سرویس ایران جوان آنلاین: تجاوز به حریم دریا با ویلاسازی، تخلیه زباله و فاضلاب به ساحل و دریا و اجرای نصفه و نیمه طرح سالم‌سازی دریا بخشی از مشکلات سواحل دریای خزر است؛ منطقه‌ای گردشگری که هر ساله میزبان چندین هزار نفر از گردشگران ایرانی و خارجی است و هنوز برای بخش تفریحی آن برنامه‌ریزی مناسبی صورت نگرفته است. حالا هم در کنار تمام مشکلات، امسال کمتر از هزار نجات غریق برای محافظت از جان مردم در ۲۵۰ کیلومتر از سواحل استان مازندران در نظر گرفته شده است.
روز به روز هوا گرم و گرم‌تر می‌شود. زمان زیادی به فرا رسیدن تابستان نمانده است. همزمان مدارس و دانشگاه‌ها به کار یک‌ساله خود پایان می‌دهند و دانش‌آموزان و دانشجویان هم خود را برای تعطیلات فصل گرم آماده می‌کنند. از همین حالا اغلب خانواده‌ها از جای جای کشور برای سفر‌های تابستانی‌خود برنامه‌ریزی‌می‌کنند؛ برنامه‌ریزی‌هایی که اغلب به سمت استان‌های شمالی مازندران و گیلان می‌رسد. مناطقی که به خاطر شرایط آب و هوایی مطلوبشان طرفدار دارند، اما طی چند سال اخیر آمادگی کافی برای میزبانی از مهمانان تابستانی را نداشتند و امسال هم به گفته مدیرکل امور اجتماعی استانداری مازندران با کاهش اعتبار طرح دریا تنها هزار نجاتگر برای ۲۵۰ کیلومتر ساحل مازندران آماده هستند. نجاتگرانی که سال گذشته توانستند جان ۶۲ نفر که در حال غرق شدن بودند را نجات دهند و آمار غرق‌شدگی در این استان را به حداقل برسانند.
عیسی قاسمی طوسی در این راستا اضافه می‌کند: «با وجود اینکه ۹۰ درصد از شناگران آب‌های ساحلی خزر از اقصی نقاط کشور به استان می‌آیند، اما میزان اعتبار اختصاصی برای ساماندهی طرح دریا و کاهش آمار مرگ ناشی از غرق‌شدگی ناچیز است.» وی ادامه می‌دهد: «از سال ۹۲ تاکنون با اجرای طرح ساماندهی دریای خزر آمار مرگ ناشی از غرق شدن در دریای مازندران حدود ۸۰ درصد کاهش یافت و از بیشتر از ۲۰۰ نفر در سال ۹۲ به ۶۰ نفر در سال گذشته رسید.» گفتنی است که از ۲۵۰ کیلومتر ساحل آزاد دریای خزر در مازندران حدود ۳۷۰ نقطه حادثه‌خیز وجود دارد. بنابراین همین موضوع بر ضرورت اجرای طرح سالم‌سازی دریا تأکید دارد.
رودخانه‌هایی که فاضلاب به دریا می‌ریزند
در کنار این معضل که احتمال دارد تابستان امسال به درستی طرح سالم‌سازی دریا به اجرا درنیاید، مسئله مهم دیگری که وجود دارد موضوع آلودگی سواحل است. به طوری که برخی از کارشناسان اذعان دارند بعضی از شناگاه‌های مازندران تبدیل به فاضلاب شده است!
در این خصوص عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل تأکید می‌کند: «آلودگی گاوداری، مرغداری و اراضی کشاورزی از رودخانه‌هایی که از بالادست سرازیر می‌شوند و در مسیر دریای خزر قرار دارند وارد آن می‌شوند.» عزیر عابسی اضافه می‌کند: «دامداری‌ها بر اساس مستندات موجود، خروجی‌های سیستم فاضلاب جامد و مایع را در کنار رودخانه می‌ریزند که باعث کدر و کثیف شدن آب می‌شود.» این فوق دکتری مهندسی عمران - هیدرولیک محیط‌زیست با اشاره به اینکه فاضلاب‌های شهرک صنعتی مازندران از منابع بزرگ و مهم آلودگی رودخانه‌ها است ادامه می‌دهد: «شهرک صنعتی امامزاده عبدالله یا بابلکنار یکی از نمونه‌هایی است که فاضلاب آن پس از تصفیه در تصفیه‌خانه، وارد دریای خزر می‌شود، هرچند این فاضلاب باید در مکانی تخلیه شود، اما نکته اینجاست زمانی باید این اتفاق صورت بگیرد که کار تصفیه به‌درستی انجام شده باشد.» همچنین زمانی که باران می‌بارد هم شیرابه‌های محل دپوی موقت زباله‌ها در مناطقی همچون محمودآباد مستقیم وارد دریا می‌شود. بنابراین همه این‌ها مزید بر علت می‌شود که امسال شناگاه‌ها آماده میزبانی از گردشگران نباشند.
ساختمان‌هایی که دید به دریا را سد کردند
مضاف بر مشکلاتی که از آن‌ها یاد شد، معضل دیگری که در محدوده تفرجگاه‌های دریایی وجود دارد، حضور ساختمان‌های بی‌قواره است که به حریم دریا تجاوز کرده‌اند و دسترسی به دریا را برای عموم مردم دشوار ساخته‌اند. اتفاقی که باعث شده از جاده‌های نزدیک دریا دیدی به سواحل نباشد و ظاهری زننده به شهر‌های ساحلی - نه تنها استان مازندران بلکه تمام استان‌هایی که به نحوی به دریا متصل می‌شوند- بدهد. گردشگران هم وقتی می‌خواهند دریا را ببینند یا باید از کوچه‌های باریک بگذرند و به دریا برسند یا در نقشه دنبال مجتمع‌های ساحلی پولی بگردند. با این تفاسیر رفع مشکل سواحل دریای خزر برای جذب هرچه بهتر و بیشتر گردشگران عزم جزم مسئولان را می‌طلبد.
