امير عباس رسولي
حملات مدعيان اصلاح طلبي به رئيس جمهور قانون کشور تمامي ندارد. حملات جريان تجديدنظرطلب چند روز مانده به معرفي کابينه دوازدهم به مجلس آغاز شد آنجايي که رهبران اين جريان سياسي اطمينان يافته بودند که برخي از گزينه هاي متبوع آنها در ترکيب کابينه جايي ندارد و تيم تصميم گير براي تعيين وزراي پيشنهادي نصفي از عناصر وابسته به جريان را در کابينه قرار دادند. از آن ايام تاکنون شخصيت هاي مطرح اين جريان به بهانه هاي مختلف به شخص حسن روحاني حمله کرده و کارکرد و کارنامه دولت متبوع وي را زير سوال برده ، حملاتي که تا حدودي نمايشي و برگرفته از يک راهبرد انتخاباتي است که بر اساس آن راهبرد انتخاباتي در يک فرايند زماني 3 ساله اصلاح طلبان بايد خود را از دولت حسن روحاني فاصله داده و نامزد اختصاصي خود در انتخابات را در مخالفت با وضع موجود رونمايي کنند.
البته اصلاح طلبان از معرفي نامزد اختصاصي حداقل از سال 84 تا الان تجربه مناسبي نداشته و در انتخابات سال 84 ، 88 و 92 در واقع شکست را تجربه کرده است در انتخابات سال 84 با نامزدي محمد معين ، مهدي کروبي و محسن مهرعليزاده شکست را بپذيرفتند ، در انتخابات 88 با معرفي مير حسين موسوي و مهدي کروبي طعم تلخ شکست را چشيدند و در انتخابات 92 با سرمايه گذاري گسترده بر روي محمد رضا عارف نتوانستند مقبوليت لازم را بريا وي کسب کرده و نهايتا مجبور شده عارف را ( که در بهترين شرايط حائز 7 درصد از آراي انتخاباتي بود ) به نفع نامزد مستقل انتخابات ( حسن روحاني ) مجبور به کناره کشي کنند.
هراس از رهبران تا بدنه
حال اگر چه حملات اين طيف به حسن روحاني افزايش پيدا کرده است اما اين ترس و هراس در بين بدنه و حتي رهبران اين جريان وجود دارد که احتمال دارد تخريب حسن روحاني موفقيت انتخاباتي براي آنها به همراه نداشته باشد.
همين ترس و هراس منجر به آن شده که ديدگاهي در ميان اصلاح طلبان ( حداقل در سطح اتاق فکر) بوجود آمده مبني بر اينکه حمايت از نامزدي مرضي الطرفين در انتخابات 1400 مي تواند مسير موفقيت آنها براي باقي ماندن در عرصه قدرت را هموارتر سازد چرا که احتمال شکست در صورتي که نامزد اختصاصي معرفي کنند احتمال بسياري بالايي است.
به همين دليل است که در هفته جاري برخي از وابستگان به اين طيف تاکيد مي کنند که نبايد از حسن روحاني عدول کرد چرا که تجربه عبور از محمدخاتمي براي آنها پيامدهاي فراواني را بدنبال داشت ؛الياس حضرتي در همين باره توئيت مي کند :« آن طرفی‌ها که هر روز برای خاتمی بحران ایجاد می‌کردند، عده‌ای هم این طرف تحملشان لبریز شده بود و می‌گفتند باید از خاتمی عبور کنیم. خب عبور کردیم نتیجه‌اش چه شد؟ نتیجه‌اش شد احمدی‌نژاد»!
اصلاح طلبان نامزدهاي به ظاهر مستقل انتخاباتي را به عنوان يک فرصت بي بديل ارزيابي مي کنند آنهم در شرايطي که نامزدهاي اختصاصي آنها حاوي مولفه هاي شخصيتي و رفتاري نيستند تا بتوانند آراي عموي را به خود جلب کنند و عملا چاره اي جز سرمايه گذاري بر روي شخصيت هاي که دائما تاکتيک « يکي به نعل يکي به ميخ » در عالم سياست را در پيش گرفته ندارند.
سرمايه گذاري بر روي مستقل نماها
گمانه زني هاي زودهنگام انتخاباتي نشان مي دهد که حداقل يکي دونفر از چنين شخصيت هاي که احتمال راي آوري آنها نيز وجود دارد خود را براي آوردگاه انتخاباتي سال 1400 آماده مي کنند و اصلاح طلبان بر همين اساس از همکنون مشغول بررسي ميزان سرمايه گذاري بر روي اين گزينه ها هستند؛ گزينه هايي که حداقل طي 8 سال اخير در مقاطعي با اهداف رهبران اصلاح طلب همراهي کرده و مطالبات آنها را نيز در دست اجرا قرار داده اند. به هر ترتيب حملات پردامنه اصلاح طلب که در ادامه به مصاديقي از آن اشاره مي شود نشان دهنده فضاي ترس توام با آينده نگري مبتني بر انتخابات 1400، از سوي رهبران جريان مدعي اصلاح طلبي است.
روزنامه آفتاب یزد در مطلبی با عنوان «گردشگری زوری» با ادبياتي توهین آميز تا کيد مي کند که:« روحانی در نمایش کارهای مثبت دولت عاجز است».، اين روزنامه در بخشي از اين مطلب مي آورد:« حسن روحانی پیشتر با این ادعا که نمی‌خواهد در رفتارهایش اعمال پوپولیستی احمدی نژادوار را تکرار کند، در این پنج سال هیچگاه رئیس جمهوری نبود که در جمع مردم با آنها چشم در چشم حرف بزند و مشکلاتشان را بشنود. او حتی در نمایش و اطلاع رسانی راجع به کارهای مثبت دولت نیز عاجز بود. وی اکنون نشان داده که برخلاف این ناتوانی‌ها، توانایی خاصی در این دارد تا گهگداری با بکارگیری سیاست‌های نادرست و غیرکارشناسانه، خود به مخالفینش سوژه‌ای برای حمله و هجمه داده و با گل به خودی‌هایی مثل همین افزایش تعرفه سه برابری، عمده طرفداران خود که از قشر متوسط جامعه هستند را نیز برنجاند و آنها از وی رویگردان شوند».
