جوان آنلاین: تیم ملی فوتبال ایران در فهرست بازیکنانش برای جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۴، مورد عجیب و شگفت‌انگیزی را رونمایی کرد که در جهان فوتبال شبیهش کمتر دیده شده است.
امیر قلعه‌نویی در حالی اسامی نفرات اعزامی به قطر را اعلام کرد که در نهایت شگفتی، نام سردار آزمون به عنوان یکی از بازیکنان اصلی تیم ملی به صورت مشروط در آن آورده شده است. یعنی سرمربی تیم ملی هم دقیقا نمی‌داند یکی از مهاجمان اصلی‌اش در جام ملت‌های آسیا را در اختیار دارد یا نه!
چنین اتفاق و پدیده غریبی را کمتر در دنیای فوتبال دیده‌ایم. در همه جای دنیا، بازیکنان فوتبال، آرزوی رسیدن به پیراهن تیم ملی کشورشان را دارند و حاضرند برای پوشیدن آن، قید هر چیزی را بزنند، اما در ایران همه چیز برعکس است و این بازیکنان تیم ملی هستند که برای پوشیدن پیراهن ملی کشورشان شرط و شروط می‌گذارند.
پس از ماجرای خسته‌کننده مجوز واردات خودروی بازیکنان حاضر در جام جهانی، حالا افکار عمومی باید درگیر حضور سردار آزمون در تیم ملی باشد. وقتی بازیکنان تیم ملی انگیزه حضورشان در جام ملت‌های آسیا را به پلاک کردن خودروهای چند میلیاردی‌شان منوط می‌کنند، باید انتظار هر اتفاق تلخ دیگری را در این زمینه داشت.
زمانی که سردار آزمون به عنوان بازیکن قرضی از لورکوزن آلمان راهی آس رم ایتالیا شد، جانلوکا دی‌مارتزیو خبرنگار مشهور ایتالیایی فاش کرد آزمون قصد ندارد در جام ملت‌های پیش رو تیم ملی ایران را در قطر همراهی کند. این خبر در آن روز‌ها با واکنش‌های زیادی از سوی رسانه‌ها روبه‌رو شد، ولی مسئولان فدراسیون فوتبال، علاقه‌ای به دنبال کردن چنین موضوع مهمی نداشتند.
در حالیکه خبرنگار اسپورت ایتالیا هم خبر می‌داد که آزمون به رُم اطمینان داد که قصد ندارد در جام ملت‌های آسیا که اواخر سال جاری میلادی برگزار می‌شود، شرکت کند، فدراسیون فوتبال و کادر فنی تیم ملی خودشان را به نشنیدن زده بودند و فقط اظهار بی‌اطلاعی می‌کردند.
حالا با انتشار فهرست جدید تیم ملی فوتبال ایران، به نظر می‌رسد مسئولان تیم ملی چندان هم از مفاد قرارداد آزمون بی‌اطلاع نبوده‌اند و آن‌ها از نبود او در جام ملت‌های آسیا باخبر بوده‌اند.
اتفاقی از این دست نویدِ روز‌های بد و ترسناکی را برای تیم ملی می‌دهد. نوید اینکه بازیکنان تیم ملی به راحتی می‌توانند به خاطر بازی در باشگاه‌شان به تیم ملی کشورشان پشت کنند و این مسئولان تیم ملی هستند که باید دنبال آن‌ها بدوند و با خواهش و التماس بخواهند تا بازیکنان پیراهن تیم ملی را بپوشند.
در سال‌های نه چندان دور بساط بازیکن سالاری و کار‌های اینچنینی برچیده شده بود و بازیکنی جرات ناز کردن و شرط گذاشتن را نداشت. نمونه‌اش را در ماجرای مهدی رحمتی به یاد می‌آوریم که چگونه در حساس‌ترین برهه تیم ملی، برای همیشه خط قرمز روی نامش کشیده شد تا بازیکن دیگری جرات طاقچه بالا گذاشتن نداشته باشد.
حالا به نظر می‌رسد دوباره همه چیز مثل سابق شده است. بازیکنان برای کادر فنی و فدراسیون شرط می‌گذارند و این مسئولان تیم ملی هستند که باید شرط آن‌ها را بپذیرند.
اگر سردار آزمون چنین بندی را قراردادش گذاشته و حاضر شده قید بازی برای تیم ملی کشورش در جام ملت‌های آسیا را بزند، باید هر چه زودتر تکلیفش مشخص شود. سرمربی و مسئولان فدراسیون فوتبال باید با قاطعیت مقابل چنین مواردی بایستند و به بازیکنان اجازه ندهند شان پیراهن تیم ملی را پائین بیاورند. قطعا بروز چنین اتفاقی در هر جای دنیا عواقب سنگینی برای آن بازیکن خواهد داشت.
در آخر شاید به همان جمله کلیشه‌ای «تیم ملی فراتر از هر بازیکنی است» برسیم، ولی نباید فراموش کنیم، تیم ملی فوتبال کشورمان هیچ وقت متکی به یک یا دو نفر خاص نبوده است. همیشه اتحاد، غیرت و عشق به پیراهن تیم ملی بوده که به بازیکنان دل و جرات بخشیده و آن‌ها را پیروز میدان کرده است. این بار هم چنین اتفاقی زیر سایه عشق و غیرت به ایران رخ خواهد داد.
