به گزارش جوان آنلاین از سنندج، بحث حمل و نقل عمومی در استان کردستان یکی از مهمترین مواردی است که به طور مستقیم با رفاه مردم و میزان رضایت آنها از مسئولان استان مرتبط است و استان کردستان نیز همانند همه استانهای کشور از این قائده مستثنی نیست.
رانندگان زحمتکشی که هر روز برای حمل و نقل مسافرین و کسب درآمدی برای امرار معاش زندگی دل به جاده میزنند و با کلی مشکلات ریز و درشت دست و پنجه نرم میکنند خواستههای از مسئولین استانی و شهرستانی دارند.
مشکلاتی که به طور حتم مسئولان این ترمینال در راستای رفع آنها تلاش خود را کردهاند و میکنند ولی به دلایلی همچون عدم همراهی مسئولان استان و شهر با آنها و عدم تخصیص فضا و بودجه کافی به بحث حمل و نقل در این شهر با کمال تاسف لاینحل باقی مانده است که رانندگان آنها را در گفتوگو با جوان آنلاین عنوان کردند.
یکی از رانندگان بینشهری دیواندره میگوید: یکی از اساسیترین مشکلات نداشتن مسیر یا مکانی آبرومند برای استقرار رانندگان و محل استراحت آنان است.
عباس برازی ادامه میدهد: در این مکان که خودروهای مسافربری توقف میکنند حتی یک سایبان وجود ندارد که مسافران تا زمان حرکت برای محافظت از خود در برابر باران و نور آفتاب در زیر آن قرار گیرند و خود ما رانندگان هم در جلو آفتاب در کنار خیابان مینشینیم.
وی در مورد نشستن در خارج از ترمینال بیان کرد وقتی خودروهایمان در بیرون از ترمینال قرار دارد خودمان هم باید در کنار خودروهایمان باشیم تا به آنها آسیبی نرسد و از آنها محافظت کنیم.
یکی از دیگر رانندگان میگوید: جان رانندگان در کنار این خیابان به خطر میافتد و متاسفانه کسی هم پیگیری نمیکند و در هر زمانی امکان دارد اتفاق ناگواری برای مسافرین یا رانندگان در این محل بیفتد.
فریبرز عبدی درباره حادثههای رخ داده در محل توقف خودروهای مسافربری، میافزاید: چند ماه قبل یک وانت که با سرعت زیاد تعادل خود را از دست میدهد دو تا از رانندگان بین شهری را که در حال سوار کردن مسافر و در کنار خودروهای خود بودند، زیر گرفت.
وی ادامه میدهد: یکی از این رانندگان 30 سال سابقه داشت که در حال بازنشسته شدن بود ولی متاسفانه با این حادثه فوت شد، راننده دیگر هم به شدت مصدوم شده و هنوز نتوانسته به جمع رانندگان برگردد.
یکی دیگر از این قشر زحمتکش میگوید: یکی از بزرگترین مشکلات رانندگان این مسیر که با جان آنها و مسافرین مقابله میکند جاده ناامنی است که با توجه به پیچ و خمهای زیاد و عرض کم جاده، خطراتی جان رانندگان و مسافرین را تهدید میکند.
پیمان رضایی میافزاید: بعد از چندین سال طولانی که از کنلگزنی احداث چهار خطه کردن مسیر سنندج - دیواندره میگذرد اما هنوز پیشرفت چندانی در آن دیده نمیشود و با این اوضاع احتمالا چند سال دیگر تکمیل این اتوبان طول خواهد کشید و هر روز شاهد تصادفاتی با خسارتهای جانی و مالی خواهیم بود.
رضایی در مورد وضع نامناسب جاده بیان کرد: اکثر نقاط این مسیر بیشتر شبیه به جاده روستایی است و با استانداردهای یک جاده اصلی خیلی دور است این موضوع موجب شده است خسارات زیادی را به خودروهای عبوری در این مسیر و بویژه لاستیکها وارد کند. وضع نامناسب این جاده سبب میشود که درصد خرابی لاستیکها افزایش یابد و با این حال و اوضاع قیمت لاستیک فقط جان رانندگان و مسافران به خطر میافتد چون که کسی توانایی تعویض آنها را ندارد.
یکی دیگر از رانندگان با اشاره به مشکلات فراوان حمل و نقل بین شهری، گفت: متاسفانه ارگانی نیست که این رانندگان را زیر چتر حمایتی خود قرار دهد و از حق و حقوق رانندگان دفاع کند.
قضایی افزود: معضل اصلی ما رانندگان خطی همین مسافربران شخصی هستند که بدون آنکه کمیسیونی پرداخت کنند اقدام به جابجایی مسافر با قیمت پایین میکنند و در واقع مسافران ما را میدزدند.
