در بازي‌هاي كودكان يا زندگي واقعي، ماجراي دزد و پليس هميشه وجود داشته است. كودكان هميشه در نقش پليس وارد مي‌شوند و دزدان خيالي را بازداشت و به دست قانون مي‌سپارند. دزدان با ترفندي از زندان آزاد مي‌شوند و دوباره بازي دزد و پليس از سر گرفته مي‌شود. در خارج از بازي هم اين قاعده وجود دارد. تجربه نشان مي‌دهد كه دزدها هميشه چند قدم از پليس جلوتر هستند. مهم‌ترين دليل اين حرف هم افزايش وقوع سرقت در جامعه است. وقتي فراواني سرقت در جامعه زياد باشد، معلوم است كه فاصله دزد و پليس زياد شده است و آنها با اطمينان خاطر مشغول كار خودشان هستند.
بعيد است اين روزها كسي را بشود پيدا كرد كه صابون سارقان به تن خود يا دوستان و آشنايانش نخورده باشد. بعضي از سرقتها، دزدي‌هاي خرد هستند كه پليس افزايش آمار آن را تأييد كرده است، اما نگفته است كه اين مقدار از چه ميزان به چه ميزان رسيده است. در سرقت‌هاي خرد مثل سرقت گوشي تلفن همراه، لوازم خودرو، لوازم خرد منزل و مواردي از اين دست، شاكيان معمولاً عطاي مالشان را به لقايش مي‌بخشند. مأموران پليسي هم كه براي تهيه گزارش سرقت در اين محل‌ها حاضر مي‌شوند به مالباخته اطمينان مي‌دهند كه به مالشان نمي‌رسند و كاري هم از دست آنها برنمي‌آيد، با اين حال توصيه مي‌كنند براي شكايت و تشكيل پرونده و افتادن در چرخ زمان، به كلانتري مراجعه كنند. واقعيت اين است كه مردم اين روزها آنقدر گرفتار روزمرگي‌هايشان هستند كه مجالي براي دنبال كردن اين شكايت‌ها هم ندارند، اما به خاطر اينكه اموال سرقت شده‌شان كار دست‌شان ندهد به اعلام همان گزارش سرقت اكتفا مي‌كنند.
ماجرا در سرقت‌هاي كلان به شيوه‌اي ديگر دنبال مي‌شود. در اين سرقتها دزدان با در دست‌داشتن نقشه وارد عمل مي‌شوند. طلافروشي‌ها، بانك‌ها، صرافي‌ها، خانه‌هاي اعياني و هر جايي كه بشود از آن پول زيادي به جيب زد مورد اقبال اين دسته از سارقان قرار مي‌گيرد. آنها بعد از به دست آوردن جزئيات محل سرقت و مرور كردن ماجرا، نقشه خود را عملي مي‌كنند و پا به فرار مي‌گذارند. كار پليس هم از اينجا به بعد شروع مي‌شود. چند نمونه از اين سرقتها در چند روز گذشته در تهران اتفاق افتاد. اولين مورد را دو مرد جوان كه اهل كوهدشت لرستان بودند با موفقيت كامل در خيابان فردوسي رقم زدند. اين دو نفر كه از قضا تازه‌كار بودند و يك نفرشان براي اولين بار به تهران آمده بود، ظهر روز پنج‌شنبه 28 بهمن‌ماه در حالي كه اسلحه به دست داشتند، وارد يك صرافي در يكي از شلوغ‌ترين خيابان‌هاي شهر شدند و بعد از سرقت 70 ميليون تومان دلار به راحتي محل را ترك كردند. درست يك هفته از اين ماجرا گذشته بود كه چند سارق مسلح ديگر اين بار به خودروي حمل پول بانك پاسارگاد در بزرگراه حقاني دستبرد زدند و 900 ميليون تومان سرقت كردند. در هر دو مورد مأموران پليس خيلي زود دست به كار شدند و توانستند دزدان مسلح را بازداشت كنند. تحقيقات از اين دزدان مسلح هنوز در مرحله مقدماتي قرار دارد، اما تجربه نشان داده است كه آنها با ترفندي از زندان آزاد و اين بار با مهارت بيشتري مرتكب جرم مي‌شوند.
بين سرقت‌هاي خرد و سرقت‌هاي كلان، نقطه مشترك مهمي وجود دارد و آن اينكه بسترهاي وقوع سرقت در جامعه به وفور وجود دارد. بخش مهمي از اين زمينه را بي‌احتياطي شهروندان در اختيار دزدان گذاشته است كه رفع آن زمانبر است و نيازمند هزينه‌هاي فرهنگي است كه بايد اطلاع‌رساني آن از سوي دولت‌ها انجام شود. اين تفكر عمومي است كه بسياري فكر مي‌كنند حادثه براي همسايه اتفاق مي‌افتد و آنها از گرفتار شدن در آن مصون هستند، اما وقتي گرفتار سرقت مي‌شوند، ديگر كار از كار گذشته است. بخش ديگري هم متوجه پليس و ساختارهاي ناهنجار شهري است. كمبود گشت‌هاي پليس، تاريكي معابر در شب و مواردي از اين دست زمينه‌هايي هستند كه وجود آن به كام سارقان است. دزدان به خوبي دست مالباخته‌ها، پليس و قاضي را خوانده‌اند به خاطر همين، بعد از آزاد شدن از زندان دوباره به سراغ جرم مي‌روند. یکی از دلایل گرایش به سرقت را می‌توان در امن بودن این حوزه برای سارقان تصور کرد. سارقان بسياري تاكنون به دار مجازات آويخته شده‌اند، اما اين مجازات‌ها نتوانسته زندان‌ها را از سارقان خالي کند و آرامش را به كوچه‌هاي شهر باز گرداند. هر روز كه مي‌گذرد در فضاي حقيقي و مجازي، بسترهاي بروز جرم در كشور زياد مي‌شود، بنابراين براي از بين بردن جرم بايد بسترهاي بروز آن را از بين برد. تا زماني كه بسترهاي بروز جرم در جريان است، بازي دزد و پليس هم ادامه دارد.
