حلقه‌اي كه قرار است مفقوده بماند

جواد محرمي

شكاف ميان طراح و توليدكننده همچنان اصلي‌ترين معضلي است كه باعث مي‌شود حتي هيچ فكر و ايده و نيرويي در كشور به مرحله صنعتي‌شدن نزديك هم نشود. 

طراحان ايراني لباس اگرچه توانمندي‌شان را ثابت كرده‌اند، اما چرخه‌اي كه بايد در اين حوزه در كشور ايجاد شود، همچنان معيوب است. 

لباس هم مثل هر كالاي ديگري در دايره‌اي قرار دارد كه وارد كنندگان در آن حرف اول را مي‌زنند. مصرف‌گرايي ايراني هم كه دهه‌هاست مبتني بر اقتصاد نفتي سلطه‌اي بي‌چون و چرا يافته و قرار نيست به اين زودي‌ها از اسب سركش مكتب اصالت سود پايين بيايد، اساساً اجازه نمي‌دهد تا حلقه ميان فكر تا صنعت خود را پيدا كند. 

اساساً ما ايراني‌ها را طوري بار آورده‌اند كه بنا به قولي پُز تمدن مصرفي رهايمان نمي‌كند. 

براي همين هم هست كه حتي پارچه چادر زنان و دخترانمان را هم از خارج وارد مي‌كنيم، چون نفت داريم و قرار است حالا‌حالاها تك‌محصولي بمانيم و آنها كه نسخه تك‌محصولي بودنمان را پيچيده‌اند، جايي براي توليد مد و لباس و پوشاك و اساساً انديشه ايراني در نظر نگرفته‌اند.