گفت‌و‌گو با بهزاد دانشگر، مدیر دفتر داستان حوزه هنری درباره اهمیت رمان‌های تاریخی
تاریخ شفاهی، مستندنگاری، داستان و سینمایی هیچ‌کدام هم نباید معطل دیگری بماند. نه تاریخ شفاهی خلأ پرداخت‌های داستانی به تاریخ را پر می‌کند و نه رمان جایگزین ناداستان می‌شود. اینها همه رسانه‌های متفاوت و زبان‌های متفاوتی هستند که حقیقت واحدی را بازتاب می‌دهند. تاریخ شفاهی زبان شفاف و صریحی دارد، بله. برخی از مخاطبان این زبان را می‌پسندند، ولی برخی از مخاطبان شاید حوصله روایت‌های اینچنینی را نداشته باشند. برای گروهی یک زبان لطیف‌تر، یک زبان احساس‌مندتر می‌تواند تحمل خشونت تاریخ، برندگی و صراحت آن را تسهیل کند
