تهيه‌كننده يا «جم»­؛ كدام­‌يك قانون را دور مي‌زنند؟!

وحيد مهري 

 

سازندگان برخي فيلم‌ها با توسل به حربه تكراري و غيرقابل باور «ما خبر نداشتيم!» گهگاه اقدام به ارائه آگهي به شبكه‌هاي ماهواره‌اي مي‌كنند و اين اتفاق دردسرهايي را در روند اكران فيلم به‌­وجود آورده است.

 

در حالي كه يك سال از جرم دانسته شدن پخش تيزر فيلم‌ها در شبكه‌هاي ماهواره‌اي از سوي سخنگوي قوه قضائيه مي‌گذرد، همچنان جسته گريخته نمونه‌هايي ديده مي‌شود. در واقع سازندگان برخي فيلم‌ها با توسل به حربه تكراري و غيرقابل باور «ما خبر نداشتيم!» گهگاه اقدام به ارائه آگهي به شبكه‌هاي ماهواره‌اي مي‌كنند و اين اتفاق دردسرهايي را در روند اكران فيلم از توقيف تا پايين كشيده شدن از پرده ایجاد می کند؛ مشكلاتي  كه گريبانگير اين دست فيلم‌ها شده است. حال بر همين اساس، خيلي از فيلم‌ها ترجيح مي‌دهند با تيزرهاي گران و محدود تلويزيون بسازند تا براي ساخته‌­هايشان مشكل ايجاد نكنند. به ويژه آنكه هفته گذشته نيز يك مقام مسئول در گفت‌و‌گو با سايتي اعلام كرد «برخي شركت‌هاي معتبر و معروف فعال در ايران كه از طريق ارائه آگهي تبليغاتي، منابع مالي شبكه‌هاي ماهواره‌اي فارسي زبان را تأمين مي‌كردند، پلمب شدند.»

 

با اين حال به تازگي ترفندي جديد براي تداوم تبليغ فيلم‌ها در شبكه‌هاي ماهواره‌اي طراحي شده و در دست اجراست كه به نظر مي‌رسد راهي براي دور زدن قانون باشد. در اين شگرد، شبكه  جم با پخش تصاويري از فيلم كه در واقع همان آنونس است، نريشني روي آن قرار داده كه بخشي از خلاصه داستان فيلم را تعريف مي‌كند و خبر از اكران آن در سينماهاي ايران مي‌دهد. اين نريشن كاملاً با نمونه داخلي آنونس تفاوت دارد و گويا از سوي عوامل  این شبکه روي فيلم گفته شده است. ضمن اينكه در گوشه كادر لوگوي برنامه‌اي به نام «گيشه» حك شده كه در اين شبكه وجود خارجي ندارد! حركتي كه مي‌توان از آن به «رپرتاژ آگهي» تعبير كرد، ولي در عين حال يك برنامه توليدي از سوي «جم» هم تلقي مي‌شود؛ شيوه‌اي كه با دور زدن قانون ممنوعيت پخش تيزر فيلم‌ها از شبكه‌هاي ماهواره‌اي فارسي زبان ـ يا بيشتر همان شبكه جم، در ميان ابزارهاي تبليغاتي پروژه مذكور جاي گرفته است. حال اينكه «جم»  به چنين راهكاري رسيده يا سازندگان فيلم، هنوز مشخص نيست و بايد ديد مراجع قانوني چطور با اين پديده تازه برخورد خواهند كرد.

 

يكي از فيلم‌هاي موسوم به «فيلم بازاري» كه پيش از اكران هم با حاشيه‌هاي منفي زيادي مواجه بود و چند خبرگزاري با انتشار مطالبي در ذم مضمون غيراخلاقي و شوخي‌هاي سبك آن، به استقبالش رفتند و سازمان سينمايي را براي جلوگيري از نمايش عمومي آن تحت فشار قرار دادند، با اين شيوه روي ماهواره تبليغ دارد. فشارهاي پيش از اكران موجب شده فيلم چند اصلاحيه را متحمل و درجه‌­بندي محدوديت سني براي آن وضع شود. با تمام اين اوصاف، اگر ترفند بهره‌گيري از قالب رپرتاژ آگهي كه اصولاً شبهه توليدي بودن برنامه را ايجاد مي‌كند و باعث سلب مسئوليت از صاحبان فيلم‌ها در قبال پاسخگويي نسبت به پخش آنونس فيلم­شان مي‌شود، جواب دهد، بعيد نيست در آينده نزديك ساير فيلم‌ها نيز همين خط مشي هوشمندانه و البته شيطنت‌­آميز را پي بگيرند.