ترجمه: رضا محمدي
زوج‌هايي كه از هم دور هستند مي‌توانند با هم به قدم زدن بروند، با هم فيلم نگاه‌كنند و حتي با استفاده از فناوري‌هاي جديدي كه توسعه پيدا كرده براي هم پيام بدهند. محققان در ميان اين راه‌حل‌هاي بيشمار يك جفت دستكش به هم مرتبطي را طراحي كرده‌اند كه فلكس- ان- فيل عنوان گرفته است. وقتي انگشت‌ها وارد يك لنگه دستكش مي‌شوند، اين عمل به طرف مقابل منتقل مي‌شود كه از راه دور لنگه ديگر را در دست دارد. سنسورهاي حسي اين دستكش به صاحب آن امكان مي‌دهد كه «اين حركات» را احساس كند.
سنسورها براي دستيابي به اعمال حركتي به ريزمهار‌گرها (ميكروكنترولرها) متصل هستند. سنسورها براي هر تابي ارزشي فراهم مي‌كنند كه با استفاده از ماژول واي‌فا به لنگه دستكش «حسي» منتقل مي‌شوند.
به علاوه اين سنسورها به صورت راهبردي در سمت كف دست قرار دارند تا لمس را بهتر حس كنند. يك تغيير حركت ساده روي هر دستكش به طرف مقابل امكان مي‌دهد لمس را ايجاد كند. نوستاد‌تر محقق اين طرح مي‌گويد: «كاربران مي‌توانند حركات دست و پا و سر و صورت را توليد كنند يا اينكه انگشتانشان را خم كنند و تكان دهند.»
اين دستكش‌ها در حال حاضر يك نمونه آزمايشي است كه آزمايش روي آن ادامه دارد. نوستاد‌تر مي‌گويد وقتي يك لنگه دستكش امكان لمس يك طرفه بين دو طرف را از راه دور فراهم مي‌كند، لنگه بعدي اين امكان را به دو طرف مي‌دهد كه همزمان مشاركت لمسي داشته باشند.
پروژه‌هاي ديگري هم وجود دارند كه روي سيستم كنفرانس ويدئويي واقعيت مجازي كه امكان «مشاهده در چشمان» طرف مقابل از راه دور را فراهم مي‌كند و پروژه ديگري كه به كاربران امكان مي‌دهد فعاليت‌هاي طرف مقابل را از راه دور در منزل از طريق نمايش ويدئويي مشاهده كند. البته هر چند اين فناوري قبلاً به شكل ديگري توسط محققان شكل گرفته بود اما مواردي چون پزشكي از راه دور، بهبود مراقبت از بيمار، بهبود دسترسي و مراقبت پزشكي براي نواحي محروم به نظر مي‌رسد بسيار كارآمد‌تر از فناوري فعلي باشد چراكه فناوري از راه دور به خصوص در عرصه پزشكي امروزه باعث شده تا بسياری از جراحي‌ها به وسيله روبات‌ها، انجام شود.
منبع: ساينس ديلي