این راننده قدیمی ادامه داد: مردم نباید به این مسافربران شخصی اعتماد کنند چون مشخص نیست که چکاره هستند و هیچ خط و نشانی ندارند. مسافران نباید جان خودشان را به خطر بیندازند چون اصلا مشخص نیست که این رانندگان گواهینامه یا بیمه داشته باشند.
قضایی میگوید: هر روز در جلو ترمینال شاهد درگیریهای مابین رانندگان خطی و رانندگان مسافربر شخصی بر سر مسافر هستیم که زندگی را برای رانندگان تلخ کرده است. درگیریهای ایجاد شده مشابه این اتفاق را نمیتوان به شخص یا مسئول خاصی نسبت داد اما واضح است که رانندگان شخصی، مسئولان در فرمانداری، راهنمایی و رانندگی و نیروی انتظامی از جمله مهمترین نهادهایی هستند که با پیگیری و چارهاندیشی آنها این معضل حل خواهد شد.
یکی از رانندگان مسیر دیواندره – سقز و برعکس درباره ترمینال محل استقرار آنها هم گفت: متاسفانه ترمینالی وجود ندارد همانطور که مشاهده میکنید ترمینال به جای وانتبارهای میوهفروش تبدیل شده و بیشتر به میدان ترهبار شبیه است تا یک ترمینال، که جای تامل دارد.
محمدی افزود: تعرفه بیمه رانندگان از 73 هزار تومان به 94 هزار تومان افزایش پیدا کرده و با توجه به بالا رفتن نرخ بنزین، هنوز کرایه ما تغییر نکرده و در واقع ما همگی در پرداخت بیمه ناتوان ماندهایم و با این وضع دیگر توانایی پرداخت بیمه را نخواهیم داشت.
این راننده افزود: این مسیر هم از وجود مسافربران شخصی رنج میبرد و کسی نیست این موضوع را پیگیری نماید، ما از ساعت 6 صبح تا 19 در ترمینال استقرار پیدا میکنیم اما در نهایت پول یک کارگر ساده را هم دریافت نمیکنیم.
در این باره «سیدغیاث حسینی» مسئول یکی از شرکتهای مسافربری در گفتوگو با جوان آنلاین گفت: تمامی مشکلات موجودی که رانندگان به آن اشاره کردند متاسفانه وجود دارد و ماهم از مسئولین استانی و شهرستانی درخواست داریم که درخواستهای به حق رانندگان را که هر روز در این جادهها جان خود را به خطر میاندازند، پیگیری کنند.
حسینی در مورد محل استقرار خودروهای مسافربری نیز افزود: در داخل ترمینال جا برای این خودروها وجود دارد اما بخاطر اینکه مسافربران شخصی در این مسیر فعالیت نکنند، مجبور شدهاند در بیرون از ترمینال استقرار پیدا کنند.
وی ادامه داد: ما برای جلوگیری از فعالیت مسافربران شخصی هیچ قدرتی نداریم، خود رانندگان یک ماه ماموری را استخدام کردند که از فعالیت مسافربران شخصی ممانعت کند اما هیچ نتیجهای حاصل نشد.
حسینی در مورد وضعیت ترمینال نیز بیان کرد: ساختمان این ترمینال کاملا قدیمی و فرسوده شده و حتی یک آب سردکن برای رفاه حال مسافران ندارد.
این مسئول افزود: ورودی هر شهر نماد آن شهر است اما متاسفانه مسافرینی که در این ترمینال پیاده میشود با محوطه و فضای کاملا نامناسبی روبرو خواهند شد که چهره شهر را هم زشت و نامناسب جلوه میدهد.
وی ادامه داد: وضعیت سرویس بهداشتی ترمینال در حد افتضاح است و در اکثر مواقع حیوانات وحشی همچون سگ در داخل محوطه دیده میشود و یکی دیگر از مشکلات محوطه نبود سالن انتظار برای اسکان مسافران است.
حسینی افزود: به طور قطع نمیتوان گفت مسئولیت این بینظمی و نابسامانی تنها یک نهاد یا فرد خاص است از این رو هرکس به نوبه خود در زمینه حل این معضل سهمی دارد که با همفکری و هماندیشی همه این عزیزان این مشکل نیز حل خواهد شد، هرچند در ابتدا ممکن است غیرممکن باشد.
بدون شک مسئله ترمینال دیواندره و بهخصوص درگیری بین مسافرکشهای شخصی با رانندگان خطی مسئلهای نیست که بتوان با برگزار کردن یک یا چند جلسه و تصویب یک مصوبه به آن سروسامان داد و آن را برای همیشه حل کرد، بلکه باید مسئولان برای آن چارهای اساسی بیندیشند چارهای فراتر از برگزاری نشست و در نهایت تصویب یک مصوبه!