جوان آنلاین: فروش فیلم‌ها صرفاً علت رضایت مخاطب نمی‌تواند باشد، اینکه هر سال بهای بلیت سینما افزایش می‌یابد، فقط باعث می‌شود میزان فروش به لحاظ ریالی افزایش داشته‌باشد، در حالی که اساساً میزان رضایت از یک محصول فرهنگی، باید تعداد مخاطب باشد.
به نظر می‌رسد به دلیل گرانی بلیت سینما قشر متوسط جامعه که بیشتر به فیلم دیدن فیلم در سالن سینما علاقه داشتند، دیگر نتوانند ۶۰ هزار تومان پرداخت کنند، حالا معاونت سینمایی تصمیم بر این گرفته که علاوه بر سه‌شنبه‌ها از هفته آینده ۱۱ دی دوشنبه‌ها هم بلیت سینما‌ها به طور آزمایشی نیم‌بها شود تا بازخورد آن مورد تحلیل قرار بگیرد، در نظر داشته‌باشیم که این طرح می‌تواند بازخورد خوبی میان جوانان و دانشجویان داشته‌باشد، اما دو روز متوالی در میان هفته نیم‌بها بودن بلیت باعث می‌شود خانواده‌ها نتوانند از این طرح استقبال کنند، چراکه بهتر بود پنج‌شنبه‌ها یا جمعه‌ها که خانواده‌ها بیشتر میل به رفتن به سینما‌ها دارند، این طرح اجرا می‌شد.
طرح نیم‌بهای دو روزه سینما‌ها برای این کلید خورده که به تعداد مخاطبان سینما افزوده شود و این مسئله خیلی هم خوب است و نکات ویژه فرهنگی هم در آن احساس می‌شود، اما چرا این روز دوشنبه انتخاب شد؟ به طور مثال می‌شد فقط یک روز در هفته و آن هم جمعه‌ها بلیت سینما‌ها نیم‌بها باشد، آن وقت احتمالاً تأثیر افزایش مخاطب بیشتر قابل‌لمس بود، چرا حضور خانواده‌ها در سالن‌های سینما به دلیل ژانر‌های متعدد از قبیل کمدی، درام و کودک و نوجوان در روز جمعه می‌تواند تأثیرگذارتر باشد. از طرفی باید این مسئله را آسیب‌شناسی کنیم که چرا شورای صنفی نمایش و انجمن سینماداران هر سال جلوتر از نرخ تورم، نرخ بلیت را افزایش می‌دهد. افزایش ۴۰ هزار تومانی بلیت سینما در سال ۱۴۰۲ فقط آمار فروش ریالی بعضی از فیلم‌ها را تغییر داد و‌گر نه تعداد مخاطبین نسبت به سال گذشته تفاوت محسوسی نکرده‌است. بهتر بود معاونت سینمایی با افزایش ۴۰ هزار تومانی بلیت در سال جاری موافقت نمی‌کرد تا مردم سینما‌دوست فیلم‌ها را در سالن سینما ببینند، گرانی بلیت باعث‌شده تعداد انبوهی از مردم دیگر سینما نروند و منتظر باشند تا آن فیلم اکران آنلاین شود؛ از سوی دیگر،ای کاش معاونت سینمایی در راستای ایجاد این طرح نگاهی هم به نوع چیدمان سانس سینما‌ها داشت، چراکه در بیشتر سینما‌ها فیلم‌های کمدی اولویت دارند و فیلم‌های درام اساساً سانس مناسبی برای نمایش ندارند. این در حالی است که فیلم‌های کمدی که چندین ماه اکران هستند، همچنان در یک پردیس بالای ۲۰ سانس را دارند، اما فیلم درامی مانند «جنگل پرتقال» یا «چرا گریه نمی‌کنی» در سانس‌های محدود اکران می‌شوند که آن هم به این دلیل است که ساعت نمایش نامناسبی دارند و لغو نمایش می‌شوند.
این برخورد سلیقه‌ای نه‌تن‌ها توهین به شعور مخاطب است، بلکه باعث می‌شود آن دسته از کسانی که خواستار فیلم درام یا جدی هستند با سینما رفتن قهر کنند، نکته مهم و حائز اهمیت این است که کیفیت آثار سینمایی اکران شده آنقدر پایین است که حتی بعید است با نیم‌بها شدن قیمت بلیت طیف قابل‌توجهی از جامعه حاضر باشند به سینما بروند. بهتر بود مدیران سینمایی بیشتر از اینکه بخواهند با ترفند‌های مختلف و ایجاد طرح تخفیف مردم را به سینما بکشانند تمرکز روی کیفیت فیلم‌ها داشتند. در سال جاری فیلم‌هایی اکران شدند و فروش چند میلیاردی داشتند که اساساً فرسنگ‌ها از هنر و سینما دور بودند. این را بدانیم که مردم ایران سینما و فیلم دیدن دسته‌جمعی را دوست دارند، اما هر محصول فرهنگی باید بهای مناسب و منطبق با درآمد عادلانه یک فرد داشته‌باشد.
