همین چند روز قبل بود که از فرمالیته بودن دستور‌های مدیران رده بالای ورزش نوشتیم؛ نوشتیم که برخی دستورها، ابلاغیات و دستورالعمل‌ها فقط صادر می‌شوند بدون اینکه ضمانت اجرایی داشته باشند یا اینکه از سوی مجریان و زیردستان جدی گرفته شوند. بنابراین بهترین تعبیری که می‌توان برای آن‌ها به کار برد همان دستور‌های فرمالیته است.
مسئولان بلندپایه ورزش و مقام‌های ارشد فدراسیون‌ها همین چند وقت پیش با تحکم خاصی از جلوگیری از سفر‌های غیرضروری خارجی در ورزش می‌گفتند که دلیلشان هم روشن بود. در این بین فدراسیون فوتبال هم اعلام کرد که باشگاه‌ها از برگزاری اردو‌های خارجی منع شده‌اند، آن هم به دلیل شرایط خاص و حساس اقتصادی کشور و لزوم صرفه‌جویی در خروج ارز از کشور، اما آنچه این روز‌ها دیده و شنیده می‌شود باز هم چیزی غیر از اجرای این دستور است.
در حالی که سفر کانادای پرسپولیس برای برپایی اردوی تدارکاتی بنا به دلایل امنیتی لغو شد و تصور می‌شد سرخ‌ها که این روز‌ها حتی سرمربی هم ندارند حداقل فعلاً قید اردوی خارجی را بزنند، اما حالا همه چیز حکایت از سفر قریب‌الوقوع آن‌ها به ترکیه دارد. سفری که حتماً بعد از پرسپولیس باید منتظر شنیدنش در خصوص استقلال هم باشیم و طبیعی است که سپاهان هم نخواهد از قافله عقب بیفتد و مطمئناً بقیه هم پشت سر آن‌ها ردیف خواهند شد. در روز‌هایی که بسیاری از فدراسیون‌های مدال‌آور و المپیکی با سخت گرفتن به مدال‌آوران سفر‌های آن‌ها به اردو‌های تدارکاتی و حتی برخی مسابقات را محدود کرده‌اند و در اعزام‌ها نیز به فرستادن حداقل نفراتشان اکتفا می‌کنند، فوتبالی‌ها نه در رده باشگاهی و نه در رده ملی بدون اینکه بازده و آورده‌ای برای کشور داشته باشند با خیال راحت سفر‌های خارجی خود را اوکی می‌کنند و پول بی‌زبان مردم و بیت‌المال را با اردو‌های خارجی و استخدام مربیان بیکار و بازیکنان بی‌کیفیت خارجی هدر می‌دهند و پاسخگو هم نیستند.
البته این داستان تلخ سال‌هاست که ادامه دارد، اما تصور می‌شد امسال به بهانه دستور مسئولان ارشد ورزش حداقل شاهد برپایی اردو‌های فوتبالی‌ها در داخل کشور باشیم، غافل از اینکه کار در این رشته پرحاشیه از این حرف‌ها گذشته و آن‌ها حتی اگر در بدیهی‌ترین چیز‌ها از جمله داشتن سرمربی با مشکل و معضل روبه‌رو باشند هم برنامه اردوی خارجی خود را برگزار خواهند کرد. فراموش کردیم که قانون، دستور و ابلاغیه فقط و فقط مربوط به دیگر رشته‌هاست و فوتبالی‌ها تا پول بیت‌المال و مردم هست می‌توانند به همه چیز دست‌درازی کنند و پاسخگو هم نباشند.
دستور عدم برگزاری اردوی خارجی یک دستور فرمالیته برای فوتبالی‌هاست، درست مثل دستور عدم استفاده از مربی خارجی که فوتبالی‌ها این روز‌ها با وقاحت تمام آن را اجرا نمی‌کنند و وقیحانه‌تر اینکه برای جبران اشتباهات و خسارت‌هایی که بابت عدم تمکین این دستورات و ابلاغیات به ورزش می‌زنند باز هم دست در جیب مردم دارند.
البته نمی‌توان از وزارت ورزش توقع برخورد داشت، چون به‌هرحال فوتبال عزیزکرده آقایان است و نمی‌توانند چیزی بگویند، اما حداقل می‌توان این توقع را داشت که مانند یک پدر که گهگاهی فرزند ننر و لوسش را توبیخ می‌کند، وزارت هم برای یک‌بار که شده جلوی قانون‌شکنی‌ها و دست‌درازی‌های فوتبالی‌ها به بیت‌المال را بگیرد. هرچند که می‌دانیم آقایان در مقام پاسخ پای اسپانسر و پرداخت هزینه‌ها از سوی آن و حتی در برخی موارد کشور میزبان را به میان خواهند کشید. با وجود این خوب می‌دانیم که چه هزینه هنگفتی برای این سفر‌ها از کشور خارج می‌شود و چگونه ارز بی‌زبان و پول مردم و بیت‌المال صرف خوشگذرانی‌های فوتبالیست‌هایی می‌شود که بدون کوچک‌ترین افتخارآفرینی فقط به مفت خوردن عادت کرده‌اند. دستور جلوگیری از سفر‌های خارجی فرمالیته است، درست مثل بقیه دستور‌های مسئولان ورزش و می‌رود و برای اجرا نشدن کنار آن‌ها قرار می‌گیرد، به خصوص از سوی بعضی‌ها، والا در همین ورزش افتخارآفرینانی داریم که مشمول این دستورها می‌شوند و پاداش هم نمی‌گیرند، اما نام ایران را در جای‌جای جهان بر قله‌های موفقیت و پیروزی قرار می‌دهند. حالا فوتبال و اهالی آن هر طور که می‌خواهند از جیب مردم و بیت‌المال بخورند و ببرند و فایده‌ای هم نداشته باشند.
