جوان آنلاین: رشید مسجدی به دیار باقی شتافت، این خبر تلخی بود که توقع شنیدن آن را نداشتیم، درست مانند خبر فوت سیامند رحمان، اما قهرمان پارادوومیدانی ایران هم خیلی زود پر کشید. او از تمام موانع گذشت جز سرطان. سرطانی که برای عبور از آن خود را به تیغ جراحان سپرد، اما عمرش به دنیا نبود و جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.
سال ۹۲ بود که به واسطه یک تصادف شدید، ۴۷ روز در کما و نزدیک به سه سال در اتاق ایزوله بود، اما پس از سه سال که شروع به نفس کشیدن بدون دستگاه تنفسی کرد و رنگ آفتاب را دید، تصمیماتی جدید برای زندگی‌اش گرفت. زندگی رشید مسجدی طی چهار سال دستخوش تغییرات گسترده‌ای شده بود و او دیگر نمی‌توانست روی پاهایش بایستد، اما این باعث نشد زانوی غم بغل بگیرد و با سابقه ورزشی که قبل از تصادف داشت به دنبال تجربیات تازه رفت و خیلی زود در رشته کلاب قهرمان کشور شد. اما در ادامه مسیرش به سمت دوومیدانی کج شد و خود را در بین مدال‌آوران پارادوومیدانی جای داد، به طوری‌که علاوه بر مدال طلا و نقره بازی‌های پاراآسیایی هانگژو با کسب طلای قهرمانی جهان پاریس موفق به ارتقای رکورد و کسب سهمیه المپیک هم شد. اما درست در روز‌هایی که این پارادوومیدانی‌کار ایران در حال تمرین برای حضوری موفق در پاریس بود، ناچار شد به دلیل توده سرطانی که روی زبانش بود، برای چندمین بار خود را به تیغ جراحان بسپارد، عملی که یکی از مسافران کاروان اعزامی ایران به پاریس را کاهش داد.
