دنیا حیدری
مردم را به سخره گرفته‌اند. كك‌شان هم نمي‌گزد. ديگر جز اين نمي‌توان تصور كرد. سال‌هاست كه با عينك خوش‌بيني هم نمي‌توان ناكارآمدي آقايان را توجيه كرد و برايش دليلي هرچند غيرمنطقي آورد. همه چيز عيان‌تر از آن است كه بتوان سرپوشي بر آن گذاشت، اما اميدي هم به بهبود اين اوضاع فاجعه‌آميز نيست وقتي همه چيز به شوخي و بازي گرفته مي‌شود و كسي هم خود را ملزم به پاسخگويي نمي‌بيند.
تا ديروز كه همه فرياد مي‌زدند راهي كه مي‌رويد به تركستان و اشتباه محض است، عده‌اي خنده‌هاي تمسخرآميز تحويل مي‌دادند كه شلوغش نكنيد و حاشيه نسازيد. امروز هم كه گند كار درآمده و از آنچه كه مي‌ترسيديم سرمان آمده، باز هم چيزي جز پچ‌پچ‌هاي در گوشي و جلسات پنهاني بي‌حاصل ديده نمي‌شود و كماكان هيچ مقام و مسئولي خود را موظف به پاسخگويي نمي‌داند. گويا كك‌شان هم نمي‌گزد كه اگر غير از اين بود، وقتي خبرنگاران شخص وزير را براي پاسخگويي به فاجعه‌اي كه پرسپوليس را در آستانه بحراني عظيم قرار داده احاطه كردند با جواب سربالا، آنها را متفرق نمي‌كرد و با نگاهي تحقيرآميز پاسخي غيرمنطقي نمي‌داد كه امروز اينجا براي رونمايي از آيين شهدا و صحبت كردن از دفاع مقدس جمع شده‌ايم! آقاي وزير؛ دفاع مقدس، دفاع از ذره‌ذره خاك و آبروي وطن بود، دفاعي كه قرار نيست امروز تنها با پوسترها و گردن انداختن چفيه‌هايش خود را گول بزنيم. بلكه قرار است با سرلوحه قرار دادن رفتار و كردار قهرمانانش از آبروي وطن دفاع كنيم. وطني كه براي حفظ وجب به وجب آن خون‌ها داده شده، اما امروز بي‌توجهي‌هاي فاجعه‌آميز مسئولان ورزشي، آبرويش را به حراج گذاشته است.
آنچه كه امروز گريبان پرسپوليس را گرفته، چيزي بيش از بي‌توجهي مديران يك باشگاه و ناكارآمدي آنها و حتي بي‌مسئوليتي و عدم حرفه‌اي‌گري يك بازيكن است. اين بحران، نشان از ناكارآمدي، بي‌توجهي و عدم نظارت مسئولان دارد. آنها كه انتخاب مديران و زيردستان خود را ساده انگاشته و با تصميم‌هايي نابجا، آشفته‌بازار امروز را باعث شده‌اند و به جاي اينكه بابت اشتباهات نابخشودني‌شان پاسخگو باشند، طفره مي‌روند و روزه سكوت مي‌گيرند و لب به سخن هم كه مي‌گشايند، چيزي جز توجيهات تكراري براي گفتن ندارند!
ورزش سال‌هاست كه بابت بي‌كفايتي مديران و مسئولان و مهم‌تر از آن عدم نظارت دستگاه‌هاي ذي‌ربط، ضربه‌هاي مهلكي را به جان خريده است. مسئولاني كه در بدبينانه‌ترين حالت دست‌شان با دلال‌ها در يك كاسه است و براي بهبود اوضاع قدم از قدم برنمي‌دارند يا در خوشبينانه‌ترين حالت دانش كافي براي مديريت ندارند كه ناكارآمدي و بي‌كفايتي‌شان باعث مي‌شود به بيراهه بروند و اوضاع را بدتر از آني كنند كه هست. مديراني كه شايد اگر نظارتي دقيق بر رفتار و كردارشان بود، امروز شاهد پرونده‌هاي قطوري در فيفا و ساير نهادهاي بين‌المللي نبوديم. پرونده‌هايي كه نه فقط پول بيت‌المال را به تاراج مي‌برد، بلكه آن را حيف و ميل مي‌كند و اين در شرايطي است كه عده كثيري از مردم به نان شب‌شان محتاجند. آنها با اين كار آبروي ورزش ايران را نيز خدشه‌دار مي‌كنند.
مسئله تنها اوضاع امروز پرسپوليس و پرونده طارمي نيست. همين سال گذشته سه تيم از ايران با جريمه جدي فيفا براي جذب بازيكن جديد مواجه شدند و پرسپوليس هم به پرداخت مبلغ هنگفتي به ژوزه محكوم شد. حكم‌هايي كه فوتبال ايران را نقره‌داغ كرد و جز نتيجه ندانم‌كاري‌هاي مديران بي‌كفايت نبود. مديراني كه نه كسي آنها را بابت فاجعه‌اي كه به بار آورده بودند توبيخ و تنبيه كرد و نه حتي بازخواست، اتفاقي كه سال‌هاست تكرار مي‌شود، بي‌آنكه كسي خم به ابروي خود بياورد يا تصميمي براي مقابله با آن داشته باشد. شايد چون هيچ مقام و مسئولي نيست كه آقايان را بابت اشتباهات فاجعه‌آميزشان توبيخ يا حتي آنها را مستلزم به پاسخگويي كند، اما آيا اگر قرار بود ريالي از اين همه پولي كه از بيت‌المال حيف و ميل مي‌شود از جيب آقايان برود باز هم اوضاع به همين منوال بود؟ آيا آن زمان هم آقايان چشم بر ناكارآمدي و بي‌كفايتي مديراني كه بر سركار هستند مي‌بستند يا همين مديران تا به اين اندازه در تصميم‌گيري‌هاي خود بي‌مهابا بودند؟ بدون شك پاسخ منفي است، چراكه تنها زماني كه خرج از كيسه مهمان بود، حاتم طايي شدن آسان بود.
خانم حیدری شما هم مثل خیلی ها از جمله گنجی راه را اشتباه میروید. بدبختی و بیکاری و هزاران معضل مملکت را کنار گذاشته اید چسبیدید به فوتبال؟
