فیلم داستان دو دوست قدیمی است که یکی نویسنده و دیگری عکاس جنگی است و به‌طور تصادفی و در اثر ضایعه‌ای که برای دوست دوم پیش آمده سرنوشت‌شان به هم ارتباط پیدا می‌کند.
گفت وگوی «جوان» با حجت‌الاسلام علی سرلک و سعید مستغاثی ۲ عضو سابق شورای پروانه ساخت سینمایی
عضو سابق شورای نمایش: قاتل و وحشی از معدود فیلم‌های این روز‌های کشورمان است که به معنای کامل کلمه سینمای محض است و اتفاقاً محتوای خیلی خوبی هم دارد، چون در سکانس‌های پایانی فیلم به مادرانگی می‌رسد
فیلمسازان سینمای اجتماعی ایران ذهنی فقیر برای ایده‌یابی و پرورش آن دارند و نمی‌توانند از حدی بیشتر روی سوژه‌ها عمیق شوند. آنها حتی نگاهی عمیق و ریز به دنیای پیرامون‌شان ندارند.
«ناتور دشت»، دارای فیلمنامه‌ای قرص و محکم است و رومتن داستان که ناپدید شدن یک دختر بچه را به تصویر می‌کشد با زیرمتن آن که هر یک از شخصیت‌ها به دنبال گمشده‌ای در درون خود هستند منطبق است، تطبیقی که خارج از تعلیق در مواقعی آزاردهنده فیلم، جهان داستان را بدون هیچ جغرافیای خاص و دقیقی به جهان درونی مخاطب گره می‌زند.
تفاق اشتباهی که در سینمای ایران در حال افزایش است و ایجاد یک بحران کرده ساختن فیلم‌های کمدی به دست آدم‌های غیرمتخصص است، انگار فقط برای گیشه است که کارگردانان درام‌ساز به سمت ساخت چنین فیلم‌هایی می‌روند که بیشتر آنها ناموفق هستند، آنتیک هم یک فیلم ناموفق است که برگ برنده اشتباهی آن پژمان جمشیدی است که در اکران عمومی نمی‌تواند فروش چندانی داشته باشد.
می‌توان پیش‌بینی کرد فیلم با مخاطب عام ارتباط خوبی بگیرد، چیزی که هدف‌گذاری حاتمی‌کیا برای آن کاملاً مشهود است
سینمای مردمی و عامه‌پسند چیزی است که حاتمی‌کیا با موسی کلیم‌الله در حال تجربه آن است. او می‌خواهد در این‌باره به مرحوم سلحشور وفادار بماند و تصمیم درستی هم گرفته است. ردپای سلحشور را می‌توان در فیلم او به‌وضوح دید.
سطح کیفی برخی از فیلم‌های کمدی به قدری پایین است که با هیچ متر و معیاری نمی‌توان از آنها دفاع کرد
در جشنواره فیلم فجر امسال هم شاهد کمدی‌هایی بسیار ضعیف بودیم که هنوز مشخص نیست دلیل آمدن این فیلم‌ها به بخش اصلی جشنواره چه بوده است. فیلم‌هایی که کاملاً برای گیشه ساخته شده‌اند، چرا باید به جشنواره بیایند و یکی از سانس‌های جشنواره را بی‌خود و بی‌جهت اشغال کنند؟!
پرویز شهبازی را به عنوان یک درام‌ساز اجتماعی می‌شناسیم. او در هر فیلمش تلاش کرده با خلق واقع‌گرایی قصه خلق کند که این وجه رئالیستی فیلمسازی او همیشه یک نوع نبوغ و بکر بودن را در فیلم‌هایش پدید آورده است.
