محمدتقي فهيم
سينماي دفاع مقدس قرباني سياست‌هاي نادرست مديران سينمايي شده است؛ سياست‌هايي كه همواره و به خصوص طي سال‌هاي اخير به ترويج آثار شبه‌اجتماعي و كمدي‌هاي نازل و سطحي پرداخت و تمامي ارزش‌هاي دفاع مقدس و انقلاب اسلامي را به يغما برد.
ما در كليت سينما دچار مشكلات اساسي و بنيادين هستيم؛ يكي از بزرگ‌ترين مشكلات ما در سينماي كشورمان اين است كه مديران سينما را به سمت تك ژانر بودن كشانده‌اند و اجازه نمي‌دهند اين سينما به توسعه و بالندگي دست پيدا كند. سينما در كشور ما اساساً در سينماي شبه‌اجتماعي و چند كمدي نازل خلاصه شده و متأسفانه ما شاهد توليد فيلم در ژانرهاي ديگر نيستيم. مديران سينمايي اگر شاكله اصلي سينما را بر اساس تنوع بنا مي‌گذاشتند، اين سينما در تمامي زمينه‌ها به توسعه مي‌رسيد. ما از يك سو فاقد سينماي ژانر در كشورمان هستيم و از سوي ديگر متأسفانه مديراني داريم كه يا اسير افكار روشنفكرمآبانه شده‌اند يا تنها در پي كميت‌ها هستند و كيفيت را فداي كميت مي‌كنند تا بيلان‌هاي كاريشان را بسيار پر و پيمان نشان بدهند.
سينماي دفاع مقدس يك ابر ژانر است و ارزش‌هاي معنوي بسياري درون آن نهفته است. متأسفانه ما ارزش‌ها را فداي افكار شبه‌روشنفكرانه كرده‌ايم. ما هنوز به اين درك و فهم نرسيده‌ايم كه گونه مهم سينماي دفاع مقدس مي‌تواند سر منشأ بسياري از زيرگونه‌ها باشد. اين سينما داراي قصه، قهرمان، هيجان، كشمكش‌هاي متعدد و. . . است و تمامي مؤلفه‌هاي جذب مخاطب را داراست اما متأسفانه به دليل اهمال‌كاري مديران سينمايي، امروزه ما هيچ اثري از اين سينما نمي‌بينيم. سينماي دفاع مقدس تنها ژانر با هويت سينماي كشور است. اين سينما در دهه ۶۰ و اوايل دهه ۷۰ بسيار مورد توجه بود اما بعداً از اواسط دهه ۷۰ به اين طرف به واسطه سياست‌هاي دولت‌ها اين سينما دچار اختلال در عملكرد خود شد و ديگر هرگز نتوانست مانند گذشته روي پاي خود بايستد.
متأسفانه دولت كه تصدي امور سينماي كشور را در دست دارد تنها به سوددهي در توليدهايش توجه دارد و از سوي ديگر ما در كشورمان مانند كشورهايي مثل هندوستان و امريكا شاهد حضور سرمايه‌داراني نيستيم كه دغدغه‌هاي ملي و ميهن‌پرستانه داشته باشند و بخواهند سرمايه‌‌هاي شان را براي جريان‌سازي‌هاي فرهنگي به كار بگيرند؛ تمامي اين قبيل اتفاقات دست در دست يكديگر داده تا ما سال به سال شاهد افول و نزول جدي در سينماي مهم و ارزشمند دفاع مقدس باشيم.
اگر ما در سينماي كشورمان داراي بخش خصوصي بوديم مي‌توانستيم با سرمايه‌گذاري‌هاي كلان جريان اين سينما را جا به جا كنيم؛ اما متأسفانه امروزه ما در سينماي دفاع مقدس دچار «غش در معامله» شده‌ايم به گونه‌اي كه مديراني كه از دولت براي ساخت اين نوع فيلم‌ها بودجه مي‌گيرند تمامي آن بودجه‌ها را صرف ساخت اين فيلم نمي‌كنند و همين باعث مي‌شود اگر فيلمي دفاع مقدسي ساخته مي‌شود نتواند كيفيت لازم را دارا باشد و مخاطبان را به سالن‌هاي سينما بكشاند. بايد تمامي حوزه‌هاي فسادانگيز مسدود شوند تا مسير سينماي ارزشي و دفاع مقدس بتواند امتداد پيدا كند. ما نياز داريم كه همواره سينماي دفاع مقدس را در كشورمان زنده نگه داريم تا نسل جوان بتواند با مضامين مرتبط با دفاع مقدس آشنايي پيدا كند و از سوي ديگر بتوانيم انديشه‌هاي خودمان را به جهانيان بشناسانيم. مديران سينماي كشور موظفند تا به جاي هزينه كردن براي فيلمسازاني كه عليه مضامين ارزشي مبادرت به ساخت فيلم مي‌كنند، بودجه اصلي سينما را به آثار استراتژيك و ارزشي اختصاص دهند.
سينماي دفاع مقدس اين قدرت را داراست تا تمامي توده‌هاي مردم را به سالن‌هاي سينما بكشاند و ما نبايد از اين قدرت سينماي دفاع مقدس غافل باشيم. ما اگر مانند تمامي كشورهاي جهان بخواهيم به نمونه و الگوي بومي خود متكي باشيم و زير سايه آن ادامه حيات دهيم، بايستي فرهنگي را كه متأثر از ارزش‌هاي جبهه و هشت سال دفاع مقدس است پيدا كنيم و به اين امر دست يابيم كه چه چيزي باعث شد تا در آن دوران رزمندگان ما يك تنه در مقابل دشمنان جهاني ايستادگي كرده و جانفشاني كنند و در نهايت هم به پيروزي برسند.
