امام خميني(ره) در بيان اهميت روز مبعث كه مي‌فرمايند: «روزى شريف‌تر از آن نيست براى اينكه حادثهاى بزرگ‌تر از اين حادثه اتفاق نيفتاده». اين توصيف براي نمايش عظمت اين روز شريف كافي است؛ روزي كه مانند اكثر اعياد مذهبي ديگر نيازمند توجه جدي‌تر رسانه ملي است اما آنچه در عمل رخ داد اين است كه تلويزيون بعد از پخش مجموعه پايتخت، نمايش پشت صحنه آن را براي عيد مبعث گذاشت يا اينكه از قسمت‌هاي پخش نشده كلاه قرمزي قرار شد در عيد مبعث هم استفاده شود.
چند دهه است كه تلويزيون براي ايام نوروز از چند ماه قبل از آغاز سال نو برنامه‌ريزي مي‌كند كه چه برنامه‌اي توليد شود، چه فيلمي نمايش داده شود، كدام برنامه تركيبي روي آنتن برود و ترتيب پخش برنامه‌هاي مهم تلويزيون چگونه باشد كه بيننده‌ها بتوانند بهترين تركيب برنامه‌ها را تماشا كنند و تداخلي نيز پيش نياید. همه چيز در يك روال سالانه تكرار مي‌شود و مديران شبكه‌ها مي‌دانند از چه زماني بايد به فكر جمع كردن كنداكتور نوروزي‌شان باشند. اين نظم و ترتيب را حتي افرادي كه تلويزيون را به طور نامنظم و گاه و بي‌گاه تماشا مي‌كنند، به خوبي درك مي‌كنند اما همين نظم و ترتيب در زماني كه نوبت به ديگر اعياد مذهبي و ملي در طول سال مي‌رسد، رنگ مي‌بازد. گويا همه ذوق و سليقه تلويزيون در همان 13روزه اول سال ته مي‌كشد و باقي ايام سال بر اساس در اعياد هر چه آيد خوشايد، به سر مي‌كنند.
به لطف چنين سياست دم دستي است كه هر سال بيننده‌هاي تلويزيون، بخش عمده‌اي از سينماي كمدي كلاسيك را مرور مي‌كنند. آن هم بخشي كه مربوط به هنرآفريني استنلي لورل و اوليور هاردي است يا مجموعه ثابتي از فيلم‌هاي كمدي كه تكرار آنها به يكي از تكراري‌ترين روش‌هاي پر كردن آنتن تلويزيون شده است.
رفتارهاي صداوسيما با اعياد مذهبي در طول سال به گونه‌اي است كه گويا يا اين اعياد براي رسانه ملي از اهميت ويژه‌اي برخودار نيست يا با سهل انگاري اين گونه برداشت مي‌كنند كه صرف استفاده از يك طراحي‌هاي گرافيكي تبريك اعياد و دعوت از چند چهره ثابت تلويزيوني براي تبيين مناسبت‌ها، همه چيز به خير و خوشي به پايان رسيده و مردم از تماشاي تلويزيون راضي خواهند بود!
