مهاجرت و بازتوزیع جمعیت در سیاست‌های جمعیتی باز نماند!

گسترش فرهنگ حجاب و عفاف نیازمند راهکار‌ها و نگاه فرهنگی و برنامه‌های ایجابی است. بر همین اساس شورای عالی انقلاب فرهنگی در مصوبه ۴۲۷ خود راهکار‌های گسترش فرهنگ حجاب و عفاف را مورد توجه قرار داد و برای ۲۶ دستگاه وظایف مشخصی را در نظر گرفت.

یک کلیک و فشردن دکمه ارسال و تمام. "من محجبه هستم و مخالف گشت ارشادم" حالا احساس می‌کند در راستای یک هدف اجتماعی و سیاسی نقش داشته و توانسته به دوستان خود بگوید من هم با گشت ارشاد مخالفم؛ اما بعد از چند روز متوجه می‌شود ماجرا به همین سادگی نیست.

جوهر حجاب حیاست و آیا در ظاهر حجاب‌های لاکچری با به رخ کشیدن تجملات زندگی، زیور آلات و لحظات خصوصی زندگی بلاگر‌های مثلا اسلامی در کف فضای مجازی، شما حیایی می‌بینید؟

اجرای قانون نیازمند مقبولیت اجتماعی است و این مقبولیت اجتماعی با کار فرهنگی به دست می‌آید. مسئله حجاب و عفاف هم اگر چه امری فطری است و همه انسان‌ها طبق فطرت الهی خود به سمت پوشش و حیا گرایش دارند، اما کم‌کاری‌ها در حوزه فرهنگ و بینش و تعمیق باور‌های دینی و ارزشی در کنار تلاش سازماندهی‌شده در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی موجب شده است

انقلاب ما حرکتی دینی بود و بعد از انقلاب مسئله حجاب و عفاف به یکی از محوری‌ترین موضوعات کشور تبدیل شد. بر این اساس در بیش از چهار دهه‌ای که از انقلاب اسلامی ایران می‌گذرد، تمامی امکانات و تریبون‌ها برای طرح و تبیین مسئله حجاب و عفاف در اختیار پژوهشگران و صاحبنظران بوده است

جریان مدولباس به مسئله حجاب و عفاف گره خورده است. در حالی که بنا بود ایران اسلامی به عنوان ام‌القرای جهان اسلام و کشور پیشرو در تمدن نوین اسلامی در حوزه مدولباس و جریان‌سازی مد اسلامی در دنیا حرفی برای گفتن داشته باشد، امروز شاهد آن هستیم که جریان مدولباس جامعه ما از سوی شبکه‌های زیر‌زمینی مدولباس و فضایی مجزا هدایت می‌شود

با وجود سپری شدن ۱۶ سال از مصوبه ساماندهی مدولباس، جریان مدولباس در کشور ما هنوز هم وارداتی است و همین وارداتی بودن موجب شده است با آسیب‌های متعددی در حوزه مدولباس دست و پنجه نرم کنیم. واقعیت این است که سبک و سیاق امروزی کالای حجاب اگر چه توانسته بخشی از جامعه را به خود جذب کند، اما بخش‌های دیگر جامعه در حوزه پوشش و پوشاک ایرانی- اسلامی کمتر با طرح‌های خلاقانه مواجه می‌شوند و نتوانسته‌ایم

حالا دیگر نه فقط در مترو و خودرو‌های شخصی، حتی در خیابان هم با خودنمایی و حضور زنان و دخترانی مواجهیم که روسری‌های‌شان نه بر سرشان که روی شانه‌های‌شان افتاده است و انگار دل‌شان می‌خواهد به صراحت بی‌قانونی خود را نشان دهند! لباس‌های نابهنجار و تولید مانتو‌های کوتاه و جلوباز و شلوار‌های تنگ و چسبان هم به ماجرا دامن زده است و اگر کسی بخواهد سراغ لباس‌های پوشیده‌تر برود هم به این سادگی‌ها نمی‌تواند لباس مورد نظر خود را پیدا کند