این روزنامه اصلاح طلب همچنين مي نويسد :« دولت دوازدهم اکنون باید به این سؤال پاسخ دهد که آیا وضعیت مملکت آن هم با تصویب برجامی که دائم به آن می‌نازد، وخیم‌تر از دوران جنگ شده که می‌خواهد کسری بودجه‌های خود را اینگونه از دست مردم بستاند؟ و آیا این افزایش سه برابری تعرفه به معنای جلوگیری از حق آزادانه سفر برای مردم ایران نیست؟ یعنی دولت برای جذب توریست‌های خارجی به داخل و افزایش گردشگری در کشور هیچ راه دیگری به جز این به ذهنش نرسیده است؟ وضعیت به نحوی شده که بسیاری در طنزی تلخ این افزایش تعرفه را با عنوان جریمه خروج از کشور برای مردم تعبیر کرده‌اند!». عبداله ناصری که دولت روحانی را «رحم‌اجاره‌ای» نيز هفته اخير در روزنامه اعتماد مي نويسد:« برخی تصور می‌کنند، ممکن است هزینه‌های سنگینی که اصلاح‌طلبان پرداخت کرده‌اند، این جریان را وادار به نوعی عقب‌نشینی سیاسی و اجتماعی کرده باشد و ائتلاف با اصولگرایان معتدل را هم از همین رو می‌دانند.»
وي در ادامه تاکيد مي کند که اين اصلاح طلبان بوده اند که باعث راي آوري حسن روحاني شده اند ، سخني که پيش از اين نيز بارها از سوي ساير عناصر اين طيف مورد تاکيد قرار گرفته بود :« توجه کنید که این «گفتمان» اصلاح‌طلبی بوده که جریانی را به نام هواداران دولت یا اعتدالیون که یک «روش» است، کنار خود گذاشته است. اگر جریان اعتدالی و هواداران دولت که در حزب اعتدال و توسعه تجسم پیدا کرده‌اند و پشت سر آقای روحانی هستند، مصالح‌سنجی نکنند و منافع ملی را در نظر نگیرند، برای همیشه از تاریخ سیاسی ایران حذف خواهند شد.» وي چند پيش از اين نيز به يکي از رسانه اينگونه به دولت دوازدهم حمله مي کند :«در دو سه ماهه اخیر اتفاقاتی در ساختار دیوانسالاری دولت شکل گرفته که تاکنون سابقه نداشته بدان معنا که رئیس دفتر رئیس‌جمهور که حکم حاجب قدیمی را دارد و عملا هماهنگ‌کننده است در بسیاری از تصمیم‌گیری‌ها در دو سه ماه اخیر حتی بالاتر از معاون اول ظاهر شده و تاثیرگذاری کرده و متاسفانه روحانی نیز کاملا منفعل برخورد کرده است یعنی هیچ وقت چنین پدیده‌ای سراغ نداشتیم.».
صاديق زيبا کلام نيز مي گويد:« من تصور می‌کنم یک مشکل بنیادی در دولت آقای روحانی وجود دارد و همچنان هم این مشکل ادامه دارد. چند نفر از همان ابتدا با آقای روحانی بوده‌اند و حلقه بسیار نزدیک به او هستند که شامل حسام‌الدین آشنا، محمدباقر نوبخت، محمد نهاوندیان، تا حدودی محمد شریعتمداری و الهام امین‌زاده و همچنین برادر روحانی یعنی حسین فریدون». محمد رضا خاتمي نيز اخيرا در يکي از جلسات دانشگاهي مي گويد :« آقای رییس جمهور، ستاره‌دارها چطور! مگر جز وزارت اطلاعات شما دانشجویان را ستاره‌دار می‌کند؟ بر اساس کدام قانون و دادگاه دانشجویان را محکوم کرده‌اید؟آقای روحانی خلاف قانون و قول و قرارهایی که مردم با شما گذاشتند عمل‌نکنید، همه اینها در اختیار وزارت علوم و وزارت اطلاعات شماست. انتظار داریم در این موارد قوی‌تر عمل کند. به چه حقی دانشجویان را محروم و ستاره‌دار می‌کنید.» يکي از روزنامه هاي زنجيره اي نيز امروز با بازخواني برخي از پست هاي فضاي مجازي اينگونه به دولت حمله مي کند:« یه دقیقه چیزی رو گرون نکنید ببینیم چه خاکی باید تو سرمون بریزیم»...دیگری نوشت:«بنزین هم که میخواد بشه ۱۵۰۰ تومان،مگه قرار نبود تا ۱۴۰۰ با روحانی باشه؟ اون صد تومن دیگه اش برای چیه؟...کاربر دیگر نوشته است:«به سلامتی باخبر شدیم بنزین قرار است ۱۵۰۰ تومن بشه، فقط توی ایرانه که مردم باید کار کنن تا دولت بتونه زندگی کنه». آنچه مشخص است اين مسئله است که اصلاح طلبان تقريبا به اين نتيجه رسيده اند که حمايت از دولت حسن روحاني جز افزايش هزينه هاي دستاورد ديگري براي آنها ندارد و بايد انتقادات و تخريب ها را از همکنون شدت ببخشند.
