متهم‌سازی کشور به وجود پولشویی از سوی وزیر محترم امور خارجه در هفته گذشته به عنوان یکی از محور‌های خبری، فضای رسانه‌ای و سیاسی را به خود مشغول و درکنار اعتراض و نقد، حتی حامیان و همراهانی نیز پیدا کرده است. به عبارتی این ادعا‌های آقای ظریف که شاید اگر مستند پخش نمی‌شد، باور به طرح آن توسط ایشان، آسان نبود، منجر به بروز نوعی دوقطبی در کشور گردیده که با توجه به ارتباط آن با FATF و همزمانی آن با روشن شدن ناتوانی یا بدقولی کشور‌های اروپایی برای تشکیل سازوکار مبادلات مالی با ایران به‌رغم تلاش مضاعف برای حفظ برجام به نظر می‌رسد، پروژه‌ای حساب شده از سوی برجامیان برای حاشیه‌سازی و سرگرم‌سازی افکار عمومی باشد که متأسفانه موفق هم بوده است. چراکه مسئله اصلی در مقطع فعلی جنگ اقتصادی و تحریم‌های ظالمانه دشمن است که در پیوند با برخی بی‌تدبیری‌های داخلی به بروز مشکلات معیشتی برای خانواده‌های ایرانی به‌ویژه در اقشار محروم و کم‌درآمد منتهی شده است.
بدیهی است دولت محترم از جمله وزارت خارجه که متأسفانه تا کنون تمام تخم‌مرغ‌ها را در سبد برجام قرار داده و حتی پس از نقض برجام توسط امریکا، چشم امید به برجام اروپایی دوخته و پذیرش FATF را در ادامه روند حفظ برجام تلقی می‌کردند و مدافع آن بودند، پس از آشکار شدن ناتوانی و بدقولی کشور‌های اروپایی در ایجاد سازوکار مالی و انجام تعهدات برجامی خود با ایران، باید جوابگوی مردم برای این همه فرصت‌سوزی و رویکرد‌ها و عملکرد‌های مبهم خویش باشند.
مردم حق دارند که از وزیر محترم خارجه بپرسند، چرا دستگاه تحت مدیریت ایشان هیچ ضمانت حقوقی برای نقض برجام توسط امریکا پیش‌بینی نکرده بود که امروز تنها هزینه انجام تعهدات هسته‌ای نصیب کشورمان شده و نه‌تن‌ها امریکایی‌ها به تعهداتشان عمل نکردند تا سودی به ایران برسد، بلکه اروپایی‌ها نیز از انجام تعهداتشان شانه خالی کرده و فقط با گفتاردرمانی و وعده سرخرمن به نفع تأثیرگذاری تحریم‌های امریکایی زمان می‌خرند و اتلاف وقت می‌کنند.
حال که مشخص شده اروپا با اتلاف وقت و عمل نکردن به تعهدات در واقع زمینه اثرگذاری تحریم‌های امریکا را فراهم کرده، از وزارت خارجه انتظار می‌رود بیش از این برای مقابله با این ترفند اروپایی، راهبرد و راهکار داشته و حال که اروپا ناتوانی خود را برای ارائه سازوکار معاملات مالی و حفظ برجام اعلام داشته، بلافاصله از سوی ایران با واکنش عزتمندانه مواجه گردد.
سؤال این است که چرا وزارتخانه همچنان غرب را قبله آمال قرار داده و برای اعمال سیاست چرخش به شرق که هم برای جبران و هم تنبیه دولت‌های غربی متحد امریکا برای این ظلم تاریخی به مردم کشورمان، بدیهی و ضروری است، اراده لازم نشان نمی‌دهد؟ بلکه برعکس بر جلب رضایت این گروه کشور‌ها به اتهام زنی علیه کشور رو آورده است.
انتظار این بود که وزارت خارجه هم در نظر و هم در عمل به همان میزان که برای برجام و حفظ آن تلاش کرد، برای کاهش عوارض تحریم‌های ظالمانه و حل مشکلات مردم در کنار آنان باشد و تلاش کند.
از سوی دیگر منتقدان اقدام آقای ظریف در طرح ادعای پولشویی نیز باید بدانند که مسئله اصلی کشور چیست و عوارض تقویت دوقطبی‌های کاذب کدام است؟
