تیم ما با شرایطی ویژه خود را به آناهایم امریکا رسانده و هر نتیجه‌ای هم که کسب کند جایگاه یازدهمی‌اش تغییر نخواهد کرد. کارشکنی امریکایی‌ها در صدور ویزا کاری کرد تیم ما چند تکه شود و بعد از سفری طولانی اعضای تیم به هم برسند، آن هم نصفه و نیمه و بدون حضور سرمربی. علاوه بر بهروز عطایی که تا آخرین لحظه در فرانکفورت ماند تا شاید ویزایش صادر شود، امین اسماعیل‌نژاد، محمدطاهر وادی و آرمان صالحی بازیکنان ریجکتی ما هستند. در شرایطی که سرمربی قبل از شروع مسابقات حساس هفته سوم در کنار تیم حضور ندارد، دستورات و برنامه‌های عطایی توسط اکبر محمدی سرپرست، علیرضا طلوع‌کیان مربی، پاول مربی تمرین‌دهنده و یاناس مربی بدنساز اجرا می‌شود.
شروع ناامیدکننده در لیگ ملت‌ها عادت تیم‌ملی شده و این را همه می‌دانستند، ولی امسال برخلاف گذشته خبری از درخشش در هفته دوم رقابت‌ها نبود و عملکرد تیم‌ملی به جای آنکه بهتر شود رو به افول رفت و ضعف‌های بازیکنان بیشتر از قبل شد. تحمل باخت سنگین به ژاپن در نخستین بازی سخت بود، اما در ادامه راه نتایج ضعیف بعدی شکست برابر سامورایی‌ها را از یادمان برد. مقابل لهستان هم بازنده بودیم تا برد مقابل تیم چین نسبتاً ضعیف حسابی خوشحالمان کند، ولی قبول شکست ۳ بر صفر مقابل اسلوونی خیلی زود شرایط را تغییر داد. قرار بود در هفته دوم اوضاع بهتر شود و این وعده‌ای بود از سوی کادرفنی که متأسفانه محقق نشد. شکست ۳ برصفر برابر ژرمن‌ها زنگ خطر را خیلی زود برایمان به صدا درآورد. به ایتالیا هم با همین نتیجه باختیم درصورتی که می‌توانستیم حداقل یک ست از لاجوردی‌پوشان بگیریم. این نتیجه در مصاف با امریکا نیز تکرار شد و باید از اینکه از هلند دو ست گرفتیم (باخت ۳ بر ۲) خوشحال باشیم.
حالا همین تیم با نداشتن چند بازیکن و غیبت سرمربی به آناهایم رفته تا از اعتبارش دفاع کند. کاری سخت، اما شدنی که امیدواریم بلندقامتان ایرانی در خاک امریکا موفق به انجامش شوند. در جریان بازی‌های دو هفته ابتدایی کاملاً مشخص بود که تیم روی دریافت‌های اول به شدت با مشکل روبه‌روست. همین معضل باعث شد حریفان امتیاز‌های زیادی از ما بگیرند. البته این تنها مشکل ما نبود، چراکه در دفاع روی تور نیز بار‌ها مرتکب اشتباه شدیم و نتوانستیم از اعتبار والیبالمان دفاع کنیم.
از طرفی بهروز عطایی روی نام معنوی‌نژاد خط قرمز کشید تا جای خالی او در هفته دوم به شدت احساس شود. نتایج به دست آمده انتقاد‌هایی را به همراه داشت، اما سرمربی تیم‌ملی در اظهارنظرهایش به‌ویژه پس از رویارویی با امریکا واکنشی تند به منتقدان نشان داد و مدعی شد ایران جزو برترین‌های والیبال جهان نبوده و نیست، درحالی‌که سال گذشته با همین کادر ایرانی تیم کشورمان مقام هفتم لیگ ملت‌ها را کسب کرد، ولی امسال در آغاز هفته سوم رتبه یازدهم را در اختیار دارد و تنها دو پیروزی برای ایران به ثبت رسیده است.
پایین بودن حس جنگندگی، کاهش اعتمادبه‌نفس، استرس و فشار بازی‌ها از جمله مشکلاتی بود که در جریان مسابقات روی عملکرد بازیکنان تأثیر مستقیمی داشت. در بازی با تیم‌های مختلف با اینکه از حریف چند امتیاز پیش می‌افتادیم به جای آنکه موقعیت را حفظ کنیم و نتیجه را به دست بیاوریم، آنقدر موقعیت خراب می‌کردیم و امتیاز از دست می‌دادیم که حریف ست را به سود خود خاتمه می‌داد.
با توجه به عدم صدور ویزا برای برخی بازیکنان و مربیان تیم‌ملی، بر این اساس فدراسیون والیبال با هماهنگی سرمربی تیم‌ملی، امتیاز فدراسیون جهانی را پذیرفت. بر این اساس مقرر شد نتایج چهار مسابقه ایران با فرانسه، بلغارستان، آرژانتین و کوبا در رده‌بندی فدراسیون جهانی تأثیری نداشته باشد و جایگاه یازدهمی تیم ما با ۰۵/۲۴۱ امتیاز تا پایان لیگ ملت‌ها ۲۰۲۳ به قوت خود باقی است. در چنین شرایطی کادرفنی باید حواسش به بحث انگیزه بازیکنان باشد. شاید جایگاهمان با توجه به کارشکنی امریکا تغییری نکند، اما بدون شک نتایج این چهار بازی در آینده والیبال ملی تأثیرگذار خواهد بود.
اولین رقیب ما در هفته پایانی مرحله مقدماتی تیم‌ملی فرانسه است، همان تیمی که تنها یک برد بیشتر از ما به دست آورده است. خروس‌ها نیز لیگ امسال را درست مثل ما با شکست آغاز کردند (باخت ۳ بر یک به لهستان)، چین را بردند و به اسلوونی و ژاپن باختند. در هفته دوم نیز مقابل آرژانتین و برزیل تن به شکست دادند، اما کوبا و کانادا را از پیش‌رو برداشتند. فرانسه در جدول رده‌بندی در رده دهم ایستاده و فقط یک پله بالاتر از ماست. منتها فرانسه عنوان قهرمانی المپیک توکیو را یدک می‌کشد و این تیم نیز نتوانسته انتظارات را برآورده کند.
تاکنون صعود هیچ تیمی به دور نهایی قطعی نشده و از بین تیم‌های حاضر در لیگ ملت‌های امسال هفت تیم می‌توانند به مرحله نهایی برسند. لهستان، میزبان مرحله نهایی است و از پیش صعود کرده محسوب می‌شود.
