اما مدتي است كه واقعيت‌هاي روز در ميان زنان جامعه، حكايت از كمرنگ شدن نگاه‌هاي قبل دارد و آمارها نشان مي‌دهد شيب سقوط زنان به دره‌هاي اعتياد كه روزگاراني پذيراي مردان بود، براي قشر زنان هر روز بيشتر از ديروز تند مي‌شود تا جايي كه سهم زنان در اعتياد هر ساله بيشتر از قبل مي‌شود بي‌آنكه دغدغه جدي رفع اين معضل جز اظهارات و برنامه‌هاي تشريفاتي و صوري وجود داشته باشد.
به رغم اينكه اعتياد زنان در يك جامعه به دليل آنكه نگهدار كانون خانواده و مسئول اصلي تربيت فرزند محسوب مي‌شوند، بسيار مخرب‌تر از اعتياد مردان است، همواره اين معضل در چرخه معيوبي به گردش در مي‌آيد. در مقابل به جاي تلاش جهت «تعالي خانواده» به عنوان ركن ركين نظام جامعه اسلامي حقوق زنان و مطالبات آنها وارد بازي‌هاي سياسي و حتي بين‌المللي شده است، به گونه‌اي كه خود نيز از دغدغه‌هاي اصلي فاصله گرفته‌اند.
ازدواج، اشتغال، تحصيل، مرخصي زايمان، نبود حمايت يا بيمه، افزايش چشمگير آمار طلاق و در نتيجه بالا رفتن تعداد زنان سرپرست خانوار، زنان بدسرپرست، زنان خود سرپرست و حتي بحران‌هايي نظير بحران خانواده و بحران مادري چالش‌هايي بوده كه همچنان روي زمين مانده و در بيراهه موضوعاتي چون تساوي جنسيتي، ورود زنان به ورزشگاه‌ها، خوانندگي زنان، حمايت از زنان روسپي، خشونت عليه زنان، ازدواج كودكان، سقف شيشه‌اي براي ورود زنان به اتاق‌هاي مديريتي، طرح قبح زدايي از تجرد دختران و ... محو شده است. اين گونه است كه تمام هم و غم معاونت زنان و خانواده رياست جمهوري به عنوان يكي از اصلي‌ترين متوليان حوزه زنان برابري و عدالت جنسيتي (فمنيسم دولتي معنا كنيد) خلاصه شده است. حواشي پيش آمده توفيقات احتمالي در تأمين مطالبات بانوان جامعه و حل معضلاتي چون اعتياد را از بين برده است تا جايي كه حتي بنابر گفته شهيندخت مولاوردي معاون رئيس‌جمهوري در امور زنان و خانواده، بودجه معاونت زنان در سال 96 افزايشي هم نداشته است، گويي دولت هم مصلحت نمي‌بيند منابع خود را براي اين معاونت بيش از گذشته خرج كند؛ البته اگر اين اظهار نظر را حمل بر مظلوم‌نمايي و آغازي براي توجيه «هيچ‌كاري» در حوزه زنان نكنيم. اكنون با وضعيتي كه بررسي آن خود كتابي چند جلدي مي‌شود، چگونه مي‌توان حقيقت افزايش اعتياد در بين زنان را به چنين متولياني گوشزد كرد؟!
يا اينكه يقين داشته باشيم با گذشت چند سال از قول و قرارهاي ابتدايي دولت، چيزي از رسيدن به اشتغال پايدار به عنوان يكي از برنامه‌هاي معاونت زنان براي حل مشكل اعتياد در زنان و خانواده‌‌ها در خاطر افراد باقي مانده است؟!
