همه ساله به مناسبت ایام تولد معمار فرهیخته (شیخ بهایی) مسئولین شهری ، اقداماتی را در راستای نکوداشت مقام وی و روز اصفهان انجام داده، که ماهیت آن سلایق مختلفی را جلب می نماید که می بایست از تلاش مسئولین و همه کسانی که در این خصوص زحمت می کشند، تقدیر و تشکر به عمل آورد . ذکر چند نکته را در این خصوص خالی از لطف نمی دانم:
از جمله بر پایی اردو های شهری و برگزاری نمایشگاه ها و بخش تصاویر و فیلم های کوتاه که همه بیانگر فرهنگ اصیل و اسلامی شهر اصفهان و مردم عزیزآن است. اما بعضی اقدامات نه اینکه مقام اصفهان را تعالی نمی بخشد بلکه با سطحی نگری ازاین مقام می کاهد . هر ساله در کنار این جذابیتها و اقدامات مفید ،کانون اصلی این حرکت مهم فرهنگی برگزاری نمایشگاه اصفهان شناسی است که نمونه آن در سال جاری در میدان امام (ره) برگزار گردیدکه همه ی این ها نشان از یک برنامه ریزی فرهنگی دارد.
از اینکه نمایشگاه امسال در میدان امام (ره) که خود گنجینه واقعی و به تمام معنی از فرهنگ ، هنر ، و تابلوی زنده ای گواه بر مقام اصفهان است برگزار شد، جای تحسین است و همکاری و تلاش سایر مسئولین ادارات در برگزاری هر چه بهتر این نمایشگاه جای امیدواریست و ضمن اینکه پوشش خوب صدا و سیما و صاحبان رسانه ازمحل نمایشگاه و انعکاس اخبار لحظه به لحظه و مصاحبه با بازدید کنندگان نیز جزء محاسن برنامه محسوب می گردد. از طرفی حضور مسئولین شهری و چهره های هنری و اجرای برنامه های مختلف فرهنگی ، هنری در این نمایشگاه به جذابیتهای آن افزوده بود.
اما نکته ای که در این خصوص می توان به عنوان یادآوری برای متولیان امر مورد بررسی قرار داد ،عدم استفاده از هنرمندان و استادان برجسته انواع هنر اصفهان بوده ،به طوری که خلاصه کردن آن همه هنر در چند غرفه آن هم با استفاده از هنرجویان آموزش دیده ،از جمه نکات منفی بود که چشم هر بازدید کننده ای را به خود جلب می کرد و گویی که اصفهان و هنر اصفهانی در همین خلاصه شده و یا یک توریست و هر بازدیده کننده ای که شناختی از اصفهان ندارد به خود نمی گوید اصفهانی که همه دم از نصف جهان بودنش می زنند و آن را پایتخت فرهنگ و تمدن ایران اسلامی می نامند..... خیلی روشن تر بگویم آیا به جا نبود که در غرفه ها از ابزاری استفاده شودکه کمترین حس مصنوعی بودن کار به بازدید کننده انتقال داده شودو یا فضای هنر معاصر و شاهکار چند صد ساله با بازی های کودکان در هم آمیخته نشود و یا چوگانی که چندی بیش به ناحق دیگران به نام خود به ثبت جهانی رساندند، با یکسری ابزار بیش پا افتاده و غیر مرتبط به نمایش گذاشته شود و یا خاتم کاری و قلم کاری که گوشه گوشه بازار کارگاه های آن به چشم می خورد ، با چاپ سیلک و بر روی پارچه اشتباه گرفته نشود بهتر نبود به جای افرادی که برای برپایی نمایشگاه دوره دیده بودند، از هنرمند کهنه کار شهرمان که عمری سوفال و گل را بادمیدن روح هنری زنده می کند، بهره می جستیم . در پایان خوب بود واحد روابط عمومی و بخش اطلاعات نمایشگاه در قسمت ورودی و خروجی واقع می شدتا هر بازدید کننده ی می توانست جواب اکثر سئوالات ذهنی خود را بگیرد.
امیدوارم درسال آینده با فرارسیدن این ایام شاهد تحولاتی در راستای اجرای ایده های نو باشیم .
