است.
شکی نیست که دیگر سران جی 7 از این عمل ترامپ سرخورده شدهاند و در حال حاضر سعی میکنند با خونسرد نشان دادن خود شرایط بعد از آن نشست تا اجلاس سران ناتو در ماه ژوئیه را بسنجند که قرار است در ماه ژوئیه برگزار شود و به احتمال زیاد ترامپ را در آن اجلاس خواهند دید. مشکل اصلی اروپاییها به همراه کانادا تعرفههایی است که ترامپ بر آلومینیوم و فولاد وارداتی به امریکا و به میزان 10 تا 15 درصد وضع کرده و گفته میشود که برنامه مشابهی هم برای خودروی وارداتی دارد تا تعرفه گمرکی این خودروها را تا سقف 25 درصد برساند. شاید دیگر اعضای جی 7 این تصور را داشتند که میتوانند ترامپ را در این نشست به چشمپوشی از این تعرفههای گمرکی متقاعد کنند و به نظر میرسید که با امضای او پای بیانیه پایانی نشست به هدف خود رسیده باشند اما ترامپ تنها به یک بهانه نیاز دارد تا زیر هر سند و مدرکی حتی امضای خود بزند و نخستوزیر کانادا هم با حرفهای خود بهانه لازم را به او داد. ترامپ با این کار خود نشان داده که بر سر تعرفهها و یک جنگ تجاری با اروپاییها جدی است و حاضر نیست به این زودیها و با یک نشست و بدون گرفتن امتیاز قابلتوجهی از اروپاییها عقبنشینی کند.
از سوی دیگر، به نظر میرسد که او چندان نگران تأثیر منفی این نحوه عمل با اروپاییها در دیدارش با جونگ اون نیست و حتی شاید تصور میکند که او با این کار میتواند به جونگ اون ثابت کند که بدون گرفتن امتیاز چیزی را قبول نخواهد کرد. به عبارت دیگر، ترامپ بعد از نشست جی 7 شدت عمل به خرج داده تا از قبل این رویه خود را به جونگ اون نشان داده باشد و به تصور خودش از موضع قدرت وارد گود مذاکره با رهبر کرهشمالی شود. این نحوه عمل ترامپ تنها از سر تجربه تجاری او است که در انجام یک معامله چگونه چانه بزند و تا آخر لحظه هم حرف نهایی را نزند و با همین روش است که میخواهد هم از اروپاییها و هم از جونگ اون امتیاز مورد نظرش را بگیرد. شاید ترامپ در گذشته با این روش موفقیتهای تجاری و مالی داشته اما معلوم نیست که این روش در زمین سیاست چه نتیجهای به دنبال خواهد داشت به خصوص اینکه طرف مقابل او چندان ناآشنا با فوت و فن او نیست. جونگ اون با توجه به این روش و میل ترامپ به چانهزنی و خودنمایی است که از حالا موضوع دیدار دومش را با ترامپ پیش کشیده و حتی دعوتنامه رسمی برای او فرستاده است. جونگ اون با این کار همان سناریویی را تأیید میکند که پیش از این و در مورد دیدارش با ترامپ بیان شده بود مبنی بر اینکه رهبر کرهشمالی با فرآیند مذاکرات و دیدارهای ادواری تنها به دنبال خرید زمان تا پایان این دوره از ریاست جمهوری ترامپ است و حتی حاضر به تقبل هزینههای لازم در این جهت و در مورد برنامه هستهای کشورش هم هست. حالا این سناریو از جایی دیگر برای مخاطبی متفاوت فرستاده میشود. جان برنان، رئیس سابق سازمان سیا، در صفحه توئیتری خود این پیام را به اروپاییها میدهد که نگران نباشید چون «آقای ترامپ یک سوءتفاهم موقت است.» برنان با این پیام و همانند جونگ اون برنامه مدیریت زمان را به اروپاییها و برای مقابله با ترامپ پیشنهاد میکند. به این ترتیب، ترامپ در حالی جاده یک طرفه خود را از نشست جی 7 تا هتل کاپلا در جزیره سنتوزای سنگاپور میرود که هم اروپاییها و هم رهبر کرهشمالی با سناریوی مشابهی رفتارهای خلاف و قواعد او را تحمل میکنند، سناریویی برای مدیریت زمان تا پایان گرفتن ریاست جمهوری ترامپ.