جوان آنلاین: در نظام انیمیشن سازی ایران ساخت موسیقی چندان جدی گرفته نشده و معمولا با یک ساز کیبورد و ملودی‌های ساده کار را به سرانجام می‌رسانند. این در صورتی است که در بیشتر انیمیشن‌های ماندگار جهان از پیچیده‌ترین موسیقی‌ها استفاده شده است و موسیقی بخش مهمی از آثار انیمیشن را به خود اختصاص می‌دهد چرا که موسیقی در کنار داستان انیمشین می‌تواند به شخصیت‌ها عمق احساسی ببخشد و کاری کند که مخاطبان احساس همذات پنداری بیشتری با شخصیت‌های انیمیشن داشته باشند و تحت تأثیر فضای مورد نظر فیلمساز قرار بگیرند.
متأسفانه موسیقی انیمیشن‌های ایرانی آنقدر تکراری و ساده شده که طیف مخاطبان آثار انیمیشن دیگر اصلا آن را نمی‌شوند! این اتفاق به خصوص مورد آثار انیمیشن مختص کودکان و نوجوانان بیشتر از سایر آثار به چشم می‌خورد.
«شمشیر و اندوه» به عنوان اثری با مخاطب از طیف‌ها و سنین مختلف از موسیقی مناسب و فاخری بهره برده که به اثرگذارتر شدن فیلم و همراه شدن مخاطب با آن کمک شایانی کرده است.
شاهین پژهان آهنگساز تجربی در سبک الکترونیک و فعال در گروه‌های «آمپاژ» و «کرشمه» که گویا علاقمند به فعالیت در حوزه موسیقی تلفیقی است در «شمشیر و اندوه» با موسیقی تلفیقی و ساز‌های ابداعی اش توانسته جو و فضای صحنه‌ها را به خوبی القا کند که کاملا با دوره تاریخی این انیمیشن هم هم‌خوانی داشته باشد و مخاطب را در آن حال و هوا غرق کند.
استفاده از ساز‌های کوبه‌ای، زهی و همچین ساز‌های کلاسیک غربی و توجه ویژه به موسیقی نواحی و همچنین موسیقی تعدیل شده عبدالقادر مراغه‌ای باعث شده تا موسیقی این انیمیشن متفاوت از آنچه باشد که تا امروز در چنین آثاری شنیده ایم.
موسیقی این انیمیشن که برهه تاریخی بعد از شهادت امام حسن مجتبی (ع) تا ورود امام حسین (ع) به کربلا را از زاویه دید یک ایرانی که در شهر مدائن زندگی می‌کند را روایت می‌کند کمک ویژه‌ای به همراه شدن مخاطب با فیلم کرده و اثر ویژه‌ای در ارتباط گیری ذهنی وی با فضای مورد نظر دارد.
در نهایت می‌توان متذکر شد اثرگذاری موسیقی درخشان برای تأثیر بیشتر درام در «شمشیر و اندوه» بسیار چشمگیر است.
