در بخشی از لایحه شهرداری یک ردیف بودجه ۴۵میلیاردی پاداش اتفاقی در نظر گرفته شده است. این بخش از لایحه با توجه به گلایه مدیریت شهری از نبود بودجه و درآمد جای‌تأمل دارد و واکنش‌هایی را هم به دنبال داشته است. در این خصوص مافی، عضو مجمع نمایندگان استان تهران، ایجاد ردیف‌هایی برای پاداش اتفاقی برای شهرداری را دارای توجیه عرفی، قانونی و علمی ندانسته است.
نحوه اداره شهر، آن هم شهری مثل تهران که هم مرکز سیاسی کشور است و هم به لحاظ جمعیتی بزرگ‌ترین شهر کشور به شمار می‌رود کار دشواری است. بستن بودجه برای اداره شهری اینچنین هم شاید جزو سخت‌ترین‌ها باشد؛ بودجه‌ای که در ابعاد وسیعی نوشته می‌شود و باید با کمترین میزان تخلف به اجرا برسد. در کنار همه اینها ارائه لایحه بودجه 97 خالی از چالش نبوده است، به‌گونه‌ای‌که ردیف‌هایی مثل «پاداش اتفاقی»، با رقمی برابر 45میلیارد تومان گنجانده شده است .
اینکه شهردار پایتخت برای اعطای پاداش آن هم به صورت اتفاقی، رقمی تقریباً چهار برابر بودجه کاهش آلودگی هوای تهران برای پاداش در نظر گرفته جای شبهه دارد. اتفاقی که مورد انتقاد برخی اعضای شورای شهر هم قرار گرفته است.
محمود میرلوحی از اعضای کمیته برنامه و بودجه شورای شهر تهران گفته است: «شهرداری باید روشن کند که منظور از این ردیف‌ها چیست و اگر در رابطه با وظایف شهرداری و در نهایت به نفع شهر نبود به راحتی از کنار آنها عبور نمی‌کنیم.»
همچنین این بخش از لایحه بودجه سال 97 شهرداری واکنش نماینده مجلس را در پی داشت؛ به‌گونه‌ای‌که یک نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس شورای اسلامی گفت: اختصاص 45میلیارد تومان به عنوان پاداش اتفاقی کاملاً زائد بوده و به نظر شورای شهر تهران نسبت به این موضوع باید نظارت دقیق کند، ضمن اینکه بودجه شهرداری باید با احتیاط و برای مخارج اصلی و هزینه‌های لازم شهر در نظر گرفته شود؛ قطعاً از وظایف اعضاي شورای شهر است که به دقت هزینه‌کرد منابع شهرداری را کنترل کنند. پروانه مافی با بیان اینکه ایجاد ردیف‌هایی برای پاداش اتفاقی برای شهرداری توجیه عرفی، قانونی و علمی ندارد، تصریح کرد: تنها راه ممکن برای اداره شهر توسط شهرداری مدیریت منابع و مصرف است، شهرداری باید بسیار دقیق و موشکافانه براساس نیازهای اصلی و مهم بودجه را تنظیم کند؛ با این شیوه شهرداری به طور حتم مشکلاتی در اداره شهر به وجود می‌آید، به نوعی مدیریت دچار سقوط می‌شود. تهران باید به‌گونه‌ای اداره شود که در سال آینده شهروندان احساس کمبود نکنند؛ چرا‌که شهر به مثابه موجود زنده‌ای است که نیازمند نگهداری و مراقبت ویژه‌ای در تمام لایه‌های آن‌است.
