نگاهی به ایران و ایرانیان در اواخر دوره مغول از دریچه سفرنامه ابن بطوطه
ابن بطوطه در وصف «زنان شیرازی»، به دینداری و آراستگی‌شان به زیور حجاب و عفت اشاره می‌کند و از حضور گسترده‌شان در اجتماع و اهمیت دادن آنها به یادگیری چیز‌هایی که در دیگر سرزمین‌ها ندیده است، به شگفت می‌افتد: «زنان شیرازی کفش به پا می‌کنند و هنگام بیرون رفتن از منزل، برقع به رخ می‌زنند. به گونه‌ای که چیزی از بدن‌شان نمایان نمی‌شود. زنان شیرازی صدقه و احسان زیاد می‌دهند و از شگفتی‌های رسوم‌شان است که روز‌های دوشنبه، پنج‌شنبه و جمعه، در مسجدجامع بزرگ شهر برای گوش دادن به بیانات واعظ گرد می‌آیند...»
