شهردار تهران «اداره امور ايثارگران شهرداري» در هر منطقه تهران را با هدف شنيدن درد دل جانبازان و ايثارگران و براي رفع مشكلات اين عزيزان در محل سكونتشان تأسيس كرد تا با حمايت‌هاي شهرداري گره‌اي از كار جانبازان باز شود ولي اين اداره در بسياري از مناطق به دفتري تشريفاتي تبديل شده و كاري براي كم كردن مشكلات جانبازان صورت نمي‌گيرد.
حدود يك سال از راه افتادن ستوني به نام «تريبون آزاد جانبازان» در صفحه هفت روزنامه «جوان» مي‌گذرد و ما در اين مدت بيش از هر زمان ديگري سعي كرديم گوش شنوايي براي شنيدن و صدايي رسا براي بيان و پيگيري مشكلات جانبازان باشيم. در طول اين مدت هم با جانبازان زيادي در رابطه با دغدغه‌ها و مسائلي كه با آن درگيرند صحبت كرديم و آن را تا جايي كه در توان بود انعكاس داديم تا مسئولان و اداره و سازمان مربوطه بخوانند و رسيدگي كنند. گاهي با هماهنگي با نهاد و اداره مربوطه توانستيم باري از شانه‌هاي جانبازان برداريم و گاهي هيچ خبري از هيچ جا و هيچ كسي نشد و مشكل همچنان باقي ماند. با اين تفاوت كه اين بار جانبازان دردِ ناديده گرفتن و شنيده نشدن را هم تجربه كردند؛ دردي كه مي‌تواند بسيار دردناك‌تر و تلخ‌تر باشد.
در طول اين مدت از اداره‌هاي مختلفي براي پيگيري و حل مشكل جانبازان اقدام كردند ولي هميشه جاي نام يك اداره خالي بود. اداره‌اي كه به دليل نزديكي به محل سكونت جانبازان و به دليل آشنايي بيشتر و بهتر با مردم منطقه مي‌توانست گوشه‌اي از كار را بگيرد و بخشي از مشكل هر چند كوچك را حل كند اما هيچ‌گاه خبري از «اداره امور ايثارگران شهرداري» نشد.
در صحبت با جانبازان زيادي از مناطق مختلف تهران آنها تأكيد كردند كه تا به حال اقدامي در جهت رفع مشكلشان از طرف «اداره امور ايثارگران شهرداري» منطقه محل سكونتشان صورت نگرفته است. پيش از اين هم در صحبت‌هايي كه با چند اداره داشتيم با برخورد نه چندان مناسبي روبه‌رو شديم كه به هيچ عنوان در شأن كسي كه بايد با سعه صدر پيگير مشكل ايثارگران باشد، نبود. برخي هم نبود بودجه را دليلي براي عدم پيگيري وضع جانبازان عنوان كردند كه اين نبود بودجه بهانه‌اي دم دستي است!
زماني كه مشكل دو تن از جانبازان را در «ستون تريبون آزاد جانبازان» انعكاس داديم با واكنش زياد مردم خير و ديگر نهادها براي حل مشكلشان روبه‌رو شديم. اين دو جانباز در غربي‌ترين منطقه تهران زندگي مي‌كنند و وقتي با همت افراد خير و چند اداره و نهاد بخش كوچكي از مشكلاتشان حل شد با آنها درباره كمك‌هاي «اداره امور ايثارگران شهرداري» در منطقه محل سكونتشان صحبت كرديم كه متوجه شديم جز يك ديدار كوتاه چند دقيقه‌اي تا اين لحظه كمك ديگري به آنها نشده است.
درست است بازديد و سركشي از ايثارگران و خانواده‌هايشان باعث بالارفتن روحيه‌شان مي‌شود ولي حمايت از كساني كه در جنگ سلامت‌شان را فداي امنيت كشور كرده‌اند بايد فراتر از يك سركشي باشد. الان جانبازان بسياري براي داشتن يك زندگي عادي با سختي‌هاي زيادي روبه‌رو هستند و اگر هر سازمان درصدد رفع بخشي از مشكل برآيد، ديگر جانبازي درگير مشكل نمي‌شود. اگر هر اداره‌اي بنا به هر دليلي از عهده وظايف تعريف شده‌اش برنمي‌آيد بايد با نگاهي آسيب‌شناسانه، مشكلاتي كه در آن وجود دارد را رفع و رجوع كرد.
اگر سازمان‌هاي ديگر در كنار بنياد شهيد به فكر حل مشكلات بچه‌هاي جنگ باشند هيچ جانبازي پس از تحمل سال‌ها رنج، درد و سختي درگير مراحل اداري براي رفع مشكلش نمي‌شود. به قول يكي از جانبازان اگر مشكل در محله حل شود ديگر كسي به ساير مراكز نخواهد رفت. ايثارگران نبايد در كنار جانبازي، گرفتار درد و رنج ديگري شوند و قطعاً اين درد بيشتر آنها را آزار خواهد داد.
