مترجم:علي طالبي
امروزه در دنيا از هر هزار كودك مدرسه‌اي، 3/6 كودك مبتلا به فلج مغزي (CP) هستند. علائم آنها شامل قدم برداشتن‌هاي غيرعادي مي‌شود كه با گذر زمان باعث انحطاط مفاصل مي‌گردد. راه رفتن با سرعت آهسته، كاهش ميزان حركت مفاصل، طول قدم‌هاي كوچك، نوسانات بزرگ بدن و عدم توانايي براي به زمين گذاشتن پاشنه، مشكلات ديگري هستند كه كودكان مبتلا به CP دچار آن مي‌شوند. زيرمجموعه‌اي از اين كودكان هستند كه خميده قدم بر مي‌دارند و با انحناي بيش از اندازه زانوها، مچ‌هاي پا و لگن تشخيص داده مي‌شوند.
به تازگي گروهي از محققان در كلمبيا، مطالعه‌اي آزمايشي در مورد علم روباتيك انجام داده‌اند كه روش آموزش روباتيك را توضيح مي‌دهد و در آن با افزايش قدرت ماهيچه‌ها و هماهنگ كردن آنها، حالت راه رفتن و ايستادن كودكاني كه خميده قدم برمي‌دارند، بهبود پيدا مي‌كند.
خميده قدم برداشتن به خاطر تركيب عضلات باز كننده ضعيف كه نيروي عضلاني كافي را براي حفظ حالت ايستاده رو به بالا، توليد نمي‌كنند، با عضلات محكم جمع كننده كه بازه حركت مفاصل را محدود مي‌كنند، به وجود مي‌آيد. در ميان عضلات باز كننده، عضله سولئوس (soleus) وجود دارد، عضله‌اي كه درست از زير زانو تا لگن مي‌رسد و هنگامي كه پا روي زمين قرار مي‌گيرد نقش مهمي در جلوگيري از به هم خوردن حركت زانو در ميانه حالت ايستادن بازي مي‌كند. عضله سولئوس براي ايستادن و راه رفتن حياتي است و در ميانه حالت ايستادن حين قدم برداشتن ساق پا را صاف نگه مي‌دارد تا زانو راحت كشيده شود. همچنين اين عضله نيروهاي دافعه را در طول آخرين مرحله ايستادن در چرخه قدم برداشتن، در بدن ايجاد مي‌كند.
آگراوال يكي از مجريان اين طرح مي‌گويد:«يكي از دلايل اصلي ضعف قدم برداشتن، عضله سولئوس است. فرض مي‌كنيم كه راه رفتن با فشار رو به پايين لگن، عضلات باز‌كننده به ويژه سولئوس را در مقابل فشار به كار رفته رو به پايين، تقويت مي‌كند و هماهنگي عضلات را در طول راه رفتن بهبود مي‌بخشد. در اين كودكان روشي را مخالف روش درمان مرسوم در پيش مي‌گيريم. به شركت‌كنندگان آموزش مي‌دهيم تا به جاي آويزان نگه داشتن جزئي وزن بدن در طول راه رفتن روي تردميل، با تشديد نيرو راه بروند. TPADدستگاه منحصر به فردي است، زيرا در طول راه رفتن از نيروهاي خارجي در بدن استفاده مي‌كند.
گروه، هماهنگي و قدرت عضلات كودكان را با استفاده از داده‌هاي الكتروميوگرافي از جلسات اول و آخر آموزش، آزمايش كردند و همچنين نيروهاي واكنش زميني و حركت جنبشي را به طور پيوسته در طول آزمايش مدنظر قرار دادند. آنها فهميدند كه آموزش آنها مؤثر بوده است،زيرا هم حالت صاف ايستادن كودكان و هم هماهنگي عضلات آنها را بهبود بخشيده بود. به علاوه، خصوصيات راه رفتن آنها از جمله طول قدم برداشتن، طول راه رفتن با زاويه كم، درست فشار آوردن پنجه پا و حالت قرار گرفتن پاشنه نسبت به پنجه، بهبود پيدا كردند.»
آگراوال مي‌گويد: «در حال حاضر، هيچ درمان فيزيكي يا تمرين تقويتي خوبي براي درمان قدم‌هاي راه رفتن وجود ندارد.»
ديويد گورويچ متخصص پزشكي توانبخشي و احيا و متخصص اطفال در مركز پزشكي دانشگاه كلمبيا كه اين بيماران را درمان كرده است، اضافه مي‌كند:«بازخورد بيماران و كودكان شركت‌كننده در اين تحقيق، با هم مطابقت داشتند. آنها گزارش دادند حالت ايستادنشان بهبود پيدا كرده است، پاهايشان قوي‌تر شده‌اند و سرعت راه رفتنشان بيشتر شده است و اندازه‌گيري‌هاي ما آن را تأييد كردند. فكر مي‌كنيم كه آموزش TPAD روباتيك ما با فشار رو به پايين لگن مي‌تواند مداخله بسيار اميدبخشي براي اين كودكان باشد.»محققان در حال برنامه‌ريزي براي انجام آزمايشات باليني بيشتر روي گروه بزرگ‌تري هستند تا متغيرهاي بيشتري را تغيير دهند. همچنين آنها در آزمايشات خود كودكان با CP نيمه فلج و ناتوان جسمي را مدنظر قرار مي‌دهند.
منبع:ساينس ديلي
