جوان آنلاین: پرسپولیس سرانجام به داشته‌هایش بسنده کرد و به جای دور زدن‌های بی‌هدف بین نام‌های مختلف ترجیح به ادامه همکاری با اوسمار لوس ویه‌را داد، اما این‌بار تحت عنوانی جدید و با عنوان سرمربی، نه کمک‌مربی یا مربی موقت.
مربی برزیلی که مرداد‌ماه ۱۴۰۱ و در جریان بررسی‌های باشگاه برای یاری رساندن به کادر فنی به جمع سرخپوشان اضافه شده بود، تصورش را هم نمی‌کرد که قرار است در میانه‌های راه، سکان هدایت پرسپولیس به او پیشنهاد شود و جای یحیی را بگیرد، اما در پی جدایی گل‌محمدی، پرسپولیس با وجود تمام نمایش‌هایی که برای جذب سرمربی جدید داشت، ترجیح داد سکان هدایت تیم را به دست اوسمار بدهد. مربی که سابقه نشستن روی نیمکت تیم‌هایی، چون کورینتیانس، فلامینگو و اینترناسیونال را در کارنامه دارد و به همین دلیل هم بود که سال گذشته به عنوان دستیار یحیی برگزیده شده بود.
دشوار، اما منطقی
انتخاب سرمربی در میانه‌های راه (نیم‌فصل) کار ساده‌ای نیست، خصوصاً برای تیم‌های مطرحی، چون پرسپولیس که به عنوان مدافع عنوان قهرمانی انتظارات زیادی از آن‌ها وجود دارد. در چنین شرایطی دستیاران سرمربی قبلی همواره در اولویت هستند، چراکه شناخت خوبی از تیم و بازیکنان دارند و با توجه به این مسئله، سپردن سکان هدایت پرسپولیس به دست اوسمار، تصمیم منطقی‌تری بود تا انتخاب مربی که هیچ شناختی از تیم ندارد و باید از نو شروع کند. علاوه بر آن، اوسمار در سه‌گانه فصل گذشته نیز سهیم بود، اما بسیاری بر این باورند کاراکتر یک مربی قاطع و کاریزماتیک را ندارد که بازیکنان پرسپولیس از او حساب ببرند. بازیکنان پرسپولیس طی یک سال و نیم گذشته این مربی برزیلی را همواره در نقش یک دستیار که بیشتر تمرین‌دهنده بود و در امور فنی وارد می‌شد دیده‌اند. حالا، اما او رسماً سرمربی پرسپولیس شده و نفر اول کادرفنی که بی‌تردید باید برای کسب موفقیت در این پست تازه، کنترل رختکن و بازیکنان را به دست بگیرد تا بتواند از مسیر پرتلاطمی که پیش‌رو دارد به سلامت عبور کند.
بی‌توجهی به گزینه داخلی.
اما سؤال اینجاست که چرا پرسپولیس با وجود تأکید بر مشکلات مالی، بعد از جدایی یحیی تنها روی گزینه خارجی زوم کرد؟ آیا هیچ گزینه داخلی که به فوتبال ایران اشراف داشته باشد و بتواند سرخپوشان را از این مهلکه بیرون بکشد وجود نداشت؟
با ترفیع اوسمار از مربیگری به سرمربیگری در پرسپولیس و عدم تمدید قرارداد کریم باقری توسط درویش، دو جای خالی در کادرفنی پرسپولیس به چشم می‌خورد، اما با توجه به ابقای عسگری و خانبان و البته حضور سیدجلال (هرچند که به دلیل نداشتن مدرک اجازه نشستن روی نیمکت را ندارد)، اندکی از نگرانی‌های سرمربی برزیلی حل و فصل شده، اما او همچنان به یک مغز متفکر در کنار خود و البته یک مربی برای دروازه‌بانان نیاز دارد. هرچند صحبت‌هایی در خصوص حضور عبدی در کادرفنی پرسپولیس به گوش می‌رسید، اما حضور این مربی روی نیمکت پرسپولیس به عنوان دستیار اوسمار چندان منطقی به نظر نمی‌رسد، ولی مهم‌ترین جای خالی در کادرفنی پرسپولیس، انتخابی برای جایگزینی ولسلی ننکاست.
مشکل جذب بازیکن
هرچند مشخص شدن تکلیف سرمربی تیم تا حد زیادی از بارمشکلات این تیم کاست، اما پر کردن جا‌های خالی در کادر فنی با نفرات مناسب و البته برطرف کردن نقاط ضعف تیم برای حضوری پرقدرت در نیم‌فصل دوم کم چیزی نیست. با وجود جذب عبدالکریم حسن و عیسی آل‌کثیر، پرسپولیس هنوز هم نیازمند مهره‌ای قابل اتکا در خط حمله است. هرچند که سرخپوشان در پی جذب علیپور هستند تا مثلث خط حمله این تیم (علیپور، زاهدی و آل‌کثیر) تکمیل شود، اما مسئله اینجاست که نبیل باهویی، شاهکار درویش همچنان با سرخپوشان است. مهاجمی که بدون نظر سرمربی سابق جذب شد و عملکرد قابل قبولی هم نداشت، درست برخلاف عبدالکریم، مرد سال سابق آسیا که با عملکردش در نخستین تمرین پرسپولیس در دوبی همه را سورپرایز کرد و خیال اوسمار را از سمت چپ خط دفاعی سرخپوشان راحت.
حاشیه‌های ناتمام مالی.
اما درست در روز‌هایی که تیم پرسپولیس با سرمربی جدید در اردوی دوبی خود را برای شروعی متفاوت در نیم‌فصل دوم لیگ برتر آماده می‌کند، مطرح شدن یک بدهی جدید می‌تواند بار دیگر سرخپوشان را به حاشیه ببرد. بدهی ۱۵۲ میلیاردی که براساس ادعای درویش، مدیرعامل سرخپوشان به سال ۹۸ برمی‌گردد که مدیرعامل وقت پرسپولیس اقدام به عقد قرارداد با شخصی به مبلغ ۷ میلیارد تومان کرده بود، اما، چون قرارداد غیرقانونی بود باید پول را پس می‌دادند، اما این اتفاق رخ نداد تا رقم فوق، امروز به یک بدهی ۱۵۲ میلیارد تومانی برای پرسپولیس تبدیل شود! رقم درشتی که پرداختن آن چندان ساده نیست، خصوصاً که پرسپولیس به دلیل مشکلات مالی هنوز نتوانسته پرداختی قابل توجهی به بازیکنان داشته باشد و همین دلیل خوبی بود تا بعد از حسین خبیری، پیمان حدادی دیگر عضو هیئت مدیره سرخپوشان نیز از سمت خود استعفا کند: «به دلیل عدم همکاری وزارت ورزش استعفا دادم، چون نمی‌خواهم مثل مدیران قبلی فقط تعهد ایجاد کنم. اگر مشکل مالی نداشتیم به جای ۲۸ درصد، ۵۰ درصد پرداختی به بازیکنان داشتیم و مربی در شأن پرسپولیس جذب می‌کردیم.»
