شهريار پرهيزكار معتقد است سيستمي كه در كشور بر فعاليت‌هاي قرآني حاكم است، قهرمانان قرآني را ارج نمي‌نهد و جايي كه اساتيد قرآني تكريم نشوند، حركت به سمت قرآن صورت نمي‌گيرد.
آذرماه سال ۷۷ بود كه در ديداري با فعالان قرآني، رهبر معظم انقلاب از لزوم توجه به يك گروه ويژه با عنوان قهرمانان قرآني سخن گفتند؛ نكته‌اي كه تا به همين امروز در سال‌هاي مختلف، جلسات مختلف و به بهانه‌هاي مختلف آن را بارها و بارها يادآوري كرده‌اند: «اگر بخواهيم همه قرآن را بياموزند، عده‌اي بايد در اوج قرار بگيرند مثل همه چيز ديگر همين طور كه اگر بخواهيد ورزش همگاني شود عده‌اي قهرمان را جلوی چشم مردم نگه داريد، اگر بخواهيد قرآن در خانه‌ها، بين بچه ها، بين بزرگ ها، بين زن و مردها رواج پيدا كند، بايستي قهرمانان قرآني را احترام كنيد.»
تكريم بايد يك تكريم واقعي از سوي دولت و نظام جمهوري اسلامي باشد و وظيفه دولت است كه چهره‌هاي شاخص قرآني واقعي را تجليل كند. اينكه از سوي ارشاد يا دارالقرآن هرساله افرادي به عنوان خادمين يا چهره‌ها مشخص مي‌شوند امر مباركي است اما اينكه شاخص‌ها و معيارهاي تعيين اين افراد چيست، جاي سؤال دارد.
شهريار پرهيزكار نيازي به معرفي ندارد. اين حافظ و قاري قرآن همواره از فعاليت‌هاي قرآني نقدي در آستين دارد. اين استاد قرآن البته منتقدي است خوش‌صحبت با ذهني جوال كه در پاسخ به سؤال از پرداختن به جزئيات غفلت نمي‌كند و ضمن ارائه پاسخ صريح، راهكار نيز ارائه مي‌دهد. وي در گفت‌وگو با مهر با انتقاد از وضعيت عمومي جامعه قرآني به مسئله بي‌اهميت بودن قرآن در تصميمات حاكميتي اشاره كرد و گفت: سيستمي در كل كشور بر مسائل قرآني حاكم است كه قهرمانان قرآني را ارج نمي‌نهد و در جايي كه اساتيد قرآني تكريم و تجليل نشوند، حركت جامعه به سمت قرآن صورت نمي‌گيرد.
