جهان کدِر، جهان شفّاف

جوان آنلاین: صدیق قطبی در کانال تلگرامی خود نوشت: «خدا در پس همه چیز است. اما همه چیز خدا را پنهان می‌کنند. اشیا تیره‌اند، آفریدگان کدرند. عشق ورزیدن به یک موجود به او شفافیت می‌بخشد.» (بی‌نوایان، جلد دوم، ویکتور هوگو، ترجمه محمدرضا پارسایار، ص۱۵۹، نشر هرمس، ۱۴۰۱) از این قشنگ‌تر و رساتر نمی‌شد از شأن معرفت‌بخش عشق حرف زد. گر چه خدا همه جاست، اما همه چیز او را پنهان می‌کنند. چراکه تاریک و کدرند. دوست داشتن، کدورت و تاریکی چیز‌ها را زائل می‌کند. از چیز‌ها کشف حجاب می‌کند. وقتی چیزی به شفافیت رسید، آنچه فراپشت آن است ظاهر می‌شود. دوست داشتن تلاشی است برای دیدن فراسوی چیزها. نه از طریق کنار زدن‌شان، بلکه از رهگذر شفاف‌کردن‌شان. جهان کدر، جهان غیبت خداست. جهان شفاف، جهان حضور او. از این‌رو، جهان هم حجاب است هم آیینه. بسته به طرز مواجهه ماست که حجاب باشد یا آیینه. هر چه عشق کاستی بگیرد، جهان تیره‌تر و حجاب‌تر است و هر چه فزونی بگیرد جهان را شفاف‌تر و آیینه‌تر می‌کند.