حرکت شایسته و قابل تقدیر وزارت ورزش و جوانان برای اعزام گروهی از مدال‌آوران و پیشکسوتان به نجف و کربلا موجب شد تا خیلی‌ها برای اولین بار حضور در پیاده‌روی اربعین را تجربه کنند. جمع ورزشی که از نزدیک عشق و ارادت به خاندان اهل‌بیت (ع) را نظاره کرد و برای حضور هرچه موفق‌تر در رویداد‌های آتی
روحیه گرفت.
نیت زیارت
کاپیتان تیم‌ملی کاراته است و همه او را به عنوان ورزشکاری با اخلاق و با ایمان می‌شناسند. ذبیح‌اله پورشیب، در این سفر معنوی حضور داشت و برای اولین بار به زیارت سیدالشهدا (ع) رفت. کاپیتان که به تازگی مدال برنز رقابت‌های کاراته‌وان را به گردن آویخته است، در گفتگو با «جوان» از حس و حال این سفر می‌گوید: «گروهی از ورزشکاران، مربیان و پیشکسوتان از سوی وزارت ورزش برای اعزام به این سفر معنوی
تشکیل شد.
با هماهنگی‌ها خوبی که انجام گردید به پابوس آقا امام‌حسین (ع) رفتیم. بالاخره هر ورزشکاری اعتقاداتی دارد و من هم از این مسئله مستثنا نیستم. قبل از این سفر در تورنمنت کاراته‌وان باکو شرکت کردم و نیت کرده بودم در اربعین به زیارت اباعبدالله‌الحسین (ع) بروم و برنامه این کار را داشتم که یکی از دوستان تماس گرفت. خوشبختانه شرایط اعزام با کاروان ورزشی به کربلا مهیا شد تا قبل از این نه سعادت سفر به عتبات را داشتم و نه حضور در پیاده‌وری اربعین. اولین بار بود که این سفر معنوی را تجربه می‌کردم، حس فوق‌العاده عجیبی بود برای کسانی که اولین‌بار به کربلا می‌روند، احساس لذت وصف‌ناپذیری دارد از خیلی‌ها که تجربه این سفر را داشتند، شنیده بودم، ولی تا خودت نروی حس واقعی را درک نمی‌کنی.»
طلبید و رفتیم
ملی‌پوش کاراته به اداشدن نذرش اشاره کرد و اینکه برای حضور دوباره در بین‌الحرمین لحظه شماری می‌کند: «به عینه دیدم این سفر سختی ندارد وقتی زائران پرشور اربعین را می‌بینید و خانواده‌ای که با فرزندان کوچک آمده و سالمندانی که با پای پیاده خود را به کربلا می‌رسانند، آن هم در این شرایط آب‌وهوایی لذت خاصی دارد. دیدن این صحنه‌ها و اینگونه عشق ورزیدن‌ها باعث می‌شود کسی به گرما و سختی‌ها فکر نکند.
عزیزان زیادی در موکب‌ها به زوار خدمت‌رسانی می‌کنند و هیچ کم و کاستی وجود ندارد. به برکت آقا امام‌حسین (ع) همه چیز خوب پیش می‌رود و مراسم به بهترین شکل برگزار می‌شود. حتماً در آینده باز هم در پیاده‌روی اربعین شرکت خواهم کرد. بعد از یک‌سال به مسابقات باکو رفتیم و شرایط سختی داشتیم. همان موقع نیت کردم و از سیدالشهدا (ع) خواستم من را شرمنده مردم نکند و با مدال به کشور بازگردم. خدا را شکر که نذرم ادا شد و با مدال خدمت آقا رسیدم. معتقدم وقتی امام حسین (ع) بطلبد، مسیر هرطور شده هموار می‌شود. امیدوارم قسمت همه شود. به قول
یکی از دوستان انگار برای این سفر انتخاب شده بودیم و بعد از این سفر حال و هوایم کاملاً عوض شد. شنیدن با دیدن و حس‌کردن تفاوت زیادی دارد. حس معنوی بین‌الحرمین روی روح و روان آدم تأثیر می‌گذارد و با هیچ چیز قابل مقایسه نیست. این واقعیت را می‌توان در چهره و روحیه میلیون‌ها انسانی دید که با سختی و مشقت به سمت حرم امام حسین (ع) می‌روند.»
خستگی معنی ندارد
سرمربی تیم‌ملی کاراته با اینکه سفر‌های بسیار زیادی را تاکنون تجربه کرده، اما سفر به کربلا را تجربه‌ای متفاوت می‌داند. شهرام هروی در چند سال گذشته نقش مهمی در موفقیت‌های کاراته مردان ایران داشته است.
او در گفتگو با «جوان» تأکید کرد عشق به امام‌حسین (ع) سختی‌های سفر را از بین می‌برد: «باتوجه به حرفه‌ای که دارم سفر‌های زیادی را تاکنون به نقاط مختلف جهان تجربه کردم، ولی پیاده‌روی اربعین یک سفر متفاوت بود ان‌شاءالله قسمت همه بشود. در مسیری که پیاده‌روی کردیم اقشار و ملیت‌های مختلف را دیدیم که یک دل و متحد فقط به عشق اهل بیت فعالیت می‌کردند. حضور در کنار مردم و قدم برداشتن در این مسیر برایم افتخار بزرگی بود. همیشه ارادت خاصی به اهل بیت (ع) داشته و دارم. معتقدم تیم ملی نظر کرده پنج تن بوده و هست. تمامی افتخارات‌مان را مدیون اهل‌بیت (ع) هستیم. قابل توصیف نیست، ولی با حضور در کربلا سبک می‌شویم. امام‌حسین (ع) با گذشت چند قرن هنوز زنده و تأثیرش بر دنیا کاملاً ملموس است. اولین تجربه حضورم در پیاده‌روی اربعین بود. در مسیر با دیدن بچه‌های کوچک و افراد مسن انگیزه و انرژی می‌گرفتیم و اصلاً فکر نمی‌کردیم، خسته‌ایم. تنها چیزی که می‌تواند سختی راه را کاهش دهد عشق به خاندان اهل بیت (ع) است.»
ریکاوری روحی
چند سالی است که سرمربی تیم‌ملی بعد از درخشش شاگردانش در میادین بین‌المللی پرچم حضرت ابالفضل (ع) را در سالن مسابقات به اهتزاز در می‌آورد. هروی این حرکت فرهنگی – ارزشی را کاری دلی عنوان کرد: «پرچم حضرت ابالفضل (ع) را نزدیک به ۱۵ سال است که دارم و بیش از شش سال است که در مسابقات آن را با خود به سالن می‌آورم. البته قبلاً این کار را نمی‌کردم، چراکه برخی‌ها این کار را ریا می‌دانند، اما با خود گفتم این مدل ریاکاری اصلاً بد نیست. این کار دلی است و نمی‌خواهیم کسی را گول بزنیم. این پرچم در مسابقات آسیایی، جهانی و المپیک کنارمان بوده و اگر روزی ما هم نبودیم، مطمئن باشید این پرچم در کنار تیم‌ملی خواهد بود. سفر‌های معنوی از این دست برای تسکین روح یا به قول ورزشکاران ریکاوری روحی لازم است. به ویژه وقتی به جایی می‌روی که قلباً به آن عشق می‌ورزی. در حقیقت زیارت عتبات رمز، عشق و عاشقی با اهل بیت (ع) است.»
