حسابش از دست همه دررفته و سال‌هاست که همه دم از واگذاری پرسپولیس و استقلال می‌زنند، شعار می‌دهند و زمان مشخص می‌کنند، اما موقع پاسخگویی به وعده‌های عملی نشده که می‌رسد انکار می‌کنند و مسئولیت را به گردن سازمان خصوصی‌سازی و فرابورس می‌اندازند!
سال‌هاست که مدیران فوتبال و ورزش از لزوم خصوصی شدن سرخابی‌ها و تأثیر مثبت آن بر رشد این دو باشگاه و همچنین فوتبال کشور حرف می‌زنند. جلسات متعددی در این خصوص تشکیل شده و افراد زیادی با شعار خصوصی‌سازی آمده و رفته‌اند، ولی دریغ از عملی شدن یکی از این شعارها. قبلی‌ها می‌روند و بعدی‌ها می‌آیند، اما تغییری در رویه مدیران برای واگذاری واقعی سرخابی‌ها ایجاد نمی‌شود. دو قطب اصلی فوتبال ایران همان دو باشگاه پرطرفدار تهرانی هستند که طی سال‌های گذشته با مشکلات مدیریتی و مالی گسترده‌ای دست به گریبان بوده‌اند. این چالش‌ها در حالی با شدت رو به افزایش است که پرسپولیس و استقلال هنوز بعد از این همه هیاهو و جنجال تیم‌های وزارت ورزش محسوب می‌شوند. در ابتدای آغاز دهه فجر معاون توسعه منابع مالی و انسانی وزیر ورزش در کنفرانسی خبری و در حضور خبرنگاران ادعا کرد سرخابی‌ها طی همین ایام وارد فرابورس خواهند شد، اما دهه فجر به پایان رسید و دیگر معاون آقای وزیر در آخرین روز‌های بهمن‌ماه اظهارات خانم فرامرزیان را به نوعی تکذیب کرد: «ما نمی‌توانیم بگوییم این دو تیم چه زمانی دقیقاً وارد بورس می‌شوند. سازمان خصوصی‌سازی و فرابورس نقش دارند.»
جالب است که معاونان وزیر در یک مورد خاص تا این اندازه با هم اختلاف‌نظر دارند، در صورتی که همه می‌دانند حرف از واگذاری این دو باشگاه همواره قبل از اتمام دوره چهار ساله دولت‌ها شدت می‌گیرد و بعد از آن دیگر نه کسی سراغی از سرخابی‌ها می‌گیرد و نه وقتی را برای حرف زدن در این زمینه پیدا می‌کند. در واقع پیش کشیدن این موضوع به یک سیاست تکراری تبدیل شده که در موقع لزوم از آن استفاده می‌شود. اصل ماجرا، اما این است که هیچ وزارت ورزشی حاضر نیست از پرسپولیس و استقلال دل بکند و این دو تیم را به دیگری واگذار کند. در حالی که در ادوار مختلف متولی اصلی این دو باشگاه باید به حال و روز تیم‌های متبوعش رسیدگی می‌کرد و اجازه نمی‌داد کار به جایی برسد که هیچ سرمایه‌گذار واقعی حاضر به سرمایه‌گذاری و کمک به این دو تیم نشود. البته این موضوع آن‌هایی را که برای رسیدن به شهرت و گرفتن رانت‌های آنچنانی پول‌های بادآورده‌شان را بی‌حساب و کتاب پای سرخابی‌ها می‌ریزند شامل نمی‌شود.
بدهی‌های سنگین چندصد میلیاردی، آشفتگی مدیریتی و بی‌دروپیکر بودن سرخابی‌ها واقعیت‌هایی هستند که ابهام بحث واگذاری را بیشتر و بیشتر می‌کنند.ای کاش مسئولان وزارت یا سازمان خصوصی‌سازی و فرابورس یک‌بار برای همیشه مشخص کنند که تکلیف بدهی پرسپولیس و استقلال چه می‌شود و با ورود آن‌ها به فرابورس چه آینده‌ای در انتظارشان خواهد بود. هدف از خصوصی‌سازی برداشتن باری از دوش این دو باشگاه پرطرفدار است، در صورتی که ابهام در مورد نحوه خصوصی‌سازی، آینده آن‌ها را به خطر می‌اندازد و قطعاً مشکلات بیشتری را به همراه خواهد داشت. بدون شک دل بستن صرف به ورود سرخابی‌ها به فرابورس دردی را دوا نخواهد کرد، چراکه سرخابی‌ها همین حالا که متولی‌شان مشخص است با هزار و یک مشکل و چالش روبه‌رو هستند، چه برسد به زمانی که پای سهامداران هم وسط بیاید. کلاف سردرگم واگذاری استقلال و پرسپولیس هر روز پیچیده‌تر می‌شود و اظهارات ضد و نقیض نیز بر آن دامن می‌زند. دولتی بودن، انتخاب مدیران نالایق و سوءمدیریت‌ها باعث شده سرخابی‌ها جز ضرر و زیان عایدی نداشته باشند و حتی واگذاری هم نمی‌تواند ضرر‌های انباشته در دهه‌های گذشته را یکجا جبران کند.